Onzekerheid/angst na miskraam
Mamske 08-02 om 20:58
Hoi dames,
ik heb hier al heel wat mee gelezen en gepraat in lopende gesprekken, maar heb het gevoel dat ik nood heb aan iets nieuw, heb het gevoel niet helemaal te vinden wat ik zoek in de andere gesprekken. Ik doe even kort mijn verhaal, hoop hier dames te vinden die gelijkaardig meegemaakt hebben (jammer genoeg).
30j, dochtertje van 5j (2de bewuste ronde zwanger, 6m na stoppen pil), zoontje 22m (5de ronde zwanger, na spiraaltje), * bijna 9w (4de ronde zwanger na spiraaltje).
Oktober 2017 ovulatietestjes gekocht om vruchtbare dagen te vinden, bewust om niet zwanger te worden, testjes blijken geen piek te vinden dus vermoedelijk te laat beginnen testen, 9/11 een totaal onverwachte positieve zwangerschapstest, licht streepje maar overduidelijk zichtbaar. 4/12 eerste controle bij de gyn, vruchtje bleek ongeveer 6w te zijn, volgens berekeningen hadden we zeker tussen de 7w/7w5d moeten zitten. Mijn voorgevoel wordt stilaan werkelijkheid, had de dag voor deze controle wel 6x aan mijn man gezegd: "Als alles maar goed is morgen.". Een week later 11/12 nieuwe controle, vruchtje niet gegroeid, geen hartje te vinden, angst wordt werkelijkheid. Na bespreken van alle opties samen met manlief beslist om voor en curettage te gaan, 12/12 mogen we al binnen. 22/01 (6w na curettage) controle bij de gyn, bm ziet er goed uit, en rechts is een rijpe eicel te zien die in de komende 2-4d zal springen. Om deze reden de overgebleven ovu testjes van oktober erbij gehaald en op 24/1 een positieve test, 25/1 's avonds krampen, helderrood bloedverlies, 26/1 gaat dit over in heel donker bijna zwart met klonters. Een week is het min of meer rustig tot op 1/2, weer verlies, bruin dit keer, het blijft al een hele week aanhouden met de laatste dagen af en toe (heel miniem) helderrood.
Deze maandag (5/2) en vandaag (8/2) zw test gedaan, beide witter dan wit. Ik wordt stilaan helemaal gek, gyn had me gezegd dat als ik op 12/2 nog geen menstruatie heb en een negatieve zw test ik zo snel mogelijk moest terugbellen om op controle te gaan, de kans bestaat dat er een complicatie is na de curettage.
Ik weet momenteel niet meer wat doen of denken, wordt helemaal gek van mezelf, zo onzeker ben ik nooit geweest. Wanneer ik op google begin rond te zoeken vind ik niet wat ik zoek, zijn hier dames die dit herkennen?
Reageren
QuoteJenny00 08-02 om 21:11
Mamske, ik zou morgen gelijk even bellen en vragen of je zo spoedig mogelijk langs mag komen. Het zou kunnen dat er toch nog wat weefsel achtergebleven is na de curretage. Beter het zekere voor het onzekere in dit soort gevallen en hoe je je nu voelt is natuurlijk ook niets.
Verder een digitale dikke knuffel, wat heftig wat je allemaal mee moet maken 
Linda (Gast) 08-02 om 21:47
Supermoeilijk Mamske! Ik ben na mijn miskraam (tweeling, 1 leeg vruchtzakje, 1 hartje gestopt bij 9 weken) niet gecurreteerd, maar het is opgewekt met pillen. Dat was in augustus. Bij de nacontrole zag alles er goed uit.
4 weken na het verliezen van de vrucht werd ik ongesteld. Yes, dacht ik, lekker regelmatig meteen! Maar niets was minder waar. De maanden daarna waren een optelsom van een onregelmatige cyclus, geen eisprong kunnen vinden met ovulatietesten, dan weer amper bloedverlies en dan weer heel hevig, tussentijdse bloedingen en heel veel onzekerheid en frustratie. Maar steeds als ik op het punt stond naar de arts te gaan weerhield iets me er weer van (mn eigen risico van 875 euro o.a. 
. Daarnaast heb ik het niet zo op doktersbezoekjes en het ziekenhuis) en besloot ik vertrouwen te hebben in mijn lichaam en het tijd te geven.
Nu pas, en de datum dat ik uitgerekend zou zijn is deze maand, heb ik het idee dat alles weer een beetje normaal is. Mijn cyclus is weer regelmatig, ik heb normale menstruaties, met ovulatietesten ben ik gestopt, ik verlies geen bloed meer tussendoor en ik heb eindelijk ook weer wat energie!
Kortom, mijn lijf heeft gewoon heel veel tijd nodig gehad om te herstellen. En dat is heel irritant, want ik wilde natuurlijk zsm weer zwanger worden. En ik was zo ongerust! Bang dat er weefsel zou zijn achter gebleven, bang voor ontstekingen, verklevingen, bang voor PCOS, vervroegde overgang, tumoren.... De combinatie van hormonen, onzekerheid en verdriet is echt een hele slechte!
Geef je lichaam de tijd. Onderschat niet hoe heftig het is! En als je het niet vertrouwd gewoon even langs de gyn om het na te laten kijken.
Sterkte!
Mamske 08-02 om 22:13
Linda, fijn (nu ja fijn) te zien dat ik niet de enige ben. Hier zou de controle nog mee terugbetaald worden door mijn hospitalisatie verzekering (ze betalen alle onkosten tot 6m na de opname terug, als ze gerelateerd kunnen worden aan de opnama), dat zal me dus zeker niet weerhouden om op controle te gaan.
Mijn gyn is echt een schat, bij mijn dochtertje had ik een andere. Ze lag vanaf w24 dwars in de buik en is nooit gedraaid, de gyn die ik toen had bleef ervan overtuigd dat ze zou draaien. Op w37 zegt hij doodleuk: "Volgende woensdag kom je dan binnen voor een keizersnede."
Toen ik voor de 2de keer zwanger werd wilde ik een andere gyn contacteren, wilde niet nog een keizersnede als het niet nodig is, ben toen naar de gyn geweest waar ik nu nog steeds onder controle sta. Ze heeft me zo door die zwangerschap gehaald, echt fantastisch. Eerst kregen we op 12w te horen dat we een minder goede bloedtest hadden, verhoogd risico op kindje met trisomi 13/18. Ze heeft ons er zo doorgetrokken tijdens die slopende weken, wachtende op resulaten van de NIP-test. Op w39 nog geen teken dat mijn bevalling op komst was, ze heeft toen alles uitgelegd wat ze nog kon doen. Ze wilde afwachten tot w40+7, als ik dan 3cm opening zou hebben kon ze mijn vliezen breken en hopen dat het op gang zou komen. Medicatie om op te wekken kon ik niet krijgen door de eerdere keizersnede. Op exact 40w controle met monitoring en alles erop en eraan, nog steeds geen enkel teken van een nakende bevalling. Op 40+3 ben ik in spoedtempo bevallen, 0u00 eerste wee, 3u09 diezelfde nacht was mijn zoontje er al, had geluk dat mijn eigen gyn van wacht was en op dat moment al aanwezig in het ziekenhuis. Door het spoedtempo schrok de vroedvrouw enorm waardoor ook bij mij de angst toesloeg. Weer was de gyn degene die me enorm gesteund heeft door haar handelingen en woorden, ze wist hoe groot mijn angst voor een 2d kz was.
En dan nu weer deze tegenslag, ik ben zo blij dat ik haar gevonden heb, ze weet steeds perfect wat ze moet zeggen / doen om me erdoor te krijgen. Zei me zelfs met tranen in de ogen dat ze echt blij was met het kerstkaartje dat ik haar stuurde (met klein tekstje om haar te bedanken wat ze allemaal al deed voor me).
Ik ga dus liever een keer te veel naar haar dan een keer te weinig ;-)
Linda (Gast) 09-02 om 10:53
Kan ik me voorstellen, wat superfijn!
Ik had bij de eerste een fijne verloskundige, maar de echoscopiste waar ze mee samen werkte was vreselijk! Bij de 20 weken echo lag mijn dochter niet goed en werd ze boos dat ik een lege blaas had... en zei ze ook nog 'dat ik een aardig laagje vet had'!
Mijn dochter is pas geboren met 42 weken, dus ik moest toen doorverwezen worden naar een gynaecoloog. Die heb ik maar 1x gezien ofzo. Het werd uiteindelijk een spoedkeizersnedena 1 cm ontsluiting, ik had nog amper een wee gehad. Maar het ging niet goed met de baby, toen ze geboren werd bleek ze sterk vermagerd. Terwijl ik die week nog 2 echo's had gehad! Ze snapten er niets van en later kwam ook de verloskunde nog thuis en die zei dat ze alle controles en echo's had teruggelezen en gekeken en dat ze het ook niet kon duiden. Gelukkig is mijn dochtertje er helemaal bovenop gekomen!
Nu bij deze zwangerschap wilden ze me bij 6,5 week al zien voor een echo, weer die bij de verloskundige. Toen zei ze dat ik zwanger was van een tweeling, maar dat ze het niet hadden gered. Heel kortaf, ze deed ook nog eens heel stom omdat we onze dochter mee hadden. Toen ben ik naar een andere verloskundige gegaan (we gingen kort daarna toch verhuizen, dus alvast in onze nieuwe buurt). Die was echt superaardig, leefde heel erg mee. En toen bleek ook nog een dat 1 van de kindjes wel een hartslag had en goed was gegroeid! Helaas bleek bij 10 weken dat het toch was gestopt bij 9 weken, ook toen was ze superlief en echt een steun. Maar ja, dan moet je weer doorverwezen worden naar het ziekenhuis, kom je weer bij een vreemde gyn. Die ook vriendelijk was, hoor. Maar ik kreeg toen pillen, en hij heeft me echt totaal niet voorbereid op wat er zou komen. Hij zei dat mijn man wel gewoon kon gaan werken en ik thuis kon blijven met mijn dochter, nou, ik ben blij dat hij toch thuis was gebleven. Ik kreeg heel snel echte weeën, die gingen de hele dag door en werd steeds heviger. Ik verloor superveel bloed. De dagen daarna had ik nog heel veel pijn, na 5 dagen verloor ik de vrucht. Bleek die vast te hebben gezeten in mijn baarmoedermond, vandaar die hevige pijn! En ik heb nu nog steeds moeite met mijn plas ophouden!
Bij de nacontrole deed de gyn er een beetje luchtig over. Hij had ook haast, dus voor mijn gevoel was het een beetje afgeraffeld. Hoefde daarna ook niet meer terug te komen, had achteraf echt heel graag nog een nacontrole gehad.... Zoveel onzekerheid!
Anyway, ik zou een moord doen voor een gyn zoals jij hebt!
Ben wel blij dat ik bij een volgende zwangerschap weer terecht kan bij die fijne verloskundige. En dan maar hopen dat alles goed blijft gaan!
Mamske 09-02 om 15:09
Oooh bah wat een verhaal, hier in België kiezen we een vaste gyn. Deze doet alle onderzoeken zelf op enkele na die in het ziekenhuis bij een vroedvrouw gebeuren (vb suikertest). Tenzij je gyn op verlof is of niet van wacht op het moment dat je bevalt heb je een andere, anders deze die je zelf gekozen hebt.
Nog veel sterkte, hoop dat het snel weer beter wordt
EveS 09-02 om 15:20
ik herken het verhaal van Linda compleet. ook met cytotec een miskraam gehad begin juli 2017 na 8 weken. (was ook een twin). En ik heb sinds januari 2018 pas een normale cyclus. daarvoor was het óf onregelmatig, óf maar een halve dag bloedverlies.
heb in tussentijd ook alles gedacht dat er mis zou gaan.
een ding heb ik geleerd: je kunt helemaal niks aan je lichaam sturen. Gewoon heel rustig afwachten en me niet druk maken was achteraf gezien de beste raad die ik had kunnen krijgen.
succes!
Linda (Gast) 09-02 om 22:46
Ja, dat dus, Eve! Moeilijk, maar het is echt zo.
Ik heb op een gegeven moment maar geaccepteerd dat mijn lichaam een soort bevalling is ondergaan, ondanks dat ik er niets voor terug heb gekregen, en de tijd nodig had om te herstellen.
Succes Mamske, ik hoop op goed nieuws voor je!
Mamske 10-02 om 08:22
Dank je Linda, sinds donderdagmiddag is elke vorm van bloedverlies (bruinverlies vooral) gestopt.
Al een hele week 's ochtends misselijk en heel veel moeite om naar het toilet te kunnen, heb ik altijd bij mijn zwangerschappen gehad. Nu de test donderdag nog witter dan wit was ben ik ervan overtuigd dat mijn lichaam me voor gek houd. Ik ga sowiso bellen maandag naar mijn gyn en hopen dat ik zo snel mogelijk kan langsgaan, al ik het maar om mijn verhaal kwijt te kunnen en informatie in te winnen.
Tot overmaat van ramp kan ik ook niets verdragen, sorry aan mijn kindjes en manlief. We wilden deze week (krokusvakantie hier) de kamer van mijn dochtertje schilderen/behangen, gisteren met wat bevriende mama's van dochtertje haar vorige school iets gaan drinken en bij thuiskomst overal wit stof. Ik sprong bijna uit mijn vel, moeten zodadelijk op babybezoek, dochtertje heeft dansles en zwemles, geen tijd dus om te kuisen. Ik weet dat hij het deed om goed te doen zodat haar kamertje zo snel mogelijk klaar is maar ooooh wat kwam dit slecht uit.
Mamske 02-03 om 14:38
Hier gisteren weer op controle geweest bij de gyn omdat ik op 22/1 een naderende eisprong had, te zien op echt bij de controle die dag. Sindsdien nog steeds geen menstruatie gehad.
Gisteren nieuwe controle, binnenin leek alles prima, heel mooi verdikt baarmoederslijmvlies, maar omdat mijn menstruatie uitblijft en ik ook nog geen positieve test gehad heb toch bloed laten controleren. Deze ochtend te horen gekregen dat ik een eisprong gehad heb (geen idee wanneer juist, was zo blij dit te horen dat ik niet verder nadacht). Nu dus even wachten tot 16/3 om te kijken of ik een menstruatie doorkrijg, het mocht max nog 2weken duren zei ze me. Eens zo spannend allemaal.
Zelf heb ik het gevoel dat ik begin / halfweg vorige week een eisprong had. Had zelf terug meer zin, witverlies wat rekbaarder en ook enkele dagen misselijk (dit had ik voor mijn miskraam toen ik onverwachts zwanger bleek) toch wel duidelijke signalen van een eisprong denk ik dan.
Good vibes only 03-03 om 18:25
Ooh spannend hoor, Mamske! Gelukkig alles in orde van binnen!