Je kunt reageren op dit onderwerp 'Ongelukkig als thuisblijfmoeder' in het Zwangerschapsforum

Je reageert direct op de reactie van mandy

• Reageren !
• Naam
• [quote=mandy]Hallo allemaal, misschien kom ik enorm verwend over, niet de bedoeling maar mijn gevoel is nu eenmaal zo. Begin dit jaar heb ik mijn baan opgezegd, ik had even geen andere keus om er tussen uit te stappen, ik kampte al lang met gezondheidsklachten en mijn werkgever zat behoorlijk op mijn nek, een moeilijke keuze want ik hield van mijn baan in de bloemensector. Ik heb lang mijn draai moeten vinden maar merkte wel dat ik, en ons hele gezin even tot rust kwam, de kinderen hadden ook zolang in de stressmodus van mij gestaan, altijd snel, altijd haast, de kinderen vinden het heerlijk om thuis te kunnen zijn en ik met bepaalde periodes ook. Maar het begint met te vervelen, ik heb de klusjes thuis gedaan maar mijn wereldje is klein, ik mis het gevoel van nut, mijn doel was toen ik ging stoppen met mijn baan om terug te komen als zelfstandige met mijn eigen winkel, maar helaas, er dient zich een crisis aan, geen goede timing om te beginnen met een eigen zaak, maar ik mis mijn eigen ding doen, een gevoel van nut, ik word verdrietig van het thuis zijn, vooral als de ene op school is en de andere slaapt, de dagen zijn lang, ik ben altijd veel op mezelf geweest maar heb nu 24/7 iemand om me heen. Vorige week kwam er een geweldige vacature op mijn pad, helemaal energie kreeg ik ervan maar helaas om opvang redenen moest ik verstek laten gaan, weer een klap, weer enorm down. het voelt een beetje als vast zitten, wel iets willen doen maar in deze regio een ernstig tekort aan opvang en gastouders, kort gezegd, ik kan niet eens werken omdat er geen opvang is(helaas ook niet binnen de familie of vrienden) Moedeloos en uitzichtloos voelt het, waar ik zo zou moeten genieten van mijn kinderen voel ik mij ongelukkiger dan toen ik nog werkte, daar had ik even geen zorgen maar alleen mijn baan terug kan ik helaas niet, maar ik vind het moeilijk om het van me af te zetten, dat kan ik savonds als mijn man er is wel even en dan lucht het op maar de dag erna is het gevoel er weer, zo van waar is mijn tijd?Hoe ziet mijn toekomst eruit? Iemand die dit herkent, tips heeft? Afspreken met vriendinnen is vaak moeilijk, iedereen werkt om me heen. Ik zou zo willen genieten maar voel me vooral heel down. :-( [/quote]