het verdriet valt me zwaar

Ik heb er zelf ook jaren over gedaan en snap precies wat je voelt  Wij hadden alleen het ultieme geluk dat wij met 1 icsi zwanger waren. Het is niet uit te leggen wat het gemis met je doet. En alle goedbedoelde opmerkingen: probeer het los te laten, kinderen zijn niet zaligmakend, het komt vanzelf als je je niet zo druk maakt etc etc.... Daar zit je gewoonweg niet op te wachten. En net wat jezelf zegt, hoe zet je iets uit wat je liefste droom is.
Ik kon gelukkig hier op deze site heel veel kwijt. In het mmm groepje zaten meiden die mij begrepen en dat deed mij voelen dat ik in ieder geval niet alleen was. Ook had ik een groepje op Freya (die site ken je wel als ik je naam zie) waarmee ik rond dezelfde tijd begonnen ben met icsi traject. Een hoop praten op fora pastte bij mij om het te kunnen handelen want zo`n traject is een heel circus en vraagt een heleboel van je geestelijk maar ook lichamelijk. Ik ging op een gegeven moment bijvoorbeeld ook niet meer op kraamvisites, ik kon het niet meer, het deed me teveel pijn. Het is gewoon zwaar en voelt zo oneerlijk als je niet zwanger word terwijl je zo graag wil. Heel veel sterkte het is niet niks