Jaloers gedrag, hoe mee omgaan?

12 antwoorden en 42991979x bekeken

Irene (Gast) 05-04 om 19:41

Hallo dames!
Na een leuk forum zoeken kwam ik het hier een tijd geleden tegen en na een tijdje meelezen heb ik nu zelf een vraag.
Ik heb een zoon van 12 hij heeft nooit zijn vader gekend en ik ben tot zijn 8e alleen met hem geweest, ik leerde een leuke man kennen en na 2 jaar kwam hij bij ons wonen.
Meteen hierna werd mijn zoon erg brutaal, luisterde niet en had een erg grote mond.
Nu hebben mijn (inmiddels) man en ik samen een kindje gekregen van nu 2 maanden oud, hij vertoont nu verschrikkelijk jaloers gedrag en heeft al vaker gedreigd dat op een dag 'die baby' er niet meer zou zijn. Ik maak me hier erg zorgen om en weet niet hoe hier mee om te gaan. Ik probeer hem even veel aandacht te geven als ons kleine meisje maar dit is soms natuurlijk lastig omdat een baby veel meer aandacht vraagt dan een puber.
Mijn man zijn stiefvader doet ook echt zijn best probeert leuke dingen met hem te gaan doen en probeert met hem te praten hij weigert alles en negeert hem totaal. Dit gaat nu al jaren zo en hij, de kleine en ik leiden er erg onder.
Heeft iemand zelf zoiets mee gemaakt? of misschien tips voor me?
Ik weet het echt niet meer, altijd in die angst zitten is niks!
Liefs en dank,
Irene

reageer

Nathasja 11-05 om 19:27

Jeetje wat heftig. Helaas kan ik je geen advies geven heb zelf niet zoiete meegemaakt. Maar je zou eens met je huisarts kunnen gaan praten die weet mischien wat je kan doen. Veel sterkte.

Dame 12-05 om 01:11

Irene, ik denk dat je hiervoor een professional nodig hebt. Het klinkt als een jaloezie die namelijk erg ver gaat.
Goed dat jullie hem ook veel aandacht geven, dat hij niet het gevoel heeft dat hij op de "tweede" plek komt te staan.
Sterkte er mee, hoop dat het snel goed komt.

Irene (Gast) 17-06 om 15:59

Dames, dank jullie wel voor het reageren! Ik had niet meer verwacht dat er een reactie zou komen hierdoor keek ik niet vaak meer hier.
Er is inmiddels verschrikkelijk veel gebeurd, ik kan niet alles hier zeggen.
Wij hebben inderdaad hulp gezocht van iemand die hier meer verstand van had, wij dachten dat het beter ging en konden het iets meer los laten, nog lang niet helemaal maar wij lieten na 3 weken zelfs de baby in haar eigen bedje slapen (ze sliep een tijd bij ons in bed met een slotje op de deur, we waren bang dat er toch iets zou gebeuren). Opeens op een dag was ons meisje weg, spoorloos, niet in haar bedje niet bij haar oma gewoon helemaal nergens, we dachten dat dit alleen in films gebeurde en dit was dus een grote schok. Politie gewaarschuwd en ons gevoel was jammer genoeg juist mijn zoon heeft haar 'weg gedaan' details laat ik ivm mogelijk herkenning even achterwegen. Inmiddels is mijn zoon opgenomen en zijn er andere plannen voor hem gemaakt, mogelijk word hij zelfs uit huis geplaats. Omdat ik dit echt niet wil vechten wij voor een betere oplossing. Ivm herkenning heb ik dus erg veel weg gelaten, toch is het heel erg fijn geweest om dit even allemaal van me af te schrijven. Ik voel me nog steeds zo machteloos en zo slechte moeder. Dank jullie wel!
Liefs, Irene

Nathasja 17-06 om 16:05

Wat erg!! Ik hoop dat alles goed gekomen is met jullie meisje. Hebben jullie haar nog gevonden?
Wat moet dit vreselijk zijn voor jullie. Hopelijk krijgen jullie alle nodige hulp. Heel veel sterkte!

Nathasja 17-06 om 16:08

Je machteloos gevoel kan ik begrijpen. Ik ken je natuurlijk verder niet, maar het feit dat je hulp zoekt betekent alleen maar dat je het beste wilt voor haar kind en daar je best ook voor doet en dan kan je nooit een slechte moeder zijn.

* 18-06 om 07:07

@Irene,

Wat erg om te lezen goed dat je hulp bent gaan zoeken maar wat verschrikkelijk dat jullie meisje weg is ik hoop zo dat jullie haar terug vinden.. Ik hoop echt dat jullie voor een goede oplossing zal komen ook voor je zoon.

Groetjes Ju of wel MavanMi

Tanya 19-06 om 16:37

Jeetje schrik ervan. Wat een vreselijke situatie. Hopelijk komt als goed met je zoon. Hoe Is het nu met je dochtertje?

Irene (Gast) 22-06 om 02:08

Dank jullie wel dames voor de lieve berichtjes! Sorry mijn vorige berichtje was een beetje onduidelijk. Wij hebben haar na uren zoeken gevonden, mijn zoon heeft uiteindelijk toegegeven waar hij haar verstopt had het was wel met 'liefde' gebeurd hij had haar warm ingepakt zo dat ze niet onderkoeld zou raken. Het gaat erg goed gelukkig met mijn dochtertje ze heeft hier niks aan over gehouden en hij heeft haar geen pijn gedaan (waar iedereen bang voor was). Wij zijn nu erg druk met jeugdzorg, gesprekken met psychologen en met therapeuten. Als het goed is mag hij weer thuis komen te wonen maar wel verplicht therapie (5 tot 10) uur per week. Allemaal erg heftig maar alles is beter dan dat hij uit huis word geplaatst. Het is wel weer met zoveel stress die gedachtes. Ik ben er als nog kapot van, en ook verschrikkelijk bang dat nog zo iets gebeurd. Ook gaat het tussen mijn man en ik niet zo goed, die stress is helemaal niet goed voor onze relatie. De woorden van mijn zoon spoken door verschrikkelijk door mijn hoofd 'ooit zijn we weer met zijn tweetjes'.
Nogmaals dank voor jullie berichtjes! Ik zou proberen zo nu en dan hier even te kijken, de nachten ben ik veel wakker door de stress en dan ga ik maar een beetje computeren.
(Weer erg veel weg gelaten ivm herkening/prive zaken.)

* 22-06 om 11:03

@Irene,

ooh gelukkig ik hoop dat jij en je partner er ook uit komen...het is je gegund :-)

groetjes Ju of wel mavanmi

madelene 22-06 om 16:38

veel sterkte en het is een heftige situatie
alleen wat ik mij afvraag is is het wel in zijn voordeel uit huis plaatsen
meschien een manier toch vinden om een hechte band met hem op te bouwen meschien in therapie
maar goed in iedergeval sterkte ermee
groetjes madelene

madelene 22-06 om 16:43

wat ik hier toch nog even aan toe wilde voegen is
dat hij duidelijk aangeeft graag alleen met zijn moeder te willen zijn ook een begrijpelijke emotie voor een kind.
en meschien juist door hem bijvoorbeeld uit huis te plaatsen dan wordt zijn angst meschien alleen maar groter.
en wie weet wat hoe dat jullie band beïnvloed in de toekomst.
ik wil alleen maar zeggen meschien is therapie een idee voor jou en je kindje
groetjes madelene

nathasja (Gast) 22-06 om 19:49

Gelukkig is alles goed met jullie meisje. Wel heftig allemaal zeg. Goed dat jullie hulp krijgen en ik hoop dat jij en je partner er samen aan uit komen. Veel sterkte met alles!

Je kunt reageren op dit onderwerp 'Jaloers gedrag, hoe mee omgaan?' in het Zwangerschapsforum