Ervaring delen

Hoi meiden, 
Na al een tijdje mee te lezen, merk ik dat ik heel even mijn verhaal kwijt wil, hoop dat dit bij jullie kan  
In januari van dit jaar hebben mijn vriend en ik besloten om voor een kindje te gaan, zwanger worden was geen probleem want in februari had ik al een positieve test. Na wat bloedverlies en de eerste echo kwamen we erachter dat er een lege vruchtzak was. Paar dagen later kwam de miskraam vanzelf op gang. Een hele verdrietige ervaring, maar 4 maanden later weer een nieuwe positieve test! Toch wat onzeker naar de echo en bij de eerste echo zagen we een kloppend hartje, maar bijna 2 weken achter in groei. Twee weken later mochten we weer terug komen voor een check. Toch iets wat verdrietig naar huis, maar er klopt een hartje. Dat gaf ons toch wel hoop. Bij die tweede echo kwamen we erachter dat het hartje gestopt was met kloppen en de wereld zakte onder onze voeten vandaan. 
Ik had mezelf voorgehouden dat mijn lichaam zou herkennen als het niet goed zat, maar helaas, een paar dagen later met cytotec de miskraam opgewekt. 
We zijn nu een maand verder en heb de eerste menstruatie weer gehad, het werkt gelukkig nog haha. 
Op dit moment merk ik dat ik gevoelens heb die ik niet eerder had, vrouwen om mij heen worden zwanger en op het moment dat ik dat hoor krijg ik een soort steek. Boosheid, jaloezie, verdriet. Waarom ging het bij mij niet goed? Tot twee keer aan toe?! 
Toch op dat moment met een glimlach feliciteren en blij zijn (wat ik ook oprecht ben voor diegene), maar thuis schiet ik helemaal vol en komen al die emoties eruit. 
Ik zal ongetwijfeld en helaas niet de enige zijn  

Denk dat die gevoelens/gedachtes vrij normaal zijn, het is niet niks wat je meemaakte. Ook al was het nog pril, zodra je een test in handen hebt ga je toch al dromen maken etc.. heb zelf een miskraam meegemaakt vorig jaar september, ruim een maand later kreeg mijn broer een zoon. Ik was wel blij voor ze maar had het er ook moeilijk mee op dat moment. Zeker de eerste tijd, ik had niet zoveel behoefte hem vast te houden terwijl ik normaal gek ben op baby's. Maar achteraf ben ik blij dat ik hem wel af en toe vasthield en dit op dat moment niet aan hun heb laten merken teveel. Het kan prima naast elkaar bestaan, blij zijn voor iemand maar je eigen verdriet ook voelen. Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Hopelijk lacht het geluk jullie snel toe en hebben jullie ook je wondertje. Op het moment zelf duurde het voor mijn gevoel eeuwen, maar een jaar en twee weken na de miskraam ben ik bevallen van mijn zoon nu. En dat is het wachten waard geweest, al was ik helaas niet zo onbezorgd meer in de zwangerschap als bij de eerste doordat je de keerzijde kent. Hopelijk snel goed nieuws en veel sterkte, praat erover met mensen waar jij je goed bij voelt

@ Anne: Gefeliciteerd met de geboorte van je zoon! Fijn dat hij er is! Lief dat je je verhaal wilde delen! 
@ Puck: Onze verhalen lijken op elkaar! De eerste eigenlijk nog niet verwerkt en dan komt de tweede klap  Heel erg verdrietig dat jij er ook doorheen moest, ik las ook van jou wat er nu allemaal gebeurt, moet enorm heftig voor je zijn! Ik hoop het allerbeste voor je!