Hart onder de riem - succesverhalen IVF delen

Even een hart onder de riem, even wat hoop, want het kan echt! Na onderzoeken, IUI en IVF hebben wij inmiddels 3 kinderen. Wij hebben bewust onze omgeving niets verteld over onze problemen. Omdat we het graag met zijn tweeën wilden doen, het is allemaal al ingewikkeld genoeg. En we wilden er ook niet de hele tijd mee bezig zijn. We hebben dat bij anderen gezien. Als iedereen het weet, dan is het ook altijd aanwezig. Een vraag, een blik, een opmerking, hoe goed bedoeld ook. Wij vonden het juist heerlijk om gewoon naar een verjaardag of feestje te gaan en er even helemaal niet mee bezig te zijn. Bovendien wilden we ook onze familie niet met zorgen opzadelen. We hebben het uiteindelijk alleen aan directe familie verteld toen we bekend maakten dat we in verwachting waren. 
Neemt niet weg dat wij ondertussen al ruim 2 jaar flink bezig waren. Ik heb me suf gegoogeld en geforumd… En omdat er wel meer mensen zwijgen over vruchtbaarheidsproblemen en op forums toch meestal de mensen met vragen en problemen terecht komen, wil het nog wel eens ontbreken aan succesverhalen. En daar had ik zelf juist heel erg behoefte aan toen. Daarom wil ik graag ons succesverhaal delen, om ook wat positiefs mee te geven. 

In het kort onze reis: 

Onderzoeken – onverklaarbare onvruchtbaarheid
Na een jaar proberen zonder succes naar de huisarts gegaan. Doorverwezen naar de gynaecoloog en in het ziekenhuis een HSG (röntgenfoto van de baarmoeder en eileiders, d.m.v. inspuiten contrast vloeistof, ervaren als zeer pijnlijk) gehad en semenanalyse. Uitslag: onverklaarbare onvruchtbaarheid. Geen idee dus wat er aan de hand was, in principe allebei geen aanwijsbare problemen. Daarom terug naar huis gestuurd; nog 6 maanden proberen. In deze 6 maanden ovulatietesten gebruikt. Geen succes. 

Daarna IUI gestart, 6 rondes direct achter elkaar gedaan (regelmatige cyclus van 30 dagen). De eerste 3 rondes gespoten met Clomid/Pregnyl en de laatste 3 rondes met Menopur/Pregnyl. Spuiten viel me reuze mee, moest even een drempel over maar het werd heel snel normaal. Elke ronde maar 1 echo nodig gehad. Geen succes. 

Vervolgens direct door met IVF. Gespoten met Synarel/Menopur/Pregnyl. Bij de punctie vond ik de verdoving pijnlijk, de punctie zelf niet. Wel last van het uitwerken van de verdoving, werd misselijk, ben flauwgevallen en uiteindelijk een hele dag in het ziekenhuis geweest. Deze punctie leverde op: 12 eitjes > 10 embryo’s > 8 cryo’s en 1 embryo direct teruggeplaatst. Deze terugplaatsing direct raak en een succesvolle zwangerschap! 

Twee jaar later cryo behandeling gestart, zonder hormonen in eigen cyclus. Eerste terugplaatsing mislukt, tweede terugplaatsing 1 mislukte ontdooiing en 1 geslaagde ontdooiing, weer succes, tweede succesvolle zwangerschap! 
Weer twee jaar later cryo behandeling in eigen cyclus, eerste terugplaatsing 1 mislukt. Tweede terugplaatsing gespoten met pregnyl vanwege de timing rond feestdagen, weer 1 mislukte ontdooiing en 1 geslaagde ontdooiing, terugplaatsing was een succes. Derde succesvolle zwangerschap. 
Anderhalf jaar later nog een laatste poging gedaan, 1 mislukte ontdooiing, 1 geslaagde maar geen succes. Verdrietig, maar het is goed zo. Wij zijn compleet. 

Heb je ook een succesverhaal? Deel het vooral!

Wat fijn om ook hier te lezen dat het soms niet vanzelf gaat.
4 weken geleden ben ik geopereerd aan een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Daarbij zijn mijn beide eileiders verwijderd. 1 omdat het vruchtje erin zat, en de ander was in dusdanige staat dat hij niet zou functioneren. Overigens bij hsg onderzoek niks aan de hand 6 maanden eerder.
Onze eerste zoon was gelijk raak, daardoor hadden wij nooit gedacht dat het zo moeilijk zou worden. Nu komt het allemaal toch aan op IVF en ik moet zeggen dat ik er enorm tegen op zie. Ik moet nu de 1e menstruatie afwachten en daarna kan alles in werking gezet worden. Nu, 2 miskramen en een bbz verder ben ik het wel zat. Maar ik ben zo bang voor de pijn van de punctie. Hoe heb jij het ervaren? En hoe was je zelf onder de medicatie? 

Liefs,