Eug bbz

lieve meiden,

Februari was ik zwanger met 7 weken had ik bruin bloedverlies. We kregen een echo en het hartje klopte. De 10 e week weer oud bloed wat helder bloed werd. Weer een echo helaas er was een miskraam bezig over 4 dagen mocht ik terug komen om te kijken of mijn baarmoeder schoon was en dat was zo. 

3 dagen later ontzettende pijn vk gebeld en ze zei dat het nog na weeën konden zijn. Ik belde de huisarts omdat ik zelf het gevoel had dat het niet goed zat. Ik mocht meteen door naar de gynocoloog, inwendig gekeken en er zat wat, maar wat kon hij niet zeggen. Volgende dag mocht ik terug komen voor een camera onderzoek wat erg pijnlijk was. Het was zwangerschap weefsel even prakken en ik mocht weer naar huis. 

3 dagen later Paasweekend, ik was lekker aan de schoonmaak en kreeg spontaan visite. Mijn zwager kwam voor me vriend maar hij was er nog niet.. Ik gaf hem een kop koffie en zei ik ga even naar boven want ik heb zo een buik pijn.. En boven ben ik neergevallen. Hij belde 112 en ben direct geopereerd in het ziekenhuis. 

Er zat nog een embryo in mij rechter eileider hier hebben ze nooit naar gekeken want het komt niet vaak voor en in baarmoeder en in eileider... Me slagader in me baarmoeder was gesprongen ik had 2,5 liter bloed in me buik en om me organen. Me rechter eileider ben ik kwijt. Het is bijna me dood geweest. 

Intens verdrietig, bang dat het nog een keer gebeurd. Bang om
Niet meer zwanger te worden...

Wie heeft ook BBz gehad hoe ga je  er mee om?

Hi Dani, 
Wat een verschrikkelijk verhaal. Ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt. Je kan op mijn profiel het hele verhaal lezen. Probeer positief te blijven, al is dat erg lastig. Tijd heelt wonden! Klinkt cliché, maar dat is toch zo. Hoe voel je je nu?
Liefs

Na een lange tijd toch weer aan het kijken op de forum.
Mijn relatie staat op hoge druk. Mijn vriend heeft er zo een trouma van dat hij niet meer durft om het nog eens te proberen. 
Ik ben nu 30 en het is al meer dan een jaar geleden. Los laten kan ik het niet heb echt gevoel als of ik maar 1 kans heb gehad aangezien mijn vriend het echt niet meer aan durft. Gister heb ik hem verteld dat ik dan maar me spullen moet pakken omdat mijn kinderwens te groot is... geen idee of ik hieraan goed doe maar ik wil het zooo graag heb geprobeerd on het uit me hoofd te zetten en mezelf voor te liegen maar nu heb ik mij. Standpunt duidelijk gemaakt.

Ik heb net hetzelfde meegemaakt in mei. Rechter eileider kwijt en inwendige bloedingen na 7 weken en 3 dagen zw... Nog bijkomend zit ik in een voorstadium van baarmoederhalskanker en moet dus zwanger zien te worden voor de operatie want dan nemen ze een stuk baarmoederhals weg en kan ik misschien nooit een kindje voldragen door de druk en het vruchtwater.. Risico's nemen maar ik wil zooo graag een kind :'-(

@Dani- wat heftig allemaal!. Maar kan mij wel heel goed indenken dat jouw partner ontzettend bang is jou kwijt te raken. Want hij was je namelijk bijna kwijt. Zijn angst is groot.
Kan je geen gesprek aanvragen in het ziekenhuis met je partner en alles goed bespreken? Zodat hij misschien gerustgesteld kan worden. Wie zegt dat een andere man de risico met jou wel aandurft? (Klinkt misschien bot maar zo bedoel ik het niet) of wil je een zaaddonor? 
Ik zou toch een goed gesprek met mijn partner hebben op een rustige manier.

Wat vreselijk zeg mijn tante had in het verleden ook zoiets mee gemaakt bijna het zelfde als jouw en ook 1 eileider weg gehaald maar daarna toch nog 2 gezonde jongens gekregen dus houd hoop 

Hoi Dani. 
Wat een nare situatie zeg. Ik ben in het verleden ook een kindje kwijtgeraakt door ook wat medische dingen en wat druk van vriend. Maar helaas is het tussen ons niet goed gegaan. 
Het lijkt me dat je vriend heel veel om je geeft en je niet kwijt wil raken. Dat is ook wel iets om te koesteren. Ga zoals hierboven gezegd eens samen met je vriend naar een arts die al jullie vragen kan en wil beantwoorden en de tijd neemt om alles uit te leggen. Ik vermoed dat je best nog kinderen kunt krijgen en dat kun je dan ook nog 10 jaar minstens. Nu je goede relatie op het spel zetten ipv het goed uitpraten maakt ook je kinderwens niet makkelijker snel op te lossen. 
Ik zeg je alleen dat goed rustig alles uitpraten en oplossingen zoeken samen om weer vertrouwen te krijgen zoveel fijner is. Ik ben blij dat ik jaren later toch nog wat er bij mij gebeurd is met de toen betreffende vriend heb uitgesproken. Al was onze toekomst samen misschien wel gekomen als we het toen hadden gekund en waren we nu samen met kindjes gelukkig. 

Bedankt voor jullie berichten. Helaas wilt hij niet met een art erover praten. Dat komt ook omdat hij daar geen vertrouwen in heeft..
Het is inderdaad heel dubbel want misschien wilt een ander ook geen kind als hij mijn verhaal hoort.. 
Mijn vriend en ik kunnen alles tegen elkaar zeggen dus hij weet ook hoe graag ik het wil maar hij neemt ook geen stap om er met een ander dan alleen ikzelf er over te praten.
Zelf ben ik ook aan het twijfelen alle leuke dingen aan een kind maar ook zeker de niet leuke dingen te eventuele beperkingen. 
Anoniem heb jij nu geen kinderen?

Hoi Dani
Ik heb nu (8 jaar later) besloten alleen voor een kindje te gaan omdat Door de medische gebeurtenissen me verteld werd dat hoewel ze toen zeiden dat alles goed was, vorig jaar me verteld in dat het moeilijk zou worden. Hoewel ik de keuze moeilijk vind want eerst geen kind krijgen omdat je het niet gunt met een ouder op te groeien die het niet wenst. Dan nu toch kiezen voor een kind zonder vader in wel tegenstrijdig misschien.
Ik heb dus inderdaad nog geen kinderen. Want het is heel moeilijk om het verlies van een kind en relatie te verwerken. Maar...ben nu wel 8 weken zwanger van de 2e dus eigenlijk.