Weer ruzie na opvoedkwestie

Nou daar gaan we weer en nu moet ik echt even ventileren hier.
Momenteel zijn we op vakantie en kwamen we terug van een hele leuke dag.Ons meisje slaapt tijdens de vakantie tussen de middag bijna niet meer wat nu na 5 dagen vakantie haar op begint te breken.
Al langere tijd trekt mijn dochter meer naar papa toe omdat ik erg consequent bent en door pak met dingen.
Al vaker heb ik geuit dat ik het moeilijk vind dat ik me op een zijspoor gezet voel omdat hij veel makkelijker is met opvoeding en ik voor mijn gevoel de boel weer recht moet 'breien.
Vanavond een voorbeeld die uit is gelopen op een vreselijke ruzie en ik met giga moeder schuld gevoelens hier achter blijf tegenover mijn dochter.Ze was iets langer opgebleven omdat het vakantie is maar was dood moe.Ik heb haar in bed gelegd en heb gezegd dat ze lekker moest gaan slapen en we morgen weer leuke dingen gaan doen.
Ik ben gaan douchen en toen ik in de badkamer stond hoorde ik haar wel wat kletsen, ik laat dat altijd en dan valt ze vanzelf in slaap.Ik hoor daarop mijn man naar boven gaan en merk al dat dit foute boel gaat worden want ze krijgt aandacht en toen flipte ze compleet de pan uit toen mijn man naar beneden zou gaan.Ik raak al wat geïrriteerd en vraag hem waarom hij haar niet even liet begaan .
En ja hoor een paar tellen later zit ze beneden met mijn man, ik zei: je gaat wel weer op bed want morgen weer een dag en je bent hartstikke moe.Helaas was het hek van de dam, ze kwam in bed en gilde alles  bij mekaar, nu ben ik wel streng en heb gezegd dat ze moet gaan slapen omdat we anders morgen niet verder kunnen met vakantie vieren omdat we te moe zijn.Ze raakt compleet in de verdediging en vliegt compleet het hysterische in waarop ik na beneden ga en mijn man een uitbrander geef dat ik het weeeeer op sta te lossen en het ook niet zo gek is dat ik de boeman word en zij meer en meer naar hem toe trekt.Ondertussen probeer ik haar rustig te krijgen maar zegt mijn man alleen maar dat ik niet zo moeilijk moet doen tegen haar, dit is bij mij olie op het vuur en ja hoor, ik ga naar boven  en gil mijn peuter echt tot orde en dat het helemaal afgelopen is en ik er compleet klaar mee ben( oh ik heb weer tranen nu ik dit er neerzet hier)
Mijn man komt de kamer in en zegt dat ik weg moet gaan en wel gelijk.
Ik voel me zo op een zijspoor gezet en ben na het tanden poetsen met haar samen op ons bed gaan liggen en heb gezegd dat mijn man naar beneden moet gaan omdat ik het zat ben en onze ruzie wel heel vervelend gaat worden als we nu niet stoppen en ik geen ruzie wil bij haar in de kamer.
Hij antwoord daarop dat als ik ooit nog zo doe tegen ons dochtertje dat ik op kan hoepelen, het raakt me enorm en ik barst in tranen uit naast mijn dochter en zeg wel 100x sorry tegen haar waarop de lieverd zegt: mama het is niet erg en ze aait me over mn hoofd.Ik voel me daardoor nog rotter en zit er even doorheen.
Ik probeer het goed te doen maar heb het idee dat ik altijd maar moet optreden voor 2 man en ze alleen maar meer bij me vandaan glijd.
Ik heb dit vaker aangegeven maar we zitten niet op 1 lijn, ik voel nu de behoefte even niet om het uit te praten met mijn man maar ben wel heel verdrietig.
Ik had natuurlijk nooit zo fel mogen reageren tegen mijn dochtertje, laat staan om zo te schreeuwen en haar bij haar armpje te pakken.
Ik weet nu ook dat zo reageren geen zin heeft en het niet werkt om boos te worden als ze zo hysterisch is.
Wat doe ik fout, hoe kan ik dit goedmaken bij mijn dochtertje?Zal ze nu niet bang voor me worden na zo'n uitbarsting?
Ik voel me zo rot en dat tijdens onze vakantie die zo gezellig was tot nu toe. :-(
Lieve groet van Elize 

Geen zorgen. Dit overkomt iedereen wel eens. 
Je man moet toch meer respect gaan krijgen voor jouw aanpak of jij op die van hem. Je kind voelt dat er verschil van mening is en maakt daar (misschien) misbruik van. Ze zijn niet gek. 
Geef aan bij je man dat jullie neus dezelfde kant op moet staan. Misschien moet je hem een beetje tegemoetkomen. Maar duidelijke afspraken. 
Zo hebben wij de afspraak hier thuus dat degene die onze zoon ergens op aanspreek, ook ingrijpt wanneer hij niet luisterd oid. De andere houd zich er dan buiten. Natuurlijk moet je dan wel eens even op je lip bijten, maar dan is de boodschap voor het kind duidelijk en gaat hij/zij ook niet bij de andere ouder drammen oid. 
Je man had in deze situatie niet naar je dochter moeten gaan. 
Jij reageert alleen maar je frustratie naar je man op je kind af... heel menselijk hoor. Geen verwijt. 
Geen zorgen. Kinderen zijn heel vergevingsgezind 

Elize, ik heb zelf een dochtertje van 10 maanden. Als ik je verhaal lees van die avond heb ik het echt met je te doen. Hier zijn we nog maar bij het begin,omdat ze nog zo jong is. Maar ze begint ook al heel wat door te hebben. Wat mag en wat niet mag. Het lijkt me moeilijk omdat je al aangeeft dat je partner wat minder consequent is dan dat jij bent, en dan ook ziet dat je dochtertje wat meer naar hem toe trekt. Terwijl jij zo je best doet en het goed wil doen. Advies heb ik helaas niet wij moeten ook nog gaan zien hoe het ons gaat lukken beide het zelfde over de opvoeding te denken. Denk dat je er nooit helemaal tevreden bent met de manier of ideeën van je partner. Zoals anoniempje zegt elkaar wat tegemoet zien.
Jullie komen er vast uit. En mischien kan je je partner vertellen wat het met je doet en met jullie dochtertje doet. Om in het vervolg zulke situaties te voorkomen. 
Het beste.
Liefs starz

Dank jullie wel voor jullie reactie en de genomen moeite.
Vanmorgen een zware opstart waarin ik niks kon zeggen en mijn man ook niet.Mijn dochtertje gaf me vanmorgen allemaal knuffels en is zo fleurig als wat, toch voel ik me nog vreselijk schuldig dat ik inderdaad de irritatie door mijn man op haar heb af gereageerd.
Vanmiddag hebben we een gesprek gehad maar we liepen eerst helemaal spaak en kregen weer vreselijke ruzie( zonder ons dochtertje erbij). Hij begreep gewoon niet dat ik me politie agent voelde al langere tijd en ik heb ook gezegd dat ik het niet meer accepteer als hij zo tegen me praat zoals gister is gebeurd.
Maar na even afgekoeld te zijn en veel tranen bij mij zei hij wel dat hij wat consequenter zou worden als ik de teugels ook eens liet vieren, dat lijkt mij een goede tussenweg en ook de reactie om degene die met haar bezig is zelf her conflict op te lossen gaan we toe passen.
We zijn blij dat het uitgesproken is en we ons hart hebben kunnen luchten, des al niet te min baal ik van gisteravond en vind ik het jammer dat we de tijd niet terug kunnen draaien . 
Ik hoop dat mijn dochter niet teveel last zal houden van mijn uitbarsting.
Lieve groet, Elize