Aantal kinderen, komen jij en je partner overeen?

Hoi

Ik ben een goed half jaar terug bevallen van een flinke zoon.
Dankzij mijn partner mag ik ook plusmama zijn van ons oudste zoontje.
Hij had altijd het vaste idee dat er maar 1 kindje zou komen.
Het feit dat ons 2e zoontje er is, is dus natuurlijk fantastisch.

Alleen heb ik een grotere kinderwens.
Hier is vroeg in onze relatie natuurlijk over gesproken.
En daar was hij heel duidelijk in.  Alleen zegt mijn hart iets anders.
Ik geraak niet over het feit heen dat er geen kindje meer zou bijkomen en weet niet goed wat er mee doen.
We hebben hier al veel over gepraat, ruzie gemaakt, tranen gelaten.
Ik had uiteindelijk zelf schrik om er over te praten omdat ik er zo verdrietig van werd.
Het laatste jaar heb ik dit bewust aan de kant gezet om ten volle te kunnen genieten van mijn zwangerschap en de eerste momenten met ons 2e zoontje.

Momenteel staan we op het punt dat we afgesproken hebben om aan elkaar aan te geven (in bepaalde situaties) waarom nog een kindje wel/niet zou gaan.  Wat een enorme vooruitgang is.  
Dit werkt in 2 richtingen.  Ik geef ook eerlijk toe wanneer ik het niet zie zitten.  En hij zegt eerlijk wanneer het voor hem wel een optie is.

Ik weet niet waar we uit gaan komen.
Heb alleen schrik dat als er een uiteindelijk nee zou vallen, ik met een groot gat ga zitten.  
Ik wil hem niet dwingen en hij mij niet.  
Maar als er geen knopen worden doorgehakt, dan ga ik waarschijnlijk degene zijn die aan de pijnlijke kant van de zaak terecht kom. 

Zijn er nog mensen die in een dergelijke situatie zitten/zaten en er wel/niet zijn uitgeraakt?
Heb je zelf een veel grotere kinderwens als je partner, of juist andersom.  
Laat me iets weten.  
Ik hoor graag het verhaal van andere mensen om misschien zelf wat meer inzicht te krijgen.
En wat beter met een uiteindelijke ja of nee om te kunnen.

Groetjes

Mammie-L

Reageren Quote

Het is en blijft een lastige situatie als je het niet eens kan worden,
Ik en mijn man zijn altijd duidelijk geweest in onze wensen.
Ik wou namelijk heeeel veel kinderen en mijn man maar 1,
Nu zijn we er over uit dat 2 kinderen haalbaar is financieel en voor ons gevoel.
Als mijn man uiteindelijk zal zeggen dat hij geen kinderen meer wil na deze dan zal ik m daar bij neer leggen hoe groot de wens voor een 2de ook zal zijn,
We zijn namelijk bij elkaar gekomen toen we allebei geen kinderen hadden en we hielden meteen van elkaar dus waarom zou ik als hij geen 2de kindje wil van hem af gaan om een ander te zoeken die wel een kind Will?
Vind de liefde tussen mijn man en mij sterk genoeg ook zonder een elftal van kinderen hihi

Maar dat is mijn mening en gevoel.
Ik kan me ook heel goed vinden in vrouwen die de kinderwens belangrijker vinden dan de relatie.
Ik hoop dat jullie er samen uitkomen
En ik wens je alle geluk van de wereld met je zoontje en je stiefzoon

X

Reageren Quote

@Jessie95: Ik spreek nergens over bij hem weggaan he. Weet niet of dat duidelijk was.
 Ons gezin is er niet zonder mijn vriend.  De optie om hem ooit niet in mijn/ons leven te hebben is er niet voor mij.  
Kindjes, die zijn er met hem, niet met iemand anders.  
Ik wil niet gewoon nog een kindje.  Dat kan ik, bij wijze van spreken, bij iedereen .
"Probleem" is net dat ik dat gezin met hem wil.

Alleen, moest er geen derde komen, wil dat zeggen dat ik met een "gat" in mijn hart zit.
Want dat kindje, ookal is dat er niet, zit wel al in mijn hart voor mij.  
En ik weet niet hoe ik dat zou plaatsen.
Nu zover zijn we nog niet.

Bedankt allezins voor je berichtje  

Groetjes

Reageren Quote

@Melanie


hier ook .  We zijn met 4 bij mijn thuis.  En heb dat altijd heerlijk gevonden.
Zelfs al was het ruzie .
Mijn vriend is enig kind.  Verklaard ook al veel waarom hij er origineel maar eentje wou.


Ik heb de indruk dat het bij jou ook zowat "besproken" is, zoals bij ons, maar dat iemand (jij dus) met een groot hart zit . 
Zo verklaar ik het toch voor mezelf.  Wat niet wil zeggen dat je vriend, of iemand anders die geen/niet veel kinderen wil, dat niet heeft.  Maar het is zowat mijn gevoel.  Mijn hart is groot genoeg voor al die kindjes en er gaat niemand iets tekort komen.


Het is moeilijk afstemmen, want je zit met een gevoel en ja, hoe breng je dat over,, laat je die ander dat ook voelen.  
Ik zeg altijd, "als ik 100 jaar geleden was geboren, dan had ik er wrs 10 gehad" .

Een optie hebben, geeft een fijn gevoel.  Dat heb ik mijn vriend ook verteld.
Ik moet geen "ja" horen, maar ik wil wel weten dat we het samen een kans geven.
Om er gewoon over te denken.


We zullen zien waar binnen x aantal tijd staan

Reageren Quote

Wij nemen  voor nu genoegen  met 1  dat is al heel wat  dat het de hele 9 maanden goed gaat  als er  veel later nog 1 zou komen is het heel welkom  maar wij hoeven  geen 11 tal.  Mijn man  is ook enigst kind  ik was dat ook tot me 16e  toen kwamen me broertje en zusje . Ik denk ondanks  je  heel graag  alles wil met de zelfde partner  het toch flink kan gaan knagen  aan je  dat je partner het wel goed vind  zo  en je  het gesprekstof hierover in verdriet blijft zal moeilijk blijven.

Reageren Quote

Ik snap de pijn en het gat maar al te goed. Na de 1e zei mijn man dat dat het was. Ik wilde altijd graag 2 kinderen maar opeens was die grens van 1 er. Dit heeft me veel pijn gedaan en moeite gekost om het te accepteren.  Hoe je het ook bekijkt het zet je relatie wel op spanning. Nu na 3 jaar wil manlief opeens wel een 2e!  Dit is nog zo onwerkelijk. Ik moet nu zelf weer aan het idee wennen. Er gaat teveel tijd tussen zitten naar mijn zin, maar ik moet niet klagen ik mag voor wens 2 gaan! 

Blijkbaar is een beslissing dus niet altijd vast. Het enige wat ik je kan aanraden is de leuke makkelijke dingen van 2 in zien en daar een geluk in vinden. En zodra het baby er af is af en toe zijn keuze evalueren. Kijk samen baby filmpjes en foto's en dan subtiel de leuke dingen van een ukkie aanstippen. Maar blijf altijd dat geluk van wat je hebt vast houden.

Reageren Quote

@Alrin, dank je. 
Ik heb een paar dagen terug je reactie al gelezen en die kwam (op een heel goeie manier) binnen.
Ik mag idd niet vergeten te genieten van al de rest dat ik wel heb.  Want dat zou er wel eens langs kunnen vallen.
En dat wil ik helemaal niet. 
Je hebt me doen beseffen dat ik heel hard geniet van elk moment. Dat deed ik al toen alleen mijn stiefliefzoontje er was.
Dat heb ik bewust gedaan tijdens mijn zwangerschap.  En dat moet ik blijven doen.
Dus dank je

Reageren Quote

Mijn vriend wilde geen kinderen. Uiteindelijk mocht ik er toch een. (Nu papa's grootste vriend). Over een tweede lagen we elke keer in de klinch, daar werd ik enorm ongelukkig van. Uiteindelijk heb ik hem een brief geschreven (dan kon hij me niet in de rede vallen) met mijn gevoelens er in en mag ik van hem een 2e kindje. 
Ik werk fulltime en vind het huishouden hiernaast soms best een uitdaging. Hij zei wel dan moet je zorgen dat je vanaf nu alles bij houd... Het was niet dat hij echt geen tweede wilde, maar hij wil gewoon zeker weten dat we het aan kunnen!

Reageren Quote

wij wilden vanaf het begin dat we over kinderen spraken een groot gezin(4 kids)als dat ons gegund is..we hebben er nu 3 en zijn bezig voor nummer 4..heerlijk

Reageren Quote

Ondertussen 1,5 jaar verder en 3 maanden terug de vraag gekregen om voor nog eentje te gaan :-D.
Ik wist niet wat ik hoorde.
Je weet dus nooit hoe het kan keren. :-)

Reageren Quote

Geniet van wat je wel hebt en niet wat nog niet van toepassing is
Als je er maar over blijft praten terwijl de andere partner het (nog) niet ziet zitten kan dat ook absoluut een afkeer wekken om aan een baby te gaan denken.

Dus niet pushen. Niet elk groot gezin hoeft per definitie gezellig te zijn. 

Reageren Quote

Anoniem, daar ging mijn bericht ook helemaal niet over... Als je mijn vorige berichten van een jaar terug had gelezen dan zie je juist dat ik gewoon besloten had om van alles te genieten en af te wachten. En dat hij nu de beslissing heeft genomen. Ik heb hem niet gedwongen.

Reageren Quote

Toen we elkaar leerden kennen hoefden we allebei niet zo perse kinderen. Nu vijf jaar laten hebben we onverwachts een zoontje samen en ik vind t echt geweldig! Toen hij vier weken was wist ik al, ik wil er graag nog 1!!! Mn vriend vond t moeilijk maar ik heb heel veel argumenten genoemd. Ik ben zelf enigskind en wil dat niet voor mn zoontje.. uiteindelijk begreep hij t wel en was t ook wel in sommige opzichten met me eens.. mn zoontje is nu 5 maanden en we zijn nu bezig met proberen voor de tweede ronde! Zo'n zin in nog zo'n kleintje erbij!! 

Reageren Quote

Hier werd nogal wat gewisseld door de jaren heen. Als jong meisje (niet dat ik nu al oud ben natuurlijk) droomde ik van een gezin met 4/6 kinderen. Kom zelf uit een gezin van 3 kinderen en mijn man 2.

Na de geboorte van onze dochter kenden we heel wat tegenslagen zowel tijdens de zwangerschap als erna. Ze werd geboren met ernstige heupdysplasie (lees net geen ontwrichting) op beide kanten en heeft een zware behandelingsweg afgelegd tot we een week voordat ze 1j werd te horen kregen dat alles in orde is, ook onze laatste controle in juni bevestigde dit, ze wordt eind november 5. Ons besluit stond vast, we bleven bij onze dochter.

Kort na haar 2de verjaardag begon het toch te kriebelen voor een 2de kindje, enkele maanden liet ik mijn mirena verwijderen en na 6maand kregen we een positieve test. Ons zoontje is inmiddels 17maand, ook na zijn geboorte waren we er absoluut zeker van dat we het erbij zouden houden.

Deze keer begon het veel sneller te kriebelen, vooral bij mij, na enkele gesprekken en veel wikken en wegen zijn we beide zeker dat nr3 er zal komen en liever vandaag dan morgen. Wij zijn dus volop in de weer voor nog een wondertje.

Veel succes voor de dames die ook nog zwanger willen worden

Reageren Quote