Eindelijk de stap durven wagen

Hallo iedereen, ik ben Esther, 29 jaar, 3,5 jaar getrouwd met mijn man, waar ik nu alweer 6 jaar mee samenwoon. En wij hebben dit jaar eindelijk besloten om aan kinderen te beginnen. Mijn man was er al eerder aan toe dan ik, maar ik ben blij dat ik even gewacht heb, om dingen op een rijtje te zetten. En dat ik  nu eindelijk durf toe te geven aan die 'rammelende eierstokken' van mij. Die eierstokken rammelen eigenlijk al heel wat jaren bij mij, maar 7 jaar geleden is bij mij de diagnose autisme gesteld, en ondanks dat ik dus altijd al heel graag kinderen heb gewild bracht dit ook heel veel vragen met zich mee. Nu ik inmiddels vrij ver ben in het proces van acceptatie en om leren gaan en een heleboel dingen geleerd en overwonnen heb, kom ik toe aan een nieuwe fase in mijn leven. Ik vind het nog steeds heel eng, maar eindelijk heb ik voor mezelf kunnen besluiten om de stap durven te maken om aan kinderen te beginnen. Of je er echt altijd helemaal klaar voor kunt zijn weet ik niet, wat ik in elk geval wel weet is dat een kindje ontzettend welkom bij ons is, en dat ik het nu dan ook heel erg prettig vind om herkenbare dingen te lezen hier op dit forum en er over te kunnen praten met mensen. Want voor mijn directe omgeving wil ik eigenlijk dat het nog liever even geheim blijft dat wij bezig zijn om zwanger te worden. Dat maakt een verrassing des te groter, en hoef ik eventuele teleurstellingen niet aan iedereen uit te leggen.

Ik ben benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen. Ik herken in elk geval het sterke verlangen dat je het liefste gister al zwanger zou zijn, en de teleurstelling als blijkt dat het niet zo is. Soms wou ik dat je een 'knopje' had en poef! je bent zwanger hahaha. Maar helaas, zo werkt moeder natuur natuurlijk niet. Dat houdt het natuurlijk wel spannend (ook al hou ik niet zo van die spanningen, en wachten, en onvoorspelbaarheid, en verrassingen). Maar ja, ik probeer er niet overdreven mee bezig te zijn, omdat ik vermoed dat dit in de weg zou kunnen staan.

Nou ja, ik ben in elk geval al ontzettend blij dat ik nu eindelijk het gevoel heb van ja, laten we aan kinderen beginnen! Ik ben gewoon helemaal blij en in de wolken als ik er aan denk! Voor mij is dit een hele grote stap. Ik had voorheen erg veel angsten en onzekerheden. Merkte dat ik elke keer wel een excuus had om nog niet aan kinderen te beginnen. Maar ja, zo komen ze er natuurlijk nooit! En als ik mijn ultieme droom wil verwezenlijken moest ik ophouden met al die excuses en gewoon voor mijn droom gaan. Ik heb erg aan mezelf gewerkt, en mijn angsten en onzekerheden overboord gegooid. Ik ben heel erg blij dat ik nu eindelijk de kracht en de moed heb om ervoor te gaan. Ik vind het daarom ook aan de ene kant jammer dat ik het niet van de daken kan schreeuwen (maar wil het echt een verrassing laten zijn voor mijn omgeving!). Maar daarom wel fijn dat ik het hier wel ff kan doen!

Dus dames, hier weer een dame erbij die met jullie mee hoopt om gauw zwanger te worden!

Hoi Esther!
Ik vind het heel goed van je dat je deze grote stap heb kunnen zetten! wauw
Was het maar zo dat je een knopje kon omdraaien en dat je dan gelijk zwanger was hahaha!
Zijn jullie 2 er tot nu toe al erg mee bezig?
Geniet van deze overwinning en heel veel succes!!

Dank je, Charlotje. Mijn man en ik hebben het eigenlijk al jaren over kinderen. Maar tot nu toe dus nog niet echt gerichte stappen ervoor ondernomen. Ik ben nu wel ruim een jaar gestopt met de pil, omdat ik graag goed wou ontpillen, maar ook om mijn lichaam beter te leren kennen (vond ik nog best lastig, aangezien ik niet zo'n goede binding met mijn lichaam had, maar daar heb ik dus een heel jaar kei hard aan gewerkt, met goede resultaten ).

Echt gericht bezig zijn we eigenlijk pas dit jaar. Ik moest voor mijn gevoel eerst nog wat 'oude baggage' overboord gooien (angsten, onzekerheden, en dat soort 'flauwekul'). Maar dat is dus gelukt. Voel me nu bevrijd, en in februari hebben we onze 1e echte poging gewaagd (zonder succes dus, maar het zou ook te bizar zijn als het de 1e keer zou lukken natuurlijk).

Nu zijn we inmiddels met onze 3e ronde bezig. Vind het erg spannend allemaal, maar ook erg leuk! Voor mij gaat er een totaal nieuwe wereld open, en vind het zeer interessant allemaal!

Ik las trouwens op je profiel dat jullie 'geheimpje' op 4 december wordt verwacht! Echt heel grappig, dat is dus mijn verjaardag hihi. Ik wens je veel succes met je zwangerschap! Ben benieuwd wat het wordt!

Hoi Esther! Dankjewel
Wat apart dat je geen goede binding had met je lichaam..
maar met geduld en hard werken heb je je doel bereikt heel fijn!

Heel verstandig en sterk van je dat je er zelf voor hebt gekozen om je 'oude bagage' over boort te gooien. Het is niet zo maar iets.. vind het goed van je dat je die stap hebt durven zetten en dat helemaal vanuit je zelf.. want zoiets kan alleen jij zelf het beste doen.

Het is zeker leuk!
Geniet van het gevoel van vrijheid, geniet van je leven en houd de moed er in!
Heel veel succes voor jullie beiden!!

Goh toevallig dat dan je verjaardag is haha!
29 april heb ik de eerste afspraak bij de verloskundige en dan ben ik erg benieuwd naar de volgende afspraak voor een echo! Groetjess

Haha, nou ja ik weet niet of je het apart kunt noemen, Charlotje. Het is wel iets wat beetje bij autisme hoort om een wat minder goede binding met je lichaam te hebben. Dat komt omdat je aan de ene kant sensorisch hypergevoelig bent en je dus graag voor prikkels afsluit, waardoor je aan de andere kant dus eigenlijk een beetje 'uit je lichaam' wil gaan (meer in je hoofd gaat zitten dus), waardoor je soms nauwelijks iets kunt voelen (hoge pijngrens, moeizame motoriek, gewoon niet weten of je honger hebt of slaap dat soort fratsen dus).
Bij elke beweging moet ik vaak nadenken hoe het moet. Het gaat als het ware niet zo vanzelf of 'natuurlijk'. Het is niet zo fijn om in mijn lichaam te zijn, omdat mijn 'antennes' veel te sterk staan afgestemd. Ik beleef het leven heel intens. Alles wat ik zie, hoor, ruik, proef en voel komt veel sterker bij me binnen, en dat overweldigt me, omdat ik het soms maar moeilijk kan filteren allemaal.

Toch zijn er een hoop dingen veranderd. Ik word ouder (en wijzer hopelijk hihi) en volwassener. De prikkelverwerking verloopt een stuk beter dan vroeger als kind! Ik kan het nu vaak wat beter reguleren. Ik heb geleerd dat er bij mijn manier van zijn, dingen nou eenmaal erbij horen (acceptatie). Buiten dat, heeft het ook gewoon met ervaringen te maken. Niet alles is natuurlijk aan autisme te wijten! Er zijn ontzettend veel mensen die maar weinig binding met hun lichaam hebben, en die zich in dit beeld ook kunnen herkennen. Het heeft namelijk ook met je gevoel van eigenwaarde te maken, je ego, je wil, en met autonomie en een gevoel van 'macht'. Hoe ben je gevormd? Ik heb moeten leren om te houden van mijn lichaam zoals die is, en zoals die zich manifesteert in de wereld, en reageert op de omgeving. Ik heb moeten leren dat ik toch wel goed genoeg ben zoals ik ben, en dat ik het recht heb om te bestaan. Ik heb erg veel gehad aan alternatieve therapieën, en ook aan boeken over energetische bewustwording (een boek in het bijzonder: Chakrapsychologie van Anodea Judith, is echt mijn redding geweest!). Ik heb mezelf als het ware moeten 'resetten' om mijn 'programma's' volledig om te gooien en me zo te 'herprogrammeren'.

Ik heb nu geleerd waarom het zo belangrijk is om je goed te aarden. Om goed in je lichaam te zitten, en een goed lichaamsbesef te hebben. Je lichaam is meer dan alleen maar een 'machine' die klakkeloos reageert op dingen. Je lichaam is een intelligentie op zich! En ik heb nu geleerd om die beter te doorzien. Meer te erkennen en te aanvaarden.

Vroeger was aarden voor mij zeer onprettig. Het was gewoon te heftig. Maar in mijn geval kwam dat ook mede voort uit eerdere trauma's (zowel fysiek als emotioneel). Jarenlang ben ik bezig geweest om die trauma's aan te pakken en om blokkade's op te heffen. En ik mag nu eindelijk met trots zeggen dat het me gelukt is!  Er gaat werkelijk een wereld voor mij open. De wereld van het aardse, het fysieke, het lichamelijke. Nog nooit ben ik mij zo bewust daarvan geweest dan nu, en nog nooit heb ik er zo van kunnen genieten dan nu. Het is alsof ik nu pas heb ontdekt hoe ik moet lopen!

Pffieuw! net op tijd he?!  Dit was in elk geval ook een van mijn doelen voor ik aan kinderen wilde beginnen. Ik wilde gewoon een beter mens worden, een soort van Esther 2.0 zodat ik (hopelijk) ook een goed moedertje kan worden! Nu nog leren dat niet altijd alles perfect hoeft hihi. Eerst sowieso nog maar eens afwachten of het leven mij überhaupt wel kindjes gunt! Ik hoop het, ik hoop het, ik hoop het! Fingers crossed!

29 april is zo daar! Spannend hoor, zo'n 1e afspraak! Lijkt me ook echt zo onwijs bijzonder, zo'n echo! Dat dit allemaal kan he, met die technieken van tegenwoordig. Echt geweldig!
Veel succes bij de verloskundige! Ik hoop voor jou dat je een leuke hebt! 

Hallo ik las je verhaal en ben eigenlijk heel benieuwd hoe het nu met je gaat.. Im type dit vanaf mijn tel.. Vandaar zo een kort berichtje