Antidepressiva vs. kinderwens

Dag allemaal,


Ik ben Marie, 30 jaar en nieuw op dit forum. Ik ben ook helemaal niet bekend met online fora maar ben ten einde raad en hoop hier misschien wat van mijn vragen te kunnen beantwoorden (laatste alinea). Of misschien lotgenoten te vinden, andere ervaringen te lezen,...

Zonder heel mijn geschiedenis hier volledig uit de doeken te doen vertel ik wel graag een beetje achtergrondinformatie. In september 2019 ben ik begonnen met medicatie voor mijn depressieve gevoelens en angstemoties. Jarenlang heb ik er tegen gevochten, jarenlang ben (en ga ik nog steeds) ik naar psychologen en psychiaters gegaan, maar ik wilde nooit medicatie slikken. Bang voor alle nare bijwerkingen, bang om mezelf te verliezen, bang om mijn geluk te laten afhangen van een pilletje,... Maar mijn psychiater stelde het voor een zoveelste keer toch voor en ik dacht... OK, let's do it, we zien wel... En wat een verademing was me dat! Vanaf dag 1 (ook al kan dat niet) hielp dit wondermiddel. Ik trok me de dingen veel minder aan, ik stond veel nuchterder en rustiger in het leven, kon eindelijk eens genieten zonder mij schuldig te voelen, kortom: ik was gelukkig. Fantastisch! Mijn omgeving merkte het ook, ik glimlachte veel meer, had al weken niet meer gehuild,... Ik had dit al veel eerder moeten proberen!

Na een tijdje vertelde ik aan mijn psychiater dat de kinderwens wel meer en meer begon te kriebelen en dat mijn vriend en ik er klaar voor waren. Ze zei dat ik dan wel eerst moest afbouwen met de medicatie, omdat het (volgens haar op dat moment) niet slim was om met een antidepressivum zwanger te worden. Ze dacht ook dat ik sterk en stabiel genoeg was na 9 maanden medicatie. In juni startte mijn afbouwproces en vanaf 1 juli was ik volledig "clean" zoals ze dat noemen. Hoe weinig bijwerkingen ik ervaarde van de medicatie-opstart, zoveel bijwerkingen had ik van mijn afbouw-marteling... Het was enorm zwaar en heel moeilijk. Maar ik dacht... alles voor die kinderwens.

Nu zijn we een dikke maand verder en het gaat écht niet met me. Ik ben, bijna, terug bij af. Huilbuien, depressieve gevoelens, ruzies, frustraties, geen zin meer in het leven,... Kortom: echt geen goeie mindset voor een kind op de wereld te zetten. Ik zou dus echt heel graag terug met mijn medicatie (Sipralexa) willen starten. Mijn psychiater is momenteel een maand in verlof en ik kan haar niet bereiken t.e.m. 31 augustus. Zelf zomaar terug starten (ik heb nog veel in huis) lijkt me niet verstandig, daar deze SSRI (selectieve serotonine heropname remmer) niet per se aan te raden is tijdens een zwangerschap (of wat ik lees).

Maar daarover gaan mijn vragen dus vooral. Zijn er vrouwen die een antidepressivum hebben geslikt tijdens hun zwangerschap? Zoja: welke? De volledige zwangerschap? Wat zijn de ervaringen hier bij mama en baby? Ik heb al zoveel gelezen op het internet en het lijkt alsof de laatste jaren het taboe rond een SSRI en een zwangerschap wat verdwenen zijn. Maar toch ben ik er nog heel onzeker over en lees ik ook wat tegenstrijdigheden. Zijn er vrouwen die hier ervaring mee hebben? Want het lijkt bijna alsof het moederschap mij niet gegund is. Niet zonder of niet met medicatie...

Alvast bedankt!


Liefs,

Marie

Geen ervaring met anti depressiva wel met anti psychotica daarmee mocht ik gewoon zwanger worden (alleen geen borstvoeding geven) en moest ik onder controle blijven van het ziekenhuis. Ik zou het dus zeker nog een keer bespreken met je psychiater maar ook contact opnemen met de gynaecoloog waar je eventueel onder behandeling bent als het zover is 

Ik ben verpleegkundige en heb in mijn werk ervaring met zwangere vrouwen aan de SSRI. Er zijn genoeg middelen te gebruiken tijdens zwangerschap, wel onder controle van de gynaecoloog. Wanneer je eigen psychiater met verlof is moet er altijd een waarnemer aanwezig zijn. Jij geeft nu aan dat het niet gaat, dit is reden om contact te leggen met een (vervangend) psychiater. Ik zou dus even het ziekenhuis of instelling bellen waar je huidige psychiater werkt, en de situatie uitleggen. Depressie is een serieuze ziekte, loop er niet te lang onbehandeld mee door!

Sterkte! 

Ik heb ervaring. 

Ik slik esitalopram. Ik mocht hier gewoon zwanger mee worden, bevallen moest in het ziekenhuis en moest 48 uur blijven met mijn baby. Ik mocht zelfs borstvoeding geven. De richtlijnen zijn als het goed is erg veranderd. Daar waren ze mee bezig toen ik zwanger was. Inmiddels 4 jaar terug. 

Eerlijk gezegd vind ik het nogal wat van jou arts. Eindelijk voel jij je goed. Nog maar 9 maand dan snel afbouwen. Binnen een maand. Vervolgens is de arts op vakantie. 

Afbouwen moet over maanden. Dan nog kun je maanden je heel erg slecht voelen. 

Eerlijk gezegd zou ik je kinderwens nog even opzij zetten. Begin met je medicatie en blijf een tijdje stabiel. Laat je doorverwijzen naar de poppolie. Speciale poli voor mensen met psychische problemen en een kinderwens en zwangerschap. 

Voor nu vraag een spoed/crisis consult wij een andere arts. Heel erg veel sterkte