Zwangerschapswens & frustraties

Hallo allemaal,

Ik hou voor het eerst afgelopen maand maar een temperatuurkaart bij omdat mijn lichaam me maandelijks voor de gek houdt.
Ik heb telkens bepaalde zwangerschapsymptomen, maar test maandelijks negatief en de menstruatie komt ook op onregelmatige dagen.
Ik ben in augustus 2013 gestopt met de pil. Wij gaan voor ons eerste kindje.
De eerste 4 mnd heb ik een regelmatige cyclus gehad van 28 dagen. Afgelopen maanden is dit niet het geval. Heb cyclussen van 35-39 dagen.
Ik vind het erg moeilijk in te schatten wanneer ik het beste kan klussen en wanneer ik een menstruatie kan verwachten.
Wanneer moet ik bijvoorbeeld testen als ik maandelijks overtijd ben en last heb van zwangerschapssymptomen?

Ik en mijn man proberen er niet veel mee bezig te zijn, maar een knop omzetten is best moeilijk.
Ik droom sinds paar weken zelfs over een zwangerschap. Ik droom dan dat ik zwanger ben of dat al moeder ben. Kan dit een voorteken zijn of heeft dit te maken met het feit dat we er mee bezig zijn?

Liefs Stay Calm
(een vrouw met kinderwens in de 7e ronde).

Hoi hoi Stay Calm,

Afgezien van je veranderde cyclus herken ik je verhaal!!
Ik zou inderdaad ook ovulatietesten gaan gebruiken. Dat heeft mij veel rust gegeven. Ik wist zeker dat we elke maand een kans hadden en dat luchtte heel erg op.
Ik heb ook een keer of drie gehad dat ik durfde te zweren dat ik zwanger was. Ik heb twee miskramen gehad voor deze zwangerschap, dus wij zijn uiteindelijk anderhalf jaar bezig geweest.

Nog een vraagje voor jezelf: wanneer ben je met de pil gestopt? Je veranderde cyclus kan daar misschien mee te maken hebben. Sommige vrouwen hebben geen last van ontpillen, anderen een jaar. Misschien is daar een verklaring, ook omdat de pil je ook in een cyclus van 28 dagen duwt.

Nog iets grappigs: ik had af en toe ook het gevoel (al tijdens de maand): deze maand gaat het lukken. Of: deze maand wordt helemaal niets. Ik hoopte snel ongesteld te worden, zodat we door konden naar de volgende. Dit was het geval bij mijn tweede ÉN derde zwangerschap. Ik testte pas na 3 dagen overtijd, omdat mijn vriend me overhaalde. Ik wist zeker dat ik NIET zwanger was. Wel dus :-D En dan heb ik ook maanden gehad dat ik echt moest overgeven en gevoelige borsten had, terwijl ik gewoon ongesteld werd. Of te wel: mijn lichaam hield me ook genadeloos voor de gek. Uiteindelijk weet je het niet en moet je afwachten. Ik irriteerde me rot aan mensen die zeiden: je moet er gewoon niet aan denken. Rrrrr net of dat zo makkelijk is. Het enige wat bij mij hielp waren leuke dingen doen en afleiding zoeken. Dan ging het loslaten vanzelf.

Veel geluk de komende tijd!
Groet, Wens

Bedankt voor jullie berichtjes.
Ik heb besloten om frustratie te delen met mijn beste vriendin die sinds kort ook moeder is geworden. Dit omdat ze wel eens grapjes maakt tegen mijn man en mij over het krijgen van kinderen. Mijn man ik en zijn namelijk helemaal gek van haar kleine.
Mijn vriendin begrijpt ook mijn frustraties en benoemde ook dat ik er niet te veel mee bezig moet zijn. Dit is zo niet gemakkelijk. Maar ik snap wel waarom ieder dat zegt.

Ik ben augustus 2013 gestopt met de pil. Mijn eerste 4 maanden heb ik een regelmatige cyclus gehad van 28 dagen en daarna ben ik over gegaan naar cyclussen van 37-39 dagen.
Zit nu in ronde 7 en op dag 31 van de cyclus.
Ik heb mij voorgenomen om pas te testen bij een cyclus van 42 dagen, dus wanneer ik 2 dagen overtijd ben.
Afgelopen dagen ook weer niet lekker in mijn vel. Gevoelige tepels, opgeblazen gevoel, 0,5 kilo aangekomen  terwijl ik niet meer eet dan anders, temperatuurstijgingen, vermoeid en ook vandaag lichte vorm van misselijkheid.
Dit kan natuurlijk de griep zijn, maar ik hoop van niet.
Ik merk dat afleiding zeker helpt. Heb afgelopen weken veel gewerkt, waardoor je er niet aan denkt. Ben vandaag een dagje vrij, en ik merk dan gewoon dat ik er mee bezig ben.

Liefs Stay Calm met kinderwens

Hoi!
Ik herken dit zo.
Ik ben in oktober 2013 gestopt met de pil.
De eerste 3 keren dat ik daarop ongesteld ben geworden waren allemaal "regelmatig" met tussen de 25-29 dagen.
De keer daarna duurde het 71 dagen (3 april). En nu, wacht ik nog steeds.
Ik lees overal dat het eerste half jaar je ongesteldheid erg onregelmatig kan zijn, en ongeduldig als ik ben, ben ik ook al bij de dokter geweest, die uiteraard ook vertelde dat het een kwestie is van afwachten.
Ik ben er in het begin ook heel erg mee bezig geweest en probeer het nu wat los te laten. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan.
Ik twijfel nu ook of ik een test moet doen, omdat ik ook erg druk geweest ben de afgelopen paar weken, en denk dat daardoor m'n ongesteldheid wat uitblijft. Op dit moment zit ik ook thuis met een behoorlijke verkoudheid, wat ook een reden kan zijn voor het uitblijven natuurlijk.

Kortom ik ben ook erg gefrustreerd doordat mijn lichaam nu even niet functioneert zoals ik het graag zou zien! 

(overigens is het wel logisch natuurlijk, ik bedoel ik heb hiervoor wel ruim 10 jaar de pil onafgebroken geslikt, dus dat m'n lichaam moet wennen, snap ik, alleen is dat wachten zo frustrerend! )

Ik ben blij dat er meer vrouwen zijn die zich in mijn verhaal kunnen plaatsen. Het blijft afwachten. Aankomende maandag is de dag dat ik weer mag tellen qua menstruatie. Ik hoop zo dat het dit keer niet komt.
Mijn Temperatuur gaat in ieder geval wel omhoog. Normaal is mijn temp rond de 36.2-36.4 en afgelopen 2 dagen ging het langzaam omhoog tot 36.7. Heb het nog nooit zo hoog gehad

Ik snap het ook helemaal. Wij zijn nu een jaar bezig, elke maand is het weer zenuwslopend. Er gaat niks anders in mijn gedachten om dan dat we deze maand misschien wel echt zwanger kunnen zijn! Helaas is dit elke maand weer een teleurstelling. Me vriend zegt ook wel eens, 'hou je er toch niet zoveel mee bezig'? Dit is echt een onmogelijke opgave. Vooral als je mensen om me heen hebt, die zwanger zijn. Dit maakt het altijd even extra moeilijk

Het is onmogelijk om te zeggen: 'Ik ga er niet meer aan denken'. Dat is echt kul en lukt toch niet. Ik plande zoveel mogelijk leuke dingen, waardoor ik beter in mijn vel kwam te zitten. Hierdoor was onze kinderwens niet meer het allerbelangrijkste.

Wat ik ook zo ernstig vind is als mensen zeggen: Je bent er teveel mee bezig, daarom lukt het niet. Alsof je er ook nog zelf schuld aanhebt!! Het moet niet gekker worden.

Weet in ieder geval dat ik met je meeleef en probeer hoop te putten uit mijn verhaal, namelijk dat ik nu 19 weken zwanger ben. Ik hoop dat jij ook snel zo ver bent.

Helaas ben ik afgelopen maandag toch gaan menstrueren.
Ik ben er inderdaad nu ook teveel mee bezig. Het is zo moeilijk om er niet mee bezig te zijn. Na mijn mening ontspan ik genoeg. Onderneem ik genoeg ter afleiding. Alles wat ik ook doe, gedachten bij mijn kinderwens is altijd aanwezig.
Lijkt wel of iedereen opeens zwanger om mij heen wordt. En dat frustreerd mij het meest. Ik gun het iedereen, maar wil nu ook wel eens zelf zover zijn.

Zo oneerlijk, de één wordt tijdens pil gebruik zwanger, en ik na zo´n 8 a 9 maanden nog niet Ik merk ook dat ik steeds banger ga worden van; zal er wat zijn waardoor ik niet zwanger raak. Ben ik of is mijn man misschien onvruchtbaar.

Sorry moest even van mij afschrijven.

Liefs

Ik herken dit heel erg.
Ronde 10 juist mislukt...
 Al van ronde 3 dacht huisarts aan endometriose maar omdat scan en bloedonderzoek niet genoeg aanwijzingen gaven in die richting werd het idee voorlopig aan de kant geschoven. De volgende test is een kijkoperatie die ze enkel willen uitvoeren als je al een jaar geen geluk hebt... Het zijn slopende maanden!