tienermammas
relinde 15-04 om 11:27
Ik ben op zoek naar tienermoeders van 13 tot 17 jaar om mee te praten die ook een kindje hebben of willen.
Om gezellig mee te praten. Ik zelf ben 15 en wil graag een kindje maar wil graag weten wat hier allemaal bij komt kijken. Ik zelf woon in Nederland. En zit op de vwo.
Ik wacht jullie bericht af.
Groetjes Relinde.
Reageren
Quoteproud_mommy 15-04 om 12:12
Hoi,
Je moet weten dat het zwaarder is dan je denkt. Een kind brengt meer verantwoordelijkheden met zich mee dan je denkt. Ik adviseer je te wachten tot je minimaal 18 bent en dan pas te overwegen.
Ik sluit me bij proud mommy aan. Je bent nog erg jong, je zit nog op de middelbare. Ik zou nog een aantal jaartjes wachten en dan pas serieus nadenken over kindjes. Geniet nog van je tienerjaren! Een kindje is het mooiste wat er is maar is niet niks! anoniem22 15-04 om 15:53
Denk dat veel jonge moeders weleensgedacht hebben op die leeftijd ik wil mama worden, maar denk niet dat je al zo vroeg moet beginnen.. je bent zelf nog een kind in ontwikkeling en er komt zoveel bij kijken het is niet alleen maar spelen en flesje geven vooral niet als je een kindje krijg met extra zorg en dat weet je van te voren nooit.. Myn advies maak je school af neem een stabiele omgeving eigen huisje met eigen inkomen en dan verder kijken...
proud_mommy 16-04 om 07:46
Dat je andere hebt die dat doen, wil niet zeggen dat jij dat ook moet doen.
Zoals wij aangegeven hebben is een kind heel leuk maar het brengt veel verantwoordelijkheden met zich mee.
Een kind opvoeden is niet niks meid.
Hartje 16-04 om 07:55
Relinde ik droomde als tiener ook altijd van een mooie zwangere buik, maar daarna heb je dus ook een kindje, zoals anderen ook aangeven. De manier waarop je reageert geeft voor mij aan dat je echt nog jong bent, en dat lijkt me niet makkelijk bij het opvoeden van een kindje.
Ik ben niet iemand die zegt haal uit je leven wat er in zit in de vorm van enthousiaste tienerjaren om t zo te noemen maar als ik naar mezelf kijk: ik zou best een duik in het diepe willen nemen qua werk of opleiding maar ik heb besloten er eerst voor m'n kinderen te zijn. Dat bedoelen de andere moeders hier: je kunt je kindje niet even een maandje wegdenken, het is er altijd!
Misschien kun je een bijbaantje in een kinderopvang nemen? Dan kun je heerlijk met kinderen werken en daarna naar huis gaan, je eigen ding doen. Dat lijkt me op jouw leeftijd 't beste.
Anoniem (Gast) 16-04 om 09:40
Oké, voor een baby heb je ook de volgende dingen nodig:
1. Een stabiel inkomen: een kind kost veel geld, als je niet je hele leven afhankelijk wilt zijn van anderen, zul je dat zelf moeten vergaren, dat lukt beter met in ieder geval een afgeronde middelbare school en het liefst een vervolgopleiding;
2. Een stabiel huis: een plek waar de baby kan opgroeien in alle rust, reinheid en regelmaat die hij/zij nodig heeft, i.p.v. bijv middenin een ander gezin met teveel mensen, andere kleine kindjes, weinig ruimte, drukte etc. Jij kan geen stabiel huis hebben op je 15e, en ook niet zonder het 1e.
3. Een stabiele relatie: los van het feit dat ik er absoluut voor ben dat vrouwen ook alleen een kindje mogen krijgen, is het toch ook voor het opgroeien van een kindje fijn als mama een stabiele relatie heeft met, zowel met de partner als met zichzelf. Op je 15e moet je nog zoveel ontdekken over jezelf, wie je bent, wat je wilt.
Als jij denkt dat bovenstaande dingen niet belangrijk zijn of je “dat wel regelt” zou ik zeggen dat het naïef is. Ik ben heus niet tegen jong moeder worden, maar wel voor je verantwoordelijkheid nemen. Toen ik jong was heb ik ook periodes gehad dat het me heerlijk leek zo’n kleintje, zorgen voor een baby en natuurlijk dacht ik ook dat ik dat er allemaal voor over zou hebben! Maar dat is naïef en te kort door de bocht. Inmiddels ben ik 32 en verwacht ik binnenkort mijn 1e kindje, na een mooie opleiding, met goeie baan, rust in mijn hoofd over mijn relatie, omdat ik inmiddels écht de juiste heb gevonden waarmee ik een kindje zou willen. Ik ben blij dat ik het zo heb gedaan.
Wacht minimaal tot je 18 bent, ga even leven, doe wat leuks voor jezelf! Het zal je een leuker leven geven met minder zorgen.
Als je dat vier handen op een buik kijkt: zie je toch ook een en al ellende: generatie op generatie afhankelijk van anderen, jong moeder, weinig te besteden. Ja die kindjes worden ook groot en ja die kindjes krijgen ook liefde. Maar die meiden zijn ook vaak eenzaam, omdat hun wereld klein is.
Ik (Gast) 16-04 om 17:41
Lieve tiener,
wacht minimaal tot je zelf meerderjarig ben. Nu heb je in principe nog niet eens het gezag over het kindje. Los van alle andere argumenten. Goed zorgen voor een kind betekent ook dat je goed zorgt voor jezelf. En dat is niet het geval als je op de 15e bewust kiest voor het ouderschap. Wacht nog een paar jaar.
Mocht je al zwanger zijn: abortus is de oplossing niet. Zoek dan onmiddellijk hulp bij bijv. Siriz.
Anoniem (Gast) 23-04 om 22:19
Ik ben het ook eens met bovenstaande. Als tiener denkbeelden al snel ik ben zo volwassen, maar je moet nog zoveel fases Door. Zeker als je pas 15 bent.
Wat je ook van andere jonge moeders leest, zo jong als jij is dat vaak ook niet gekozen.
Ik zie jonge moeder als term voor 20-ers voor 25"jaar ongeveer, zelf wilde ik ook altijd jong moeder worden. Ben zo blij dat ik eerst een stabiel leven heb opgebouwd. Kinderen vragen veel geld, aandacht en energie. Je kan beter eerst je opleiding afmaken en een vervolg opleiding doen en dan verder denken. Er komt nog zoveel op je pad de komende jaren.
En je reactie geeft inderdaad al aan dat je nog niet helemaal toe bent aan die verantwoordelijkheden.
Het lijkt allemaal leuk zwanger zijn, een lief kindje, knuffelen, kleertjes uitzoeken... Maar zwanger zijn is ook veel ziek zijn, pijn hebben, doodmoe zijn, je lijd voelen veranderen en niet zomaar terug krijgen. Bevallen is niet super makkelijk maar je hoort zelden Hoe verdomd veel pijn het doet. Er zijn weinig mensen bij wicket er zo uitfloept. En daarna ben je constant moe van het voeden, huilen enz. En kan je niet zomaar even iets gaan doen zonder kind.
Natuurlijk veel leuke dingen maar je vergeet altijd naar de vervelende te kijken.
Ik zou nu zelfs mensen niet aanraden alleenstaand moeder te worden (maar snap de keuze wel alleen oei wat had ik me erop verkeken)
proud_mommy 24-04 om 15:13
Ik was 24 toen ik mijne kreeg, 23 toen ik zwanger was. Nu is mijn kleine 11 weken. Ook getrouwd, vast inkomen en een huurwoning.
Rosa (Gast) 24-04 om 15:42
32 
, ik wilde eerst heel graag een stabiele relatie hebben en ben heeeeeeeeel heeel (zei ik al HEEEEEEEEL?) blij dat ik met mijn ex niet aan kindjes ben begonnen. Ik ging met hem samenwonen toen ik 22 was en was helemaal overtuigd van hem. Achteraf moest ik gewoon nog groeien in wie ik zelf was en dat durven uitspreken en nu ben ik met de voor mij meest perfecte man, omdat hij mij de ruimte geeft en het respect geeft om mij uit te spreken. We zijn gelijkwaardig en dat vind ik de belangrijkste basis voor een baby. Dus - hoewel ik altijd zei dat ik jong moeder wilde worden en graag voor mijn 30e klaar wilde zijn met 3 kindjes - ben ik heel blij met baby 1 op mijn 32e. 
Het leven loopt zoals het loopt en je moet natuurlijk doen waar je gelukkig van wordt, maar alles op zijn tijd.
proud_mommy 24-04 om 17:37
Uiteindelijk is het belangrijk dat je een stabiele relatie hebt. Dus wel slim van je rosa. Is niks een kind hebben en uit elkaar gaan.
Anoniem (Gast) 26-04 om 09:29
Hier ook iemand die altijd vroeg mama wilde worden... want oh, wat zijn zo'n kleintjes toch helemaal het einde !
En.. dat zijn ze ook ! Maar ze zijn ook dodelijk vermoeiend, duur en energiek. Als ik nu terugkijk ben ik heel erg blij dat ik hier niet vroeger aan begonnen ben. Ik had het allemaal toch veel minder goed kunnen relativeren en er zelf rustig in blijven denk ik. Om van enige stabiliteit (wonen, financieel, relatie,...) nog maar te zwijgen. Nu zit alles mee (eigen woning, goede partner, beiden een inkomen,...) en zelfs dan is het bij momenten soms best nog wel zwaar hoor ! Ik was trouwens 28 bij de eerste en zal er net 30 zijn als de tweede eraan komt
Orchidea 20-01 om 09:10
Ik was 20, ik ben bevallen met 21. Partner was 28.
Maar, wel al een aantal jaren een vaste partner, een huis, auto en financieel zit het goed. Dat zijn wel hele belangrijken dingen, ik vond kids vanaf mijn 15e geweldig, en zou er ook zo graag eentje gewild hebben toen, maar wat ben ik blij dat ik gewacht heb. Kinderen zijn voor altijd, en niet voor even.. en het is leuk om te zien, maar geniet nog even van het kijken naar baby's bij andere. Je hebt zelf op dit moment niet het gezag over je kindje. Ik zou eerst nog even genieten van je tienerjaren, en wanneer je de 20 bent gepasseerd nog eens kijken hoe je nu je toekomst ziet. Succes met je keuze maken, maar ik zou er nu echt nog niet aan beginnen, zoals ik al zei, ik ben enorm blij dat ik tot gezond verstand ben gekomen toen die tijd en gewacht heb op de juiste man, en de juiste tijd. succes ;-)
Lou (Gast) 05-10 om 12:41
Hoi tiener!
Ik sluit me aan bij alle bovenstaande, wacht nog een paar jaar. Hoewel er altijd verhalen zijn van vrouwen die erg jong een kind kregen (13-17 jaar) waarbij dat goed gaat, is dat heus niet altijd het geval. Denk er niet te makkelijk over, ondanks dat het natuurlijk het allermooiste avontuur ooit is.
Om antwoord te geven op je tweede vraag; ik was zelf 27 toen in zwanger was en bijna 28 toen mijn eerste is geboren. Mijn man is iets ouder, hij was 31 bij de geboorte. We hadden een huis met voldoende kamer, allebei een prima baan met vast inkomen en een stabiele relatie. We hadden ook levenservaring, genoeg genoten van onze jeugd en studententijd en waren er helemaal klaar voor. Daarnaast hadden wij ondanks onze goede en stabiele situatie eventueel zelfs nog ouders om op terug te vallen qua oppas etc. Inmiddels hebben we drie kinderen en we zijn nog altijd gelukkig samen, daar ben ik heel blij mee. Moet er eerlijk gezegd niet aandenken dat ik op mijn vijftiende een kind had gekregen; ik was zelf nog een kind (net als jij), ondanks dat ik me groot en bijna volwassen voelde. Uit ervaring kan ik je vertellen, volwassen en verantwoordelijk genoeg ben ik gewoon nog niet. Hoe erg je dat ook denkt en voelt.
Groetjes,
Lou