Even voorstellen

Hoi iedereen,
Ik weet net 2 dagen dat ik zwanger ben.
En dat terwijl ik en m'n vriend net besloten hadden om te wachten. 
Ik moet ook nog erg aan het idee wennen, omdat ik er de laatste tijd juist niet meer zoveel wan dacht of op hoopte. 
Ik ben erg blij met mijn zwangerschap maar ben er ook ontzettend door overdonderd. 

Ik heb ook nog steeds buikkrampen alsof ik ongesteld moet worden, en dat maakt het best lastig om te geloven dat ik zwanger ben.
Ook voel ik me een beetje lullig, mijn zus is uitgerekend in jullie en heeft er zoveel moeite voor moeten doen elke keer om zwanger te worden, en ik ben het nu eigenlijk 'perongeluk' geworden.
Ik vind het wel spannend hoor zo'n eerste zwangerschap. Iemand nog tips?

Er van gaan genieten en je niet lullig voelen. Dat van je zus kun jij niets aan doen en ze is vast blij voor je

Van harte proficiat!  Het voelt inderdaad overdonderend ... en die buikkrampen zijn heel normaal in het begin.  Alles in je lichaam bereidt zich voor op een zwangerschap.  Bij mij was het ook zo.
Ikzelf ben vrij onverwacht zwanger geworden van een vierde kindje, wat helemaal niet gepland is.  Ook gezien mijn leeftijd.  Ik ben al 39 en wil geen 'stokoude' moeder zijn. Ik heb al een dochter van 16 en we zijn net als twee besties.  Ze houdt me jong en helpt me bij de tijd te blijven met alle snufjes en jongerentaal ... Ik hoop een even hippe mama te zijn bij mijn jongste dochtertje.
Ik kan je gevoel helemaal begrijpen hoe je je voelt. Daarom is het goed dat een zwangerschap 9 maanden duurt ... je gevoel en "uitkijken naar" groeit mee, samen met je lichaam dat verandert, zelfs je inwendige ik ...
Hoe reageert je vriend ... ?
Van harte gefeliciteerd en stilletjes aan ga je er wel van  gaan genieten!
Het kindje heeft beslist voor jullie!

Hoi vlannetje,
Bedankt voor je reactie.
M'n vriend reageert er goed op, het is een grote wens van ons allebei, maar vonden het eigenlijk nog te vroeg. Zit nog met een huis met me ex dat we eerst verkocht wilden hebben. En willen/moeten zelf nog verhuizen.
Dus de timing had beter gekund. Vandaar ook dat we besloten hadden nog even te wachten. Ik was net 'ontpilt' van m'n spiraal waar ik erg veel last van gehad heb. En zou nu toch weer aan de pil beginnen. Maar m'n gevoel zei te wachten tot ik ongesteld werd, en dat is maar goed ook. Dat ben ik namelijk niet meer geworden haha.

Ja, als je het niet verwacht komt er helemaal zoveel op je af hè... zoals hopelijk gaat alles goed nu ik niet van te voren met foliumzuur begonnen ben, of inderdaad hoe en wanneer zeg je het tegen iedereen?

Hoever ben jij inmiddels? En heb je het je dochter (en andere kinderen) al verteld?