Plotselinge koudwatervrees

Dag allemaal!
Graag zou ik iets met jullie willen delen. Ik ben 5,5 jaar samen met mijn vriend, we wonen 3,5 jaar samen en we zijn erg gelukkig. Het afgelopen jaar hebben we het veel gehad over onze kinderwens. Ik kon eigenlijk nergens anders meer aan denken. Ik wilde per se een kindje, het liefst gisteren nog. Mijn vriend is er ook heel enthousiast over en wil ook niets liever dan een kindje. Ik ben nog wel bezig met mijn studie, dus dat zat me ontzettend in de weg.
Nu hebben we een voor ons passend plan bedacht, waardoor we volgend jaar juli kunnen gaan beginnen met proberen! We zijn er helemaal enthousiast over en hebben er heel veel zin in. Mijn vriend kan dit trouwens nog redelijk goed van zich afzetten tot die tijd, maar het lijkt wel alsof ik nergens anders meer mee bezig ben. Ik zit er constant over na te denken (is dit herkenbaar?) terwijl ik denk: 'Doe nou rustig, het duurt nog eventjes en geniet gewoon van de momenten nu). Maar de laatste weken begin ik ineens een beetje te piekeren: 'Wat nou als een kindje toch niet zo leuk blijkt te zijn als verwacht? Wat nou als onze relatie minder leuk wordt? Wat nou als ik spijt krijg dat ik niet langer heb gewacht? Wat nou als ik het niet kan, moeder zijn? Wat nou als mijn lichaam ontzettend lelijk wordt en mijn vriend me niet meer aantrekkelijk vindt? Wat nou als ik de bevalling niet aankan?'.
Ik snap echt niet waar deze gedachten ineens vandaan komen want ik (we) heb er echt lang en serieus over nagedacht. Het is echt geen impulsieve beslissing en de basis is zo goed voor een kindje. Ik voel me echt een beetje verward door al deze gedachten en ik vroeg me af... hebben meer moeders/aanstaande moeders hier ervaring mee en/of last van gehad? 
Bedankt dat ik dit mag delen en ik kijk uit naar reacties! Liefs