Wie helpt mij.. wat moet ik doen?

Hoi dames,

Bij voorbaat ga ik mijn excuses aanbieden want dit gaat een lang verhaal worden. Ik weet momenteel niet heel goed wat ik moet doen, vandaar mijn reactie om het maar allemaal van me af te schrijven en waar kan het allemaal beter dan op een forum?

Ik weet niet waar ik moet beginnen, maar ik zal maar ergens beginnen:

Ik ben een jaar geleden hersteld uit een behoorlijk zware depressie. Dit heeft mij 2 jaar geduurd en ik heb hier ook de nodige hulp voor gehad. Gelukkig Was ik een jaar geleden "gezond " verklaart en begon het leven er weer een stuk rooskleuriger uit te zien! Ik Was begonnen met sporten, Was lekker aan het afvallen, zat beter in mijn vel en ging van de ziektewet naar een baan! Het heeft me heel veel moeite en kracht gekost om een baan te vinden (heb denk ik wel 5 maanden lang iedere dag gesolliciteerd) maar de volhouder Had gewonnen! 

Toen begon het. Ik Had een leuke baan, in het begin ging ik iedere dag met veel plezier naar mijn werk maar na een maand of 2.5 werd dat steeds minder. Dit kwam omdat de werksfeer iedere dag wat minder werd. Mensen werden benadeeld, zelfs uitgescholden, plaspauzes werden van het normale pauze afgetrokken, ze hadden totaal geen begrip etc. Maar al met al was ik ontzettend blij dat ik een baan Had! Want ik weet hoeveel moeite het mij heeft gekost die baan te vinden. 

Ongeveer 3 maanden na het beginnen op mijn werk ging ik samen met mijn vriend verhuizen. We hadden een woningruil gedaan en deze Had ontzettend veel stress met zich mee gebracht. Alles moest in 1 dag gebeuren, We moesten in 1 dag over, mensen hadden op het laatste moment afgezegd, het huis waar We in terecht kwamen Was niet achtergelaten zoals afgesproken en ga zo maar door. Daarnaast kregen We de dag dat wij het huurcontract zouden tekenen te horen dat We 150€ meer huur zouden betalen dan de mevrouw met wie We gingen ruilen, we wisten dat het iets omhoog kon gaan, maar zo hoog Was echt een klap. Weigeren Was voor ons geen optie, We waren nu al helemaal over en dat Had ons veel moeite gekost. 
Ook hier hebben wij ons overheen gezet en begonnen wij met klussen. Tijdens het verven kwam in heel het huis (3 verdiepingen) het behang los te zitten en moesten wij wel behang trekken. En woonde wij op een gegeven moment in een grote betonnen huis die vol zat met gaten en scheuren. En omdat het huis eigenlijk niet woonbaar Was hebben wij 4 weken lang in een bouwval geleefd en uit dozen geleefd. Vanaf toen begon het stukje bij beetje iedere dag iets mooier te worden (vandaag de dag zijn We 14 weken verder en nog Is het niet af. Maar goed).. 
Dit alles bij elkaar heeft ervoor gezorgd dat ik problemen met mijn Gezondheid kreeg: Ik sliep bijna niet meer, Had geen concentratie, Had veel last van hartkloppingen en angstaanvallen. Daarnaast Had ik iedere dag hoofdpijn en Was ik ontzettend benauwd. 
Toen ik bij de dokter Was geweest heeft deze mij doorverwezen naar de praktijkondersteunende psychologe en deze Had geconstateerd dat ik overspannen Was en 2 tot 4 weken rust moest nemen en bepaalde oefeningen moest doen, dus kwam ik weer in de ziektewet terecht. 
Mijn werk heeft mij tijdens deze weken laten weten niet verder met mij te gaan (ik werkte via een uitzendbureau en Had een 0-uren contract). Dit kwam ook als een enorme klap voor mij omdat ik heel blij Was met de baan en kon ik dit nieuws er eigenlijk niet bij hebben, maar ik heb het maar geaccepteerd.. Het Was wat het Was... 

In deze 2 tot 4 weken dat ik rust moest nemen en dus in de ziektewet zat, zijn mijn vriend en ik erachter gekomen dat ik zwanger ben! Hartstikke welkom uiteraard!!! Al Was het niet een ideale timing en leefomgeving..   maar daar zouden We zsm wel verandering in brengen!! Alles voor onze kleine natuurlijk. 

Helaas zijn de klachten waardoor ik in de ziektewet terecht kwam nog steeds aanwezig, kunnen achteraf dus ook door de zwangerschap komen en heb ik er daarnaast nog veel zwangerschapsklachten naast! De eerste 12 weken van de zwangerschap waren zenuwslopend, omdat ik regelmatig last heb van bloedingen met buikpijn... 

Maar gelukkig gaat het met de baby wel goed, ik ben inmiddels 16 weken! Dus ben erg blij dat het goed gaat met de baby alleen met mama zelf gaat het niet zo goed.. 

Ik heb regelmatig zoals ik eerder vermelde (vanaf het begin) last van bloedingen en heftige buikpijn. Dit gaat iedere keer weer gepaard met slapeloosheid, veel pijn, veel tranen, onzekerheid en ga zo maar door. Daarnaast kamp ik iedere dag met hardnekkige hoofdpijn en heb ik ook last van bloedende aambeien. Dit alles naast de klachten van de eerder genoemde "overspannenheid".
Ik word nu ook nader onderzocht door de verloskundige en moet naast de normale controles ook vaker naar het ziekenhuis voor onderzoeken en gesprekken. 

Verder heeft de verloskundige mij er ook op gewezen dat ik een geschiedenis heb met psychische klachten en dat ik gevoeliger zou zijn voor een depressie nu met de hormonen. En mocht ik het gevoel hebben extra hulp nodig te hebben moest ik aan de bel trekken. 

De zwangerschap tot nu toe heb ik redelijk positief kunnen meemaken. Ondanks de tegenslagen met de verhuizing, de ziektewet en mijn baan verloren. Daarnaast heb ik in de 16 weken dat ik zwanger ben ook veel financiële tegenslagen gehad, Is mijn auto kapot gegaan en heb ik deze moeten verkopen, is mijn vriend van de trap gevallen en zat een tijd thuis met gekneusde ribben en een gekneusde hand. En er Is nog wel meer gebeurd... 

Verder Is het ook extra moeilijk voor mij omdat ik ben verhuist van een plek waar ik mijn leven lang heb gewoond, naar een plek waar ik geen vrienden en familie in de buurt heb. En nu ik geen auto meer heb ook niet even snel heen en weer kan. 

Alles van de afgelopen weken heb ik geprobeerd weg te "lachen" en ben deze 16 weken erg positief gebleven maar na vandaag kan ik het gewoon niet meer. 

Ik moest vandaag voor het eerst naar het uwv sinds de ziekmelding, en deze mevrouw heeft mijn ziektewet uitkering stop gezet!! Ik ben eerlijk geweest over alles Waar ik iedere dag mee kamp qua pijnen en klachten, maar de antwoord van de vrouw Was dat de ene zwangerschap zwaarder Is dan de ander. En dat ik met de klachten die ik heb makkelijk kan werken en maar een paracetamol moet slikken tegen de pijnen. En omdat ik niet dreig mijn kind te verliezen (vroeggeboorte) of geen dreigende ziekte heb (hoge bloeddruk of suikerziekte) dat eraan zit te komen val ik niet in de protocol van de ziektewet en wordt het dus stop gezet. 

Nu moet ik een WW aanvragen van mevrouw, maar omdat ik niet veel heb gewerkt in het verleden vanwege studeren en ziektewet 2 jaar lang heb ik geen recht op een WW!

EN NU ZIE IK HET EVENTJES ALLEMAAL NIET MEER ZITTEN.....

Ik ben sinds vanochtend dat ik thuis kwam alleen maar aan het huilen, zo erg dat ik soms zelfs aan het hyperventileren ben. Ik zie het allemaal zwart en weet echt niet meer wat ik moet doen. 

Zonder mijn inkomen die ik had van de uitkering (500 pm) gaan mijn vriend en ik het financieel niet redden. We zaten al krap daarvoor, en zonder de 500€ gaan We de vaste lasten niet eens kunnen betalen laat staan eten en drinken!!!! 

Ik maak mezelf helemaal gek met de gedachte dat ik nu al niet voor mijn kindje kan zorgen en mijn kindje Is nog niet eens geboren!! Ik vind mezelf nu al een vreselijke moeder en walg van mezelf. 
Het gaat echt de verkeerde kant op met mijn gedachtes en mijn gevoelens en ik weet echt niet wat ik nu moet doen.. 

Het enige wat erop zit Is SOLLICITEREN SOLLICITEREN EN NOG EENS SOLLICITEREN, ondanks de klachten en kwaaltjes en pijnen en nodige stress en verdriet die ik nu heb... Maar ik weet hoe moeilijk ik aan een baan kwam voor de zwangerschap, laat staan nu ik 16 weken zwanger ben!! 

Ik ben echt helemaal radeloos..
Het lukt me nu niet meer om dit weg te lachen en positief te blijven.. 
Ik ben even op.. 

Kus,

WaZa

Heftig verhaal, ik kan me voorstellen dat je er ff doorheen zit. 
Misschien kun je - naast het solliciteren onder het mom van wie niet waagt wie niet wint - eens de gemeente bellen? Soms hebben zij wel een potje voor sociale dingen, bijzondere bijstand ofzoiets. Om in ieder geval in het onderhoud van je kind te voorzien. Let wel, ik heb daar verder niet heel veel verstand van, dus ik heb geen idee wat je rechten daarin zijn. Dus misschien geldt het helemaal niet voor jou. Maar misschien kun je  informeren, dan weet je in ieder geval of dat wel of geen optie is. 
Of hulp vragen bij een voedselbank / diaconie van een kerkgenootschap ?

En voor je klachten is het goed om naar de huisarts te gaan wellicht, altijd handig als hij er wat van weet

Sterkte!

Pfff, heftig allemaal. Ik snap dat je het even helemaal niet ziet zitten. Ik word er al gestrest van als ik het lees.
Dus allereerst laat ik vanaf hier even weten dat ik dit ontzettend rot voor je vind en ik hoop dat, op wat voor manier dan ook, je situatie snel verbeterd en je jezelf ook snel beter voelt.

En ik ben het even ook niet eens met de beslissing van het UWV, en ik neem aan jij ook niet.
Dus als ik even wat praktische adviezen mag geven:
Je kunt bezwaar aantekenen tegen een advies van het UWV. Zodra je de brief met de beslissing krijgt zal ik dat ook zeker doen als ik jou was, want als je er psychisch doorheen zit is dat sowieso al een reden voor ziektewet, en dan heb jij er nog je zwangerschapsklachten bij.
Ga verder praten met je huisarts en je verloskundige. Laat hen weten hoe het echt met je gaat en kijk of ze achter je staan als het gaat om wel of niet kunnen werken. Als je hen achter je hebt staan kan je dit aankaarten bij het UWV.
Vraag bovendien aan hen hulp.....niet alleen op psychisch gebied, maar ook op maatschappelijk gebied. Misschien weten ze een organisatie in de buurt die je verder kan helpen op het financiële gebied. 
Zoals hierboven word gezegd kan je misschien bij de voedselbank terecht of kunnen ze je helpen door advies te geven over regelingen waarvoor je in aanmerking kan komen, zoals zorg- en huurtoeslag, voor straks kinderbijslag, en nog andere toeslagen.
Ook hebben ze misschien adviezen voor het vinden van ander werk.

En voor je kindje straks: op marktplaats en facebook zijn ontzettend veel artikelen te vinden die (bijna) gratis worden weggegeven. Wees brutaal hierin en plaats een oproep ergens voor babyspullen of bazuin in je omgeving rond dat je nog wel wat kunt gebruiken.

Het allerbelangrijkste: Kom eerst zelf eens tot rust. Huil en praat met je vriend en andere mensen bij wie je dat fijn vind.
Zorg goed voor jezelf. Zoek op internet wat ontspanningsoefeningen op en besteed elke dag wat tijd om even die ontspanning te vinden, dit kan ook met een goed boek of een warm bad.

Ik wens je heel veel sterkte en wijsheid toe. En voor straks een prachtige gezonde baby.