Syndroom van asherman?

Hallo lieve vrouwen die denk ik ook in hun hoofd zitten met (on)vruchtbaarheid,

Ik moet proberen een heel lang verhaal kort te maken;

Al dagen speur ik het internet af opzoek naar info/duidelijkheid/geruststelling.
In mei 2017 leerde ik mijn huidige partner kennen, onbedoeld raakten wij zwanger toen we net een maand bij elkaar waren. Met heel veel pijn en eindeloos twijfelen en praten hebben wij toen met 11 weken zwangerschap toch gekozen deze te beëindigen omdat we elkaar niet goed genoeg kenden en vooral het kind te weinig te bieden hadden op elk vlak. Al voor dat gebeurt was was mijn grootste angst zoals bij veel vrouwen in een soortgelijke situatie dat het hierna niet meer zou lukken, ik mijn enige kans op moederschap zou weggooien en voor eeuwig spijt zou hebben, maar omdat deze angst bij velen leeft probeer je jezelf te overtuigen dat het onnodig is en net zoals bij velen uiteindelijk goedkomt.
Wat me wel opviel was dat ik na mijn abortus zo goed als geen bloedverlies had. Normaal duurt dat best lang en is het hevig maar bij mij stelde het weinig voor. Het was amper te vergelijken met een gemiddelde menstruatie en die zijn bij mij al nooit heel hevig geweest. Alsnog geen rede voor paniek, ik ben meteen na mijn abortus met de pil begonnen en zonder stopweek overgegaan in de nuvaring (voor mij beter dacht ik toen, minder last van hormonen) tot ik toen ik mijn eerste stopweek inlaste verging van de pijn, en nog opmerkelijker nog stress amper bloed verloor. De stopweek daarop het zelfde verhaal. 
Als de dood dat je ergste nachtmerrie uitkomt ga je lopen google’en en zo stuitte ik op het syndroom van asherman. Ik ben naar de huisarts gegaan om uit te leggen hoe alles vlak na de abortus (curretage) was en daarna met de nuvaring en die verwees me toch maar even door naar een ziekenhuis om te laten kijken of er niks beschadigd was tijdens de curretage. 
Daar is een echo gemaakt waar mij verteld werd dat mijn baarmoederwand er erg dun uit zag. Dit zou de pijn en nihile menstruatie verklaren en volgens de behandelende gynaecoloog te maken hebben met mijn gebruik van de nuvaring.
Dat was toen een geruststelling. De pijn was alleen wel zo erg dat ik (na op het internet te lezen dat dit geen probleem zou moeten zijn) besloot geen stopweken meer in te lassen. Ik heb daarna ook amper last gehad van doorbraakbloedingen en de enorme pijn die ik tijdens een stopweek had dus ik had het gevoel dat dit wel voor mij werkte.
Hooguit anderhalf jaar later hebben we (na geen enkele stopweek en menstruatie) de laatste nuvaring eruit gehaald met de bedoeling binnenkort toch eindelijk een kindje te verwelkomen. Een paar dagen zonder nuvaring en nog steeds geen druppel bloed. Ik zoek via internet van vrouwen hun ervaring met het “ontringen” en lees dat veel vrouwen snel weer hun oude cyclus hadden opgepakt en zwanger werden. Maar ik kwam er ook achter dat ik niemand kon ontdekken die door de nuvaring (wat volgens de gyn zo logisch was) was gestopt met menstrueren..
Ik word meteen nerveus en denk aan mijn doemscenario.... nu ik het wil is er iets mis en kan ik het niet meer. Ik blijf wanhopig zoeken naar mensen met hetzelfde verhaal als ik maar blijf alleen maar uitkomen op het syndroom van asherman. Waar ik volgens mezelf elk syndroom van heb, en daarbij een bekende mogelijke oorzaak heb ondergaan (abortus). En geloof mij ik ben van nature rationeel en alles behalve hypogrondisch!

4 dagen na het (voor het eerst in 1,5 jaar) verwijderen van mijn nuvaring gebeurt er behalve een vaag menstrueel gevoel niets en bel ik mijn nieuwe huisarts met de vraag of er toch niet eens gekeken kan worden of het niets met asherman te maken heeft. Vanmiddag had ik een afspraak en een uur voor ik daar moest zijn had ik bij het afvegen na het plassen 2 grote helderrode druppels op het wc papier.. wat een geruststelling!!! Een uur later heb ik dit op de afspraak ook tegen mijn dokter gezegd en die zei dat de situatie zeker opvallend was maar dat we nu na dit bloed beter even kunnen aankijken hoe het verder gaat.
Vol opluchting fietste ik terug naar mijn werk. Om er daar achter te komen dat de bloeding niet had doorgezet. Elke keer dat ik daarna naar de wc ging hoopte ik op ook maar een beetje bloed maar was het hooguit minimale bruine afscheiding. De stress is terug.


Ik kan niet rustig aan doen en kijken wat er is. Ik wil mezelf zo graag geruststellen. Dus ik hoop nu met heel mijn hart dat er iemand is die ervaring heeft met het syndroom van asher/nuvaring/doorringen of überhaupt het uitblijven van de menstruatie die me kan vertellen of dit normaal is.. ik kan aan niks anders meer denken en alleen maar huilen.

Dag Roosje, ik heb zonet je verhaal gelezen. Het klinkt alsof je je heel erge zorgen maakt en ik denk dat je dan ook best voor een grondig onderzoek gaan bij een verloskundige die het serieus genleg neemt. Hoe gaat het ondertussen met je? Weet je al meer?
Ik ben na 5 jaar de pil, overgegaan naar de nuvaring. Die heb ik 7 jaar gebruikt. Tijdens die periode merkte ik wel dat ik soms heel weinig menstrueerde. Zo weinig dat ik eigenlijk nooit een tampon moest/kon gebruiken. Ik ben toen naar mijn huisarts geweest en die zei dat dat heel normaal was door het lange gebruik van anticonceptie. Ik ben nu anderhalve maand gestopt met de nuvaring. Ik kreeg na een paar dagen mijn ontrekkingsbloeding zoals altijd. En 30 dagen na die bloeding werd ik dan voor het eerst ongesteld. Die echte ongesteldheid was heviger dan mijn onttrekkingbloedingen van de laatste jaren, en ik had hier dus wel echt een tampon voor nodig (sorry voor het teveel aan info). Maar het was beduidend meer dan toen ik de nuvaring gebruikte. Ik heb ook wel last van menstruatiepijn, maar volgens mij de gebruikelijke kramppijn die de meesten hebben. Ik weet wel dat het bij sommige vrouwen langer duurt vooraleer je cyclus echt terug op gang komt.
Ik hoop dat je ondertussen duidelijkheid hebt en met een geruster gevoel rond loopt!