21 en gelukkig zwanger
Ster 24-02 om 13:52
helemaal mee eens mamamar. ik heb gelukkig niet zo veel nare opmerkingen naar mijn hoofd gekregen. toen ik met mijn 23 jaar beviel van mijn oudste zoon of misschien zijn ze me niet opgevallen ze schatten me toch altijd al heel jong in. ik ben nu bijna 28 jaar en krijg het kratje bier bij de supermarkt niet mee voor dat ik mijn id heb laten zien. 
dames geniet van jullie zwangerschap en wondertjes 
en laat de rest van de wereld maar kletsen ze weten toch niet wat ze zeggen.
Reageren
QuoteKapinga Mamii 27-02 om 14:29
Niet aantrekken wat de anderen zeggen
Ik ben er 21 en word eind juli mama van een tweede zoon.
Mijn eerste kindje kreeg ik toen ik 17 was, maar had toen ik eigenlijk weinig negatieve reacties gekregen omdat ze zagen dat ik goed met mijn zwangerschap om ging.
Ben ook zwanger naar school geweest en heb mij van al die reacties eigenlijk niets van aangetrokken.
Het is zo zalig om jong mama te zijn!
melis1606 04-03 om 09:36
ach mensen praten toch wel ik wordt er soms moe van dat iedereen het maar beter weet!
ik woon in een vrij gelovig dorp en ben zelf niet gelovig mijn vriend ook niet.
maar er zijn hier echt mensen die mij met de nek aankijken omdat ik zwanger ben samenwoon en niet getrouwd ben! heb al meermaals het advies gekregen om maandagmorgen maar gauw naar het gemeentehuis te gaan om te trouwen anders was het toch maar zo raar!
woedend kan ik daar van worden.. maar ik laat me niet beinvloeden lief glimlachen en zeggen dat je het prima zo kan.
ook met leeftijd gaan ze er maar van uit dat het een ongelukje is (ben 22)
waarom in godsnaam? ik ben gelukkig met mijn vriend we hebben een stabiel inkomen en alle zaken netjes op een rijtje!
ik wordt er soms zo moe van dat als je zwanger bent iedereen het beter weer of je wel wil vertellen hoe je het allemaal moet doen!
nou ik ben zwanger en het is mijn kind ik red me prima zelf!
Kikker 09-03 om 09:29
Hahahaha dames ja. Zo kreeg ik (24) in een adem een felicitatie met de vraag of het een ongelukje was. Nu ziet iedereen me stralen (19wk). Ik ben zooooo trots. Mede dankzij de omgeving; na zoveel vechten voor de trots en belangen van je nog ongeboren baby, hebben ze de banden alleen maar enorm versterkt!
Dit is Mijn wondertje en daar komt Niemand aan???
ik ben ook 21 en nu 33 weken en 1 dag zwanger anoniem (Gast) 12-03 om 20:36
Hallo.
Ik ben 19 jaar en wil graag een kindje. Ook ik krijg er commentaar op maar weet zeker dat ik het aan kan! Mijn moeder weet dit niet want die heeft altijd gezegt dat als ik jong zwanger zou raken zij mij het huis uit zou zetten.
Ik ben dus bang daarvoor en ben al flink op zoek naar een huisje samen met mijn vriend. 13 maart moet mijn nuvaring eruit en ben ongeveer tussen de 27 maart en 1 april het vruchtbaarst. Ik zit er over te denken om het dan te gaan proberen met mijn vriend. Want we denken dat we binnen een paar weken wel een huisje hebben. Min vraag is na hoeveel weken je ongeveer merkt dat je misselijk word en kans hebt op overgeven. Zodat ik mijn moeder hierop kan voorbereiden als ik nog thuis zou wonen. En vanaf wanneee begin je een buikje te krijge?
Mommy92 12-03 om 20:48
Hey anoniem, ik zou nog (héél) even wachten 
echt waar, al is het maar om de stress dat rond een verhuizing komt en het samenwonen. Ik en m'n vriend woonden vanaf m'n 18e samen en vanaf m'n 19e wilden we ook dolgraag een kindje, toch ben ik achteraf blij dat ik op m'n 20e zwanger ben geworden. Na je eerste jaar samenwonen heb je elkaar al zoveel meer leren kennen, elk jaar weer meer maar ik heb altijd het idee dat de eerste jaar best belangrijk is om tijd met elkaar te hebben.
Maar t antwoord op je vraag: Ik werd heel snel misselijk, ik denk rond de 5 weken, week 6 was het even weg en tussen week 7 en week 14 functioneerde ik nauwelijks door de misselijkheid
! Mijn buikje was ook snel zichtbaar, met 12 weken kocht ik de eerste zwangerschapsbroek omdat ik mijn eigen broek knoop niet goed meer dicht kreeg (in eerste instantie is het trouwens een darmbuikje, die zetten wat uit) Maar met week 18 viel het duidelijk ook anderen op!
Ik zou zover je kan je gevoelens eerlijk met je moeder bespreken. Ik heb hetzelfde gedaan en ondanks dat ze me nog niet goed kon begrijpen kwam het wel minder hard aan toen ze het hoorde. Omdat onze situatie wel stabiel is en we al veel voor mijn zusje van (nu) 6 zorgden wist ze dat we het aankonden en stond ze na een dag al te springen.
Hoe moeilijk het ook is, wacht nog even! (Ik heb er zelfs een paar maanden om gehuild omdat ik zó graag een kindje wilde, alsnog achteraf blij dat ik gewacht heb!!!)
Succes!
Poesh 12-03 om 21:37
anoniem, mijn raad is ook, wacht nog even. woon eerst een paar maanden samen. Ik heb ook mijn kinderwens wat uitgesteld wegens verbouwingen aan het huis, het lijkt lang te duren vooraf maar het valt heus wel mee En het is idd zoals mommy92 zegt beter om je vriend eerst beter te leren kennen. Want samenwonen is toch ook al een hele stap, het kan je dichter bij elkaar brengen en zo je relatie sterker te maken. Die sterke relatie zul je nodig hebben als je moe loopt omdat het kindje ziek is, niet goed slaapt ed... Ook ik heb mijn man zeer goed leren kennen de eerste maanden dat we samenwoonden.En idd stress met verhuis en dergelijke is toch niet goed om zwanger te worden.
ik snap je volledig dat je wilt, wij zitten nu in ronde 1, ik ben ook nog maar 21. Maar probeer eerst een huisje te vinden, kijk het dan nog even aan en begin er dan aan
veel succes met je beslissing!
anoniem (Gast) 13-03 om 12:32
Bedankt voor de informatie.
Jullie hebben ook wel gelijk maar wil dit al een jaar. Ik zit elke middag en avond bij mijn vriend en toen zijn ouders op vakantie waren heb ik daar ook elke dag gezeten. Dus mijn vriend ken ik door en door hihi.
Ik denk er nog even over na en heb het er nog even goed over met mijn vriend. Bedankt voor de tips!
Poesh 13-03 om 12:44
anoniem, ik zou er nog 1 ding willen aan toevoegen (had hier te laat aan gedacht deze ochtend) je denkt je vriend door en door te kennen. Ik dacht dat ook, we bleven ook vaak slapen bij elkaar, we waren al op reis geweest samen.. Maar samenwonen is echt nog iets anders, de huishoudelijke taken die er bij komen en de sleur van te gaan werken ed..
Dus vandaar ook dat ik een paar maandjes nog zou proberen wachten.
Maar, het is en blijft jullie beslissing, en als jullie er beiden achter staan wie ben ik dan om dat te beoordelen
anoniem (Gast) 13-03 om 15:05
Ik heb momenteel geen werk mijn vriend wel fulltime en we weten dat een kindje duur is maar weten ook dat we het financieel kunnen redden.
De huishoudelijke taken doe ik in huis en mijn vriend helpt dan natuurlijk s' avonds en/of in het weekend. Hierover hebben we al duidelijke afspraken gemaakt
MelanieHW 13-03 om 12:50
Hee dames, ik zeg ook denk er goed overna! Ik was onverwachts zwanger op m'n 17e en toen ik 7 maanden zwanger was, was ons huisje klaar. Maar je moet ook weer zo wennen aan je nieuwe leven en je nieuwe ritme. En toen na 2 maanden kwam onze kleine spruit al. Ik zou het nooit meer terug willen draaien, omdat ik super veel van mijn zoontje hou maar het is wel heel hectisch allemaal. Neem de tijd samen als je die hebt!
Poesh 13-03 om 16:05
Ik heb geen ervaring met het vertellen aangezien we hier voor een eerste aan het proberen zijn. Maar ik denk dat ze het bij ons ook wel zien aankomen.. Mijn vriend is toch een 4 tal jaar ouder dan ik.. Mijn schoonouders zullen blij zijn (mijn schoonvader was jonger dan mijn man nu is), dat merk ik ook als ze over kinderen bezig zijn.. Mijn eigen ouders weet ik niet... Maar eerlijk denk ik dat ze het wel ergens al verwachten, en ze zullen eerst misschien denken, het is nog beetje vroeg je bent nog maar 21 (waarschijnlijk 22 tegen dat ik zwanger geraak..) maar ze zullen zich er wel bij neerleggen als ze zien hoe gelukkig ik zal lopen.. Dit hebben ze namelijk altijd gedaan, ze weten dat ik keuzes maak door er eerst goed over na te denken. En als ik dan gelukkig ben zijn zij dat ook.
anoniem (Gast) 13-03 om 16:28
Bij mij is dat helaas toch wel anders. Heb ook een slechte band met mijn moeder. Mijn vriend heeft het er al met zijn vader over gehad en die zou het helemaal niet erg vinden als ik nj zwanger zou zijn dat vind ie zelfs leuk! Dus ik denk er nog over na, maar weet haast zeker dat het misschien beter is om te wachten totdat we een huisje hebben. Zodat ik ook niet bqng hoef te zijn dat als mijn moeder het er niet mee eens zou zijn zij mij eruit zal zetten.