Hoe familie vertellen

Hallo allemaal.

Ik ben er een aantal dagen geleden achter gekomen dat ik al 5 a 6 weken zwanger ben. Voelde me al een tijdje niet lekker dus een test gedaan. Dat bleek dus een logische verklaring te zijn waarom ik me niet lekker voel.

Ik ben 20 jaar. Geen middelbare school diploma en op het moment werkloos. Wel werk gehad en kan dit ook goed aanhouden. De reden dat ik momenteel werkloos ben is ivm een verhuizing. De papa staat volledig achter mijn keuze het kindje te houden. Ik kan geen abortus plegen, dit zou ik mezelf nooit vergeven. De papa heeft een goed betaade fulltime baan en maakt veel overuren wat extra uitbetaald. Hij verdient genoeg om een huis/appartement te huren (we gaan nu dus ook samen wonen) en om alles te onderhouden. Kind, ons zelf, de huur/elektra/internet, auto, verzekeringen, natuurlijk de bevalling en de rest van de baby dingen etc etc. Met dat we samen gaan wonen (zijn we druk mee bezig nu om alles te regelen) ga ik opzoek in de omgeving naar werk. Ik hoop erg dat dit gaat lukken omdat ik namelijk zwanger ben en ik geen idee of werkgevers mij nu dus willen. Mocht dat zo zijn benader ik de gemeente voor een passende oplossing. Al met al wil ik dus niet dat hij voor alle kosten alleen gaat opdraaien. Wil ook mijn bijdrage kunnen leveren. We zijn nu iniedergeval ook al druk aan het sparen. Iets wat altijd handig is.

Maar nu komt hetgene waar ik het meeste tegen aan loop. Het mijn en zijn familie vertellen. Ik weet dat dit op een moment noodzakelijk is maar hoe zeg je zoiets nou eigenlijk? Ik ben niet bang voor hun reactie want ik weet dat we dit samen gaan kunnen, wat anderen zeggen maakt me daarom vrij weinig uit. Het ongelijk word ze dan toch wel bewezen. Maar goed, hoe begin je over zo iets/zeg je zo iets?

Groeten,
Anoniem.

Toen ik zwanger raakte woonde ik nog bij mijn ouders met mijn vriend samen. Ik zat nog op school, wel laatste jaar (hbo). Nu heb ik mijn diploma behaald en mijn vriend heeft een huis gekocht. Ik heb besloten om niet meer te solliciteren aangezien ik al 6 maanden zwanger was toen ik mijn klaar was met school. Ik wist toch dat niemand me zou aannemen dus ik bespaarde me de moeite. Over een maandje verwachten we de kleine en we hebben nu alles goed voor elkaar. 

Wij hebben toen mijn ouders en zijne verrast. Ze waren er heel blij mee. En als ze dat niet zijn, tsja het is jullie leven. Ze zullen het uiteindelijk wel accepteren.
Dus ik zou zeggen bedenk iets leuks en geef ze dat. Is leuker dan gewoon zo vertellen. Nu vooral met de feestdagen kan je vanalles bedenken om ze te verrassen. Succes  

Ik zou wachten tot de eerste termijn echo, dan heb je ook wat leuks om te laten zien en leeft het ook gelijk meer. 
Overgens kon ik daar zelf nooit op wachten hoor, ik vond het zwanger zijn zo geweldig dat ik het van de daken schreeuwde bij wijze van spreken toen ik de positieve test in handen had. 
Zo te horen ben je gelukkig met vriend, dus ik zie geen reden waarom jouw en zijn ouders er niet blij mee zouden moeten zijn. En maak je over werk niet te druk, als je geen werk kunt vinden kun je altijd later nog gaan werken. geniet van het zwanger zijn en straks van de kleine, voor je het weet zijn ze groot.