Wat als...

...manlief ineens van gedacht veranderd? 

Even voorstellen: ik ben een mama van 2 geweldige zonen (4 en 2jaar) en al 8 jaar samen met mijn man. Toen we aan kinderen begonnen hadden we allebei het idee van voor 3 kinderen te gaan. Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit in mijn leven anders gedacht heb dan: later word ik mama van 3 kinderen. 

Maar... Nu ineens vindt mijn man het welletjes geweest. Hij heeft zijn mening herzien zegt hij. En veel ruimte voor gesprek, laat staan voor mijn gevoelens, is er gewoonweg niet. Hij heeft geen zin meer om nog energie te steken in een 3de zegt hij. Hij wilt het rustiger hebben... 
Tegelijkertijd wilt hij wel weer 2 hobby's opnemen en een bijberoep opstarten waardoor er voor mij nog minder me-time is. (Het is nu al puzzelen om een keer per week even te kunnen gaan lopen). 
Ik zie een derde kindje wel zitten, vind wel dat we dit aankunnen. Zeker als hij zijn leven wilt heruitvinden, heb ik toch ook wel ergens recht om mijn hart te volgen? Hij zegt dan: Je kan niemand dwingen om iets te doen wat hij niet wilt. En daar heeft hij overschot van gelijk. Alleen ziet hij niet in dat hij net datzelfde doet bij mij... Ik ben er echt moedeloos van geworden. Heb geen zin om nog energie te steken in het opvangen van zijn afwezigheden. Want daar komt onze relatie uiteindelijk wel op neer. Ik moet zorgen dat ik er ben als hij er niet is door werk (shiften) en al zijn hobby's. Als we eens onder ons 2 iets gaan doen, dan moet dit steeds van mijn kant komen, hij kan zich immers perfect bezighouden. enzovoorts... 
We gaan binnenkort nog op baby(raam)bezoek bij vrienden die een 3de kindje gekregen hebben...Ik hoop dat hij ziet dat dit eigenlijk allemaal wel meevalt...Hij ziet namelijk vooral op tegen dat eerste jaar. 

Hey Ikke 

Wat moeilijk... 
Ik denk dat je je man sowieso beter even de tijd geeft, maar ik snap dat het moeilijk is. 
Misschien kunnen jullie eens een weekendje/avondje weg om even rustig te praten hierover? 
Vaak zijn de gesprekken wel beter als je even de tijd hebt om er voor elkaar te zijn. 

Hoi!
Ik zou er toch nog eens goed over babbelen met je man. Want jij wil graag een derde kindje, dus vind ik ook wel dat hij even naar jou mag luisteren. Zeker ook omdat jullie samen 3 kindjes wilden. Jammer dat je man nu opeens is veranderd van gedacht en het voor hem klaar is. Zodat hij meer tijd heeft voor zichzelf en z’n hobby’s. 
Praat er goed over voor je er spijt van krijgt!  

Heel lastig! Mijn vriendin zat in dezelfde situatie en heeft dit heel radicaal aangepakt.
Gewoon gestopt met anticonceptie (met zijn medeweten). Haar mening was: mijn derde kindje kan je mij afnemen, maar dan neem jij ook maar de verantwoordelijkheid! Knip of condooms dus. Ze wist stiekem goed genoeg dat hij veel te nalatig is met condooms en tadaaaaa: 2 weken later "per ongeluk" zwanger van de derde!
Haar man is er na 7 maanden nog steeds niet blij mee, maar heeft er zich bij neergelegd. Het is dan ook nog eens een dochter, hij had nog stiekem gehoopt dat de derde dan toch wel een jongen zou zijn maar helaas zit hij nu "opgescheept" met 3 dochters. 
Ik zie dat huwelijk ook niet meer goedkomen eerlijk gezegd...
Deze optie zou ik dus zeker niet nemen als ik jou was maar blijven praten. 

Nooit maar dan ook nooit een kindje opleggen. Zo fout. Dat kind zou het altijd blijven merken.

Er zit iets niet goed in jullie relatie. Ik zou daar eens over gaan praten. En hem het voorschotelen hoe het is. Laat hem zien wat dat met jou doet. Plan jou tijd ook in na de uren zoals hij zijn uren heeft en laat hem dan voor de kinderen zorgen of het te regelen. Dit klinkt niet als een gezonde harmonische relatie. 

Een derde kind kan je niet afdwingen omdat hij dat gezegd heeft wel te willen. Mening en wensen kunnen veranderen. 

Los eerst jullie problemen op en kijk dan verder wat er nog van over is. 

Beste ikke,

Dat is inderdaad vervelend. Maar zoals voor mij al gezegd is ook niet op te lossen zonder een goed gesprek.
Zeg hem dat je niet blij bent als hij zoveel hobby’s wilt gaan uitoefenen. Omdat hij dan minder bij het gezin is.
En dat jij ook weleens iets voor jezelf wilt doen.
Dat je het leuk zou vinden als hij ook graag iets met jou, of het hele gezin zou doen.
Misschien werkt een stukje omgekeerde psychologie, niks extreems. Maar als je weet wat zijn bezwaren zijn, verdiep je daar dan in. Maakt dat het ook lastig? Bijvoorbeeld ja, t is wel een stukje duurder hè? Of, ja dan beginnen we wel weer opnieuw met de luiers.
Maar als het kindje dan voor het eerst loopt, wat was dat bijzonder hè toen kindje 1 en 2 voor het eerst liepen?
Zoiets, en ook waar hadden jullie het eerst over met 3 kindjes? Waar droomden jullie/hij van met 3 kindjes. Wat maakte het compleet?
Ik zou ook wel zeggen dat het wel extra tijd kost. Maar ook zeker duidelijk maken wat het voor jou betekend, en hoe gelukkig jaar ervan zou worden.
Oftewel, kijk eerst zelf naar alle nadelen... en als je zeker ben dat je het ondanks alle nadelen wil.
Benoem dan die nadelen, voordat hij het doet.
Maar probeer ook elk nadeel te weerleggen.
Of, heel misschien gaat hij dat dan zelf doen. 

Ik hoop dat jullie eruit komen.

Hier zijn we nog bezig met de 2de.
Maar m’n vriend heeft al aangegeven dat die er niet meer wilt. Terwijl ik ook altijd 3 in gedachten heb gehad. Dus geen idee hoe dat gaat aflopen.
Misschien is hij nog over te halen, en andere moet ik het een plekje zien te geven. Waar ik nu al verdrietig van word. Dus eigenlijk hoop ik op een wonder... en dat ik ineens zwanger word, van een tweeling