kinderwens maar stress door te maken keuzes

Mijn vriend (30) en ik (29) zijn 9 jaar samen en gaan augustus 2019 trouwen. De planning was om nadat we getrouwd zijn te beginnen aan kinderen. Dit zou de meest verstandige keuze zijn omdat we dan geen bruiloft meer hoeven te plannen, een verre huwelijksreis kunnen maken en ik bijna klaar ben met studeren (HBO deeltijd, naast 32 uur werken). Ook ben ik sinds januari 2018 na 6 jaar in vaste dienst te zijn geweest begonnen bij een nieuwe baan.
De laatste tijd droom ik en denk ik veel over/aan kinderen en na lang denken zou ik graag eerder willen beginnen. Na een goed gesprek met mijn vriend bleek dat hij er al langer klaar voor was maar heel lief wachtte totdat ik ook zover was.
Stiekem zijn we beide heel enthousiast, maar stiekem vind ik het ook doodeng! De veelvoorkomende vragen komen naar voren; moeten we nu wel beginnen, doen we er goed aan, ben ik er klaar voor, kan het financieel, moeten we toch maar wel nog een jaar wachten…
Ik maak mij erg zorgen over de financiën en dan eigenlijk alleen wat betreft de onzekerheid van mijn baan. Heb toch maar alleen een contract voor bepaalde tijd. Ben zo bang dat ik straks zonder baan zit, maar andere kant.. Voordat ik een vaste baan heb kan het ook zo 3 jaar verder zijn.
Daar komt nog bij dat ik momenteel echt dood ongelukkig ben in mijn nieuwe baan, zit totaal niet op mijn plek. Werk valt tegen en nog erger… De sfeer is totaal anders dan ik had gedacht en gehoopt. Wil dus graag verder solliciteren. Maak mij alleen zorgen om het solliciteren i.c.m. bezig zijn met zwanger worden. Zou het aan de ene kant rot vinden om na kort daar te werken te vermelden dat ik zwanger ben, maar zou ook niet durven om dit te zeggen tijdens sollicitatie/proeftijd.. Grote kans dat ze dan voor een andere kandidaat gaan. En.. Ik weet natuurlijk niet of en hoe snel ik zwanger wordt. Het kan meteen raak zijn maar kan ook zo 2 jaar verder zijn. Enige wat ik stiekem een beetje jammer zou vinden is met een dikke buik in een trouwjurk staan. Maar dat is misschien wel een hele oppervlakkige gedachte.
Zoals jullie waarschijnlijk merken gaan mijn gedachtes alle kanten op, ben van mijzelf een ontzettende twijfelkont doordat ik aan alle mogelijke "ramp" scenario's denk. Mijn vriend daarin tegen is veel praktischer ingesteld en maakt zich niet zo snel zorgen, die gelooft dat alles wel op zijn pootjes terecht komt.
Ik weet het gewoon niet meer en toen bedacht ik mij.. Ik zal vast niet de enige zijn! Hoop dat jullie met mij mee kunnen denken en mij wellicht gerust stellen.. Of juist niet haha.
Herkennen jullie deze situatie (of een aantal elementen ervan)? En wat hebben jullie gedaan of zouden jullie doen?

Heeeeeel herkenbaar! Zat een jaar geleden in dezelfde situatie.
Wij hebben uiteindelijk toch besloten van nog een jaartje te wachten en volgende week is het al zover!
Na de trouw gaan we dan ook direct starten 
Maar ik heb de voorbije maanden echt regelmatig gedacht: foert, we beginnen er gewoon aan. Om dan 2 min later terug van gedacht te veranderen dat we beter konden wachten 
Als ik rap zwanger zal zijn ga ik blij zijn dat ik gewacht heb maar als het nu een jaar ofzo gaat duren zal ik wss spijt hebben. Niemand kan de toekomst voorspellen natuurlijk!

Wij zijn in april gestart met proberen en we trouwen voor de wet in augustus dit jaar. Het is tot op heden niet gelukt en als het wel was gelukt dan was ik in ieder geval niet hoogzwanger tijdens trouwen. 
We leven van 1 uitkering, dus je kunt ook kijken van, STEL dat je het van 1 inkomen (of uitkering) zou moeten doen, welke vaste lasten kan je laten gaan en welke niet? Komen jullie dan in grote problemen of niet?

Een kind kost natuurlijk veel geld, maar zeker de eerste 3-4 jaar valt dat nog wel mee, je kan er flink op bezuinigen als het moet. Daarna (wordt het elk jaar een stukje duurder (kleding wordt duurder, ze eten natuurlijk meer normale voeding, fietsjes kopen, school uiteindelijk etc).

Dat is gewoon advies van mijn kant, maar het belangrijkste is, is hoe jij/jullie je erin voelen. Als jij denkt dat het echt niet verstandig is, moet je het niet doen, maar naar mijn mening, is er voor alles wel oplossingen te vinden.
Nogmaals, weet ik niet wat jullie uitgaven zijn, maar als je je daar zorgen om maakt voor als je je baan verliest etc, is het verstandig daar nu al heel strikt naar te kijken.

Bedankt beide! Heb al dusdanig uitgezocht dat mocht mijn contract niet verlengd worden ik wel recht heb op een uitkering. Niet wat ik graag zou willen, maar stelt mij wel wat gerust. Financieel staan we goed, sparen nu heel veel voor de bruiloft en daarnaast heb ik eigen paarden, als nog kunnen we steeds leuke dingen doen (tuurlijk moeten we nu wel dingen laten). Mochten we moeten leven van 1 salaris dan wordt het wel lastig, maar tijdelijk met een uitkering erbij zou het moeten lukken.
Ik denk dat het voor mij het grootste struikelblok is dat mijn hele planning in de war wordt geschopt (control freak eerste klas haha) en dat ik het ook echt gewoon eng vind om de keuze te maken.
Andere zijde.. We kunnen zo paar jaar verder zijn voordat het lukt en dan zou ik het jammer vinden als ik “oud” moeder kan worden. En er kan komende jaren zoveel gebeuren, nu zijn we beide gezond.

@Charlie ik begrijp je absoluut ben ook zo N controle freak al kan ik je zeggen dat een zwangerschap absoluut niet te plannen is (al kun je er natuurlijk wel bewust voor kiezen om voorbehoudsmiddelen te gebruiken zodat je niet zwanger wordt).
Ben zelf bijna 4 jaar samen met mijn verloofde en we zijn sinds oktober 2016 officieel met alle anticonceptie gestopt  
Wij zijn in  augustus 2016 verloofd en in oktober 2016 kochten we ons huis (sleutel kregen we in februari 2017).
Ons leek het heel leuk als ons kindje bij de bruiloft zou kunnen zijn, we hadden al onze trouwdatum vast staan 10-8-18 en dachten op voorhand dat we dan wel een kindje zouden hebben er zat immers bijna 2 jaar tijd tussen  
Echter werd ik maar niet zwanger tot groot verdriet, op een begeven ogenblik dacht ik als ik nu zwanger raak ben ik hoogzwanger met de trouwdag, toen heb ik wel even getwijfeld hoor om een pauze in te lassen maar ik dacht stel ik las een pauze in en zeker met die anticonceptie kan het dan wel weer eens lang gaan duren tot het raak is, dus we besloten beide om er nog steeds vol voor te gaan en des noods de bruiloft naar 8/10 te verplaatsen ipv 10/8.
Echter werd ik nog steeds niet zwanger, begin dit jaar bij het ziekenhuis gekomen en de oorzaak is inmiddels bekend, wij kunnen enkel met hulp van ziekenhuis zwanger worden wat absoluut een harde klap was dat is immers a romantisch  
Onze wens van een kindje (of zwangerschap) voor/op de bruiloft zal in elk geval niet in vervulling gaan.
Ik wil je absoluut niet overhalen of er nu voor te gaan of om te wachten, want de enige die weet of jullie er klaar voor zijn, zijn jullie zelf ;-) en natuurlijk is geld fijn om te hebben maar geloof mij geld maakt niet gelukkig en een zwangerschap is niet te koop ;-) 
Heel veel succes met jullie keuze  en alvast een fantastische trouwdag, veel plezier met de voorbereidingen 

Liefs

Ik ga in het leven altijd op mijn gevoel af. Er zullen altijd voors en tegens zijn. Oftewel altijd een reden om iets niet te doen. Maar je kan de toekomst niet voorspellen. Je weet niet hoe lang het zwanger worden gaat duren. Je weet niet hoe het op werkgebied zal gaan. Dus doe waar jullie je goed bij voelen. En dan krijg je echt geen spijt.