Alleenstaand zwanger 18 weken

Hallo lieve moeders, en aanstaande moeders.

Ik ben nu 18 weken zwanger en kom nu na de grote schrik en rustiger
en gelukkiger vaarwater terecht. 
Ben nu super blij en trots op mijn zwangerschap maar ongepland alleen zwanger zijn
is af en toe ook best eenzaam. Ik begin nu meer behoefte te krijgen om te delen, verdriet maar ook trots!
Zijn er meer vrouwen die dit herkennen en het leuk vinden wat te kletsen?

Groetjes, Fzien.

Hoi hoi

Allereerst van harte gefeliciteerd. ..respect voor je, kan me echt voorstellen idd dat je behoefte hebt aan warmte enz en vooral nu tijdens de zwangerschap dan heb je echt warmte en liefde nodig, maar vergeet niet dat kleine wondertje is er een deel van en daar krijg je straks heel veel warmte van!! Weet niet of je de kleine al voelt inmiddels, maar dan voel je pas echt de warmte en liefde van het allermooiste wondertje wat er bestaat en dat is helemaal van jou.Kan het me echt wel indenken, maar geniet er echt van...het gaat ooh zo snel deze tijd..

Hallo Fzien!

Weet hoe je je voelt. Ik heb 3 kinderen en m'n ex-man had me min of meer tijdens de zwangerschappen in de steek gelaten. Het was hels maar de liefde en het gevoel wat ik had en ook na de bevallingen was veel en veel meer waard dan zijn afwezigheid. Iedereen om me heen vroeg zich af waarom 3 kinderen met zo'n egoist, maar ja was toen stom en hoopte te veel dat hij bij zou draaien. Nu geniet ik volop van m'n kids en hij zal ooit wel beseffen wat hij mist. Heb ook nooit spijt gehad dat het allemaal zo is gelopen. Zeg niet dat het makkelijk is geweest in m'n eentje maar het is wel waard en ben erdoor veel en veel sterker geworden.

Denk dat ik gewoon pech had, want na jaren heb ik nu weer een nieuwe partner en het gaat uitstekend. We hebben besloten voor nog een kind en met hem maakte ik de ideale zwangerschap mee, wat jammer genoeg in een mk eindigde. We zijn nu weer bezig en hoop binnenkort weer zwanger te zijn.

Wees vooral trots op jezelf want straks heb je een wonder in je armen. En samen zullen jullie het allermooiste gevoel van moeder en kind delen

je moet maar zo denken straks heb je je kindje en die houdt onvoorwaardelijk van jou een relatie kan eindigen maar je kindje blijft voor altijd bij jou groetjes marieke

Vind de dames die het alleen doen super sterk.
mijn moeder heeft het ook gedaan met 3 en het is haar goed gelukt.
ook al was het moeilijk soms.

Maar dames respect voor jullie.

Hallo Fzien,
In mijn praktijk Essential Awakening begeleid ik vaders, moeders met een kinderwens. Jouw situatie is wat dat betreft anders dat de zwangerschap ongepland is. Toch ben ik ervan overtuigd dat een kindje de vader en moeder zelf uitkiest en die hoeven geen relatie te hebben.
Het kan zijn dat je het helemaal alleen wilt gaan doen of dat de vader toch ook een vader rol krijgt. Het is beide oké! En jouw beslissing. Waar het nu omgaat is dat je er van mag gaan genieten. Dit kindje ziet jou als moeder!! Laat vriendinnen en/of familie je verwennen. Ik wens je heel veel wijsheid en kracht liefs Ingrid

@ingrid,

Wat een mooie liefdevolle woorden...
En ook helemaal zoals het is...

Inmiddels ben ik 23 weken zwanger, maar werd verlaten door mijn vriend met 18 weken. Hij wilde ontzettend graag een kind en heeft daar gedurende onze relatie van 2 jaar steeds op gehamerd. Ik heb uit een vorige relatie twee prachtige zoontjes en had mijn twijfels. Toch wilde ik heel graag met iemand dat gezin en kwam mijn roze wolk ook steeds dichterbij. Samen op een liefdevolle manier een zwangerschap ervaren en een kindje dichtbij zien groeien en bloeien. Na twee maanden geen conceptie was ik al zwanger en we zaten beide op een roze wolk. Maar na enige tijd voelde ik hem van hem uit verwijdering...ik begreep er niks van. Dit was toch wat hij ook wilde,een kind een gezin. Werd hij door iemand beinvloed wat was er aan de hand. Ik trof hem huilend aan in de keuken,ik had mijn twijfels bij de  echtheid van zijn tranen. Hij vertelde mij dat hij het vermoeden had dat hij autistisch is. Zijn vader had het klaarblijkelijk ook en hij herkende zichzelf in de beschrijving. Ik zag het probleem niet en dacht in oplossingen,want voor mij was het gezin het belangrijkst. Voor hem niet,hij raakte steeds meer overtuigd dat hij dat niet zou kunnen. Ik was boos verdrietig omdat hij het niet eens n kans gaf. Na veel geruzie vertrok hij naar zijn ouders. Ik ben er nog steeds van overtuigd dat hij ergens negatief word beinvloed,want dit is niet de man die ik leerde kennen. De man die zoooo graag een kind wilde en ook altijd zei dat het gezin op de eerste plaats komt. Hij zegt dat hij wel een vader  wilt zijn maar de rest niet kan. Hij zegt mij te willen steunen in de zwangerschap nu door oa boodschappen te halen. Als ik hulp nodig heb kan ik hem bellen. Huishoudelijke hulp op aanvraag is natuurlijk niks bij het leed wat hij mij en de kinderen aandoet. Ik en mijn jongens gaan nu door een rouwproces. Verlies van een relatie,verlies van het gezin en al onze toekomstplannen moeten we nu in een keer omgooien. Ik zorg voor twee kinderen, run een huishouden en werk daarbij 28 uur. En boven alles ben ik zwanger en zou ik nu eigenlijk extra aandacht n liefde moeten krijgen. Ik kan alleen maar huilen om hetgeen nu gebeurt. Ik probeer de situatie wel te accepteren zoals die nu is en zo min mogelijk boos te zijn. Omdat ik wil dat ook dit kindje in en uit liefde geboren word. Ik voel me alleen verdrietig en verlaten zou het ooit nog goed komen?

jeetje sharon
wat een verhaal! Is al weer even geleden dat je dit hier gepost hebt maar was erg benieuwd hoe het nu met je gaat.