Hoe vertel ik het haar

Hallo,

Ik ben een vrouw van 36 en ik heb al een dochtertje van 5. Toen we voor ee. Tweede kindje wilden gaan, lukte het niet. Het sperma van mijn man bleek van hele slechte kwaliteit. We twijfelden of we zouden starten met IVF, maar beslisten uiteindelijk om het niet te doen. De hoofdreden hiervoor is omdat ik al 4 jaar van dichtbij meemaak hoe mijn beste vriendin van de ene teleurstelling naar de andere gaat. Mislukte terugplaatsingen, miskraam, ingrepen... Het lukt niet om zwanger te worden en intussen is dat heeeeel zwaar voor haar geworden. 

Nu ontdekte ik dit weekend dat ik, tegen alle verwachtingen in, spontaan zwanger ben geraakt. Heel blij mee natuurlijk, maar wat me vooral bezig houdt is van wanneer en hoe vertel ik het haar? Wanneer we naar de gynaecoloog geweest zijn(22maart)of ervoor? Weet totaal niet hoe het aan te pakken, ik wil mijn beste vriendin niet kwijt. 

Groetjes Elise

Gewoon zo snel mogelijk vertellen! Als het echt je beste vriendin is zal ze blij voor je zijn 
Ik zat in een zwaar traject en had zelfs net te horen gekregen dat ik eigenlijk voor mijn eigen gezondheid beter nooit zwanger zou worden en moest kijken naar draagmoederschap/adoptie toen mijn vriendin per ongeluk zwanger bleek! Ze heeft mij direct een foto van haar positieve test gestuurd in volle paniek (omdat haar man een derde absoluut niet zag zitten) en ze mijn steun nodig had. Ik heb nooit een moment gehad dat ik het haar niet gunde ofzo en was gewoon oprecht blij voor haar (want zij wilde wel graag 3 kinderen) 
Uiteindelijk heb ik zelf tegen alle verwachtingen in 3 weken later zelf ook natuurlijk positief getest en zijn we nu 3 weken van elkaar uitgeteld  zij van haar derde, ik van mijn eerste. 

Ja zo snel mogelijk vertellen. Zelf ook traject gedaan, ik zou dat echt niet fijn vinden mocht mijn beste vriendin dat ook maar een maand verzwijgen. 
Ze zal wsl wel pijn voelen maar ook heel blij zijn voor jullie. Proficiat!

Na 3 jaar proberen zwanger te worden was mijn beste vriendin een maand na het stoppen met de pil zwanger. Ze vertelde het me twee dagen na de test. Hoewel ik me compleet verslagen voelde, was ik erg blij dat ze het gelijk vertelde. Ik was blij voor haar, maar ook pijnlijk jaloers en daardoor erg boos op mezelf. Het is niet voor iedere vrouw makkelijk alleen maar blijheid te voelen na jaren teleurstellingen. Mijn vriendin begreep mijn pijn en vanaf maand 6 lukt het me helemaal mee op te gaan in haar blijde verwachting. Ze is nu voor de tweede keer zwanger en hoewel ik nog steeds jaloers ben is de pijn een stuk minder en kan er meer plaats zijn voor blijdschap. Mijn advies: laat het je vriendin weten en laat ruimte voor haar pijn. Jullie komen er samen ook weer uit.