Zo chago&labiel tijdens menstruatie

Hee,
Als ik ongesteld moet worden of het net ben, ken ik mezelf eigenlijk niet terug. Ben gewoon zo chago, echt niet te genieten. Heel snel in tranen en veel eerder geïrriteerd, een beetje down ook.. Jaloers op iedereen die zwanger is, boos om kleine dingen (die ik daarvoor eigenlijk allang vergeten was, maar die komen dan plotsklaps weer boven en begin ik me weer op te winden). Ook komt het verdriet dan weer veel meer boven over ons kindje dat we verloren zijn, terwijl ik er de rest van de maand veel rustiger onder ben. 
Ik baal er erg van, heb de rest van de maand een optimistisch, vrolijk karakter. Maar die ene week kan mijn man zich wel bergen, verschrikkelijk. Zijn er mensen die dit herkennen? Tips? Het lijkt me een beetje overdreven om er echt iets voor te slikken ofzo daar het maar een paar dagen is, maar soms komt het wel erg ongelukkig uit..

Het is sinds we een kinderwens hebben wel nog sterker, omdat ik dan dubbelchago ben: omdat ik het altijd al was door de hormonen en dan nog eens erbovenop dat het die maand dus niet gelukt is. Maar ook toen we nog geen kinderwens hadden en we net verkering hadden, hadden we altijd 1 week in de maand ruzie  
Ben benieuwd of er meer van die hormomenbaaltjes zijn 

Hai Saartje,

Zo herkenbaar wat je schrijft! Ook ik ken mezelf niet terug in deze rotweek (toevallig sinds vandaag weer over...)
Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben hierin :-).
Vreselijke ruzies met vriendlief waarin ik echt verschrikkelijke buien heb en erge dingen zeg, die ik toch echt niet meen. Alles en iedereen is teveel om me heen en zwangere vrouwen wil ik dan zeker niet zien.

Wat ik aan het proberen ben...
Ik ben een boek aan het lezen van mindfullness. Gewoon om mezelf weer wat.rustiger te krijgen. En ik ga proberen om mezelf even af te zonderen als ik voel of merk dat ik zo'n bui krijg.
Het is moeilijk om te doorbreken, maar ik ga hard mijn best doen.

Hopelijk kan je hier wat mee.
Sterkte meid. 

Lieve Saartje,

Wat ontzettend naar dat je je zo ellendig voelt tijdens je menstruatie.
Ik heb eerder op dit forum al eens gelezen dat jullie jullie kindje zijn verloren. Heb je dan niet alle reden om boos en verdrietig te zijn, helemaal wanneer je geconfronteerd wordt met bloed?
Probeer van jezelf te accepteren dat je tijdens je menstruatie verdrietiger en geprikkelder bent dan de rest van de maand. Liever zo, dan andersom (dat je dus maar 1 week van de maand vrolijk bent en de rest niet).

Ik herken je klachten wel hoor. Was altijd huilerig en verdrietig, vooral op de eerste menstruatiedag en extra geprikkeld de dagen daarvoor. 

Ik wil je een dikke knuffel geven.
Neem je tijd je verdriet een plekje te geven, het is niet niks wat je meegemaakt hebt! 

Hee Nancy en Zusss,

Bedankt voor jullie lieve reacties! 
Ik ga ook eens wat opzoeken over mindfullness (is het niet zweverig? ben nogal nuchter). En jezelf afzonderen als het kan als je zo chago probeer ik ook, anders ga je toch maar lelijke dingen zeggen waar niemand iets mee opschiet!

En Zusss je hebt gelijk dat we reden hebben om verdrietig te zijn, net als Nancy overigens (sterkte ook he, ik heb je verhaal gelezen in mmm-groepje). Maar ik ben niet alleen verdrietig ik ben ook echt heel boos en jaloers, dat vind ik akelige emoties. M'n beste vriendin is bijv zwanger geraakt pal nadat wij ons kindje verloren en ik ben gewoon zo boos op haar! Hoe kom je erbij om het die maand erna te gaan proberen en natuurlijk was het weer gelijk in 1 keer raak (3e keer al zo snel, nooit een miskraam altijd alles goed, ik ben er gewoon boos over), ik vind het zo oneerlijk! Terwijl ze onwijs heeft meegeleefd met ons en heel hard met me meehuilde toen het mis ging. Ik weet dat als het bij ons goed gegaan was ze heel blij was geweest, maar ik kan gewoon niet blij zijn voor haar.. 

Nouja ik hoop dat de tijd dat ook nog wat beter maakt, en verder maar wachten tot m'n menstruatie weer over is en ik het hopelijk weer wat vrolijker inzie  Sterkte verder met je zwangerschap Zusss, hoop dat alles goed mag gaan met het kindje en dat je pijn minder mag worden! En Nancy ik hoop dat jullie ook nog eens een kleintje in je armen mogen sluiten!