Vriendin raakt niet zwanger en ikzelf onmiddellijk... Hoe pak je dit aan?

Hoi dames, 


Ik ben nieuw op dit forum en ik vroeg me af of iemand er ervaring mee heeft. 
Ik heb een vriendin die weet dat we sinds kort aan het proberen zijn, zij is al jaren aan het proberen en kan helaas niet natuurlijk zwanger worden, ze heeft een buitenbaarmoederlijke zwangerschap gehad... Heel pijnlijk want als je iemand kinderen zou gunnen is zij het,... Ze zijn sinds kort via IVF aan het proberen en de eerste ronde was niets. 
Maar nu, wij zijn het sinds begin oktober aan het proberen en hebben onmiddellijk prijs, na 17 dagen had ik innestelingsbloed, en een week later teste ik positief, bloedtest bij de dokter was ook positief. 
Nu wilde ik graag weten hoe jullie dit zouden aanpakken om haar dit te vertellen, ik heb een beetje bang dat ik voor haar een teleurstelling ga zijn aangezien het bij haar niet wil lukken en bij mij onmiddellijk.

lijkt mee heel moeilijk om het haar te vertellen, maar ik denk dat je beter niet te lang kan wachten, stel dat ze het van iemand hoort. Ze zal het je vast gunnen, alleen zichzelf ook. Betrek haar erbij hoeveel zij wil en aankan. Succes!!

Gewoon een lief rompertje maken of slab en het vertellen. Je hoeft niet te zeggen dat jullie direct zwanger waren maar gewoon vertellen dat jullie in blijde verwachting bent en dat je het verteld met een dubbel gevoel????

Hoi.. Dat is altijd lastig.. Ik heb het mijn vriendin eerder verteld als de rest, zodat ze er even aan kon wennen

Ik heb dit ook een beetje gehad, voor en na mijn zwangerschap. Om medische redenen was ik er bang voor dat het bij ons heel lang ging duren om zwanger te raken. En een vriendin van mij gaf mij steeds het advies dat ik er niet teveel mee bezig moest zijn en het van me af moest zetten. Ik vond dit zo irritant, alsof je het zomaar even omzet, die knop. Op een gegeven moment waren wij op vakantie en ze belde me op. Ze was zwanger van de 2e, terwijl ze het nieteens aan het proberen waren, zo dwars door de voorbehoedmiddelen heen. Dus in 1e instantie werd ik een beetje geïrriteerd, die vakantie was juist bedoeld om even te ontspannen van alles, gaat ze me daarover bellen. Maar ze zei dat ze niet wou dat ik het op Facebook zag en dat ze er heel erg mee zat om het me te vertellen. Toen ontdooide ik wel een beetje. Tja natuurlijk gun ik haar d'r geluk, en kan maar slecht verwachten dat ze het nog maanden stil gaat houden alleen voor mij. Dus heb d'r maar gefeliciteerd.

Een tijdje verder raakte ik zwanger, toch nog relatief snel. Maar ik heb 2 vriendinnen die ook heel graag kindjes willen, los van elkaar hoor. Eentje woont samen maar heeft een aandoening waardoor het moeilijker gaat, wegens stress maar ook medicatie gebruik. En die andere heeft nog geeneens een relatie en heeft daar veel verdriet van want ze verlangt ook zo naar een gezinnetje. Tja voor allebei natuurlijk heel vervelend. Maar ik heb op een voorzichtige manier de echo foto laten gezien en erbij gezegd dat ik er moeite mee heb om het 'in hun gezicht te wrijven' enzo. Daarop zeiden ze allebei (nog steeds los van elkaar hihi) dat ze me het gunden en blij voor me waren. Maar toch, vooral die 2e vriendin, ik merk aan d'r dat ze er moeite mee heb, als we afspreken en onze woonkamer is een verzameling van rompertjes en andere baby uitzet, ben ook net jarig geweest. Maar ja het is niet anders gewoon, dat ik zwanger ben en hun niet. Ik probeer positief advies te geven maar het zijn een beetje van die irritante clichés. "Jou gebeurt het ook wel binnenkort!" enzo. Ik vond dat soort adviezen ook irritant hihi.