Altijd maar pakken en mama moeten hebben

Onze meid is soms echt niet meer te doen. Ze is nu 22maanden maar vraagt zoveel aandacht van me.. Zijn we buiten met de hond en de bal aan het spelen gaat dat 5min goed en dan ist 'mama pakken' en echt brullen dat ik haar moet pakken he ben nu ook 32weken zwanger dus niet meer zo gemakkelijk haar te pakken en als ik dan zeg papa zal je pakken is het ook niet goed het moet mama zijn en ze moet gepakt worden.. Ook zodra ik in de keuken kom om te koken moet ze gepakt worden. Der is geen houden aan dan. Ze begint dan ook te zagen over kaka en Pipi maar ze heeft niks gedaan is gewoon voor de aandacht dan. Nu is ze ook al een week of 2 bezig met s'nachts te vragen voor een propere pamper meestal heeft ze dan ook wel volle pipi pamperke maar ben haar deze nacht 4x een andere pamperke moeten gaan aandoen maar der was maar 1tje waar ze echt pipi in gedaan had de andere waren nog proper. Heb echt geen idee wat ik er mee moeten doen. Als,ze gepakt wil worden probeer ik,haar te zeggen dat ik haar niet altijd kan pakken maar dat helpt langs geen kanten dus probeer ik haar afte leiden met iets anders wat soms lukt maar niet altijd. Iemand raad? Is dit omdat ze voelt dat er binnenkort iets gaat veranderen ,,is het gewoon een fase wat ze allemaal wel doormaken,..?

Reageren Quote

Ik herken dat gedrag wel een beetje in mijn zoontje, hij is nu 2 jaar geworden.
Ik ben ook zwanger (19w) en ik merk nu al dat het moeilijker gaat om hem op te pakken.
Kaka en pipi schreeuwen is hier ook zo. Maar dan meestal als hij moet slapen, s'nachts zijn het echte volle pampers als hij roept. 
Misschien heeft ze nood aan quality time met jou? Soms ga ik met mijn zoontje alleen op stap en hij geniet er echt van. Achteraf kan hij gemakkelijker alleen spelen of met papa iets doen. En ik ben koppig, als ik hem niet op kan pakken (tijdens het koken, afwassen, ...) neem ik hem ook niet op.
Ik merk wel vaak dat hij gewoon wil helpen, dan zet ik een krukje naast mij en 'helpt' hij afwassen. Dat wil je dochtertje misschien ook?


Alleszins veel succes en proficiat met de tweede zwangerschap!

Reageren Quote

Ik heb er natuurlijk geen ervaring mee. Ik weet wel dat elk kind een egoïstische fase meemaakt. Iets in de trand van 'mijn mama', 'mijn boekje', ... Misschien uit het bij jouw dochtertje zich niet echt in woorden (mijn, mijn, mijn, ...) maar eerder in daden. Zeker nu ze aanvoelt dat ze 'haar mama' niet meer voor haar alleen zal hebben. Voor zover ik weet/geleerd heb is dat een fase waar ze uit zal groeien. Probeer haar nu misschien bij dagdagelijkse dingen te betrekken. Laat ze helpen met koken, afwassen, ... 
Soms moet je echter ook wel nee kunnen zeggen (en ik bedoel dit niet als kritiek). Als je haar niet kunt oppakken, doe dat dan niet. Ze moet ook leren dat ze binnenkort jou niet meer voor zichzelf zal hebben en dat ze dan niet altijd haar zin kan krijgen. Kinderen begrijpen op die leeftijd veel meer dan we denken. Probeer het haar uit te leggen en bij die laatste weken van je zwangerschap extra te betrekken. 

Veel succes en een dikke proficiat van mijn kant! 
Liefs x

Reageren Quote

Hoi yelina
heel herkenbaar ik was zwanger van mijn jongste dochtertje toen mijn oudste bijna 1 jaar was
verschrikkelijk ik voelde mij moe en ziek duizelig maar zei vroeg constant de aandacht ze had ook zoveel energie zo hyper actief was ze 
ik voel mij weleens schuldig want ik heb haar heel weinig aandacht kunnen geven tijdens de zwangerschap . En ook niet bewust haar stapjes meegemaakt door dat ik zoveel bezig was in mijn hoofd met de zwangerschap en omdat ik mij zo beroerd voelde

Reageren Quote

Het is denk ik niet zo zeer mama pakken wat ze wilt doen of perse het spelletje waar het haar om gaat maar puut de aandacht van jou . Ik denk dat jij zonder dat je het doorhebt zo op gaat al bewust of onbewust in je zwangerschap dat ze dat voelt kinderen voelen het al gauw aan dat er veranderingen op komst zijn zonder dat ze het echt begrijpen kunnen voelen ze het
Wel die spanning .
en ze pikt zonder dat je het doorhebt signalen van haar moeder op dat je minder met haar kunt doen of dat je natuurlijk sneller moe bent die dingen pikt ze op
en zorgt dat ze nog meer aan jou trekt 
Ik denk dat je haar wat meer op schoot kunt nemen hoeft niet. Perse druk spelen te zijn maar gewoon een beetje exstra knuffelen en samen zitten 
er veranderd straks al zoveel voor haar probeer daarom nu juist nu haar wat meer de aandacht te geven . Als het niet lukt in de vorm van een spelletje probeer dan wat meer te knuffelen 
of mischien dat je moeder ik weet natuurlijk niet wat voor band je met je moeder hebt ?
Maar mischien wilt zei wel wat meer tijd met je dochtertje doorbrengen zodat ze niet te veel aandacht
Hoeft te missen .
als je ook moe bent van de zwangerschap is het logisch dat je minder actief kunt bezig zijn met je dochtertje daar weet ik alles van had dat ook 
ik kon tijdens mijn zwangerschap niet de moeder zijn die ik wilde zijn voor mijn oudste. 
maar daarom is het mischien een idee om je moeder te vragen om ook wat aandacht aan haar te geven 
zodat niet alles op jou schouders terecht komt .
Wij hadden een aupaire en mijn man en mijn moeder namen veel over als ik mw ziek voelde tijdens mijn zwangerschap en de oudste vroeg om aandacht
maar toch deed het mijn moeder hart pijn dat ik mijn meisjes die aandacht niet kon geven niet met haar kon spelen .
zo kon ik niet de moeder zijn voor haar die ze verdiende. 
Want ze was zelf nog zo klein ze merkten niet eens dat mijn buik dikker werd.
er zit precies 1 jaar en 9 maanden tussen mijn meisjes
dat leeftijdverschil had ik onderschat wat was het zwaar pffff
maar goed probeer je te verplaatsen in je dochtertje bij alles proberen je in haar te verplaatsen
ze is ook nog klein en heeft nog erg haar moeder nodig en ze voelt onbewust dat er veranderingen op komst zijn probeer daar rustig mee om te gaan
en haar rustig te laten merken dat je nog steeds haar mama bent .
knuffel maar wat regelmatiger met je kindje.
mischien helpt dat haar geruster te stellen
nog een tip voor als de baby er straks is 
probeer niet je oudste kindje meteen al groot te zien
ze lijkt straks groot omdat de baby klein is 
maar vergeet niet ze is zelf ook nog klein en heeft de nodige aandacht nodig .
Groetjes madelene

Reageren Quote

Ik ben nu al een maandje thuis ongeveer . Normaal gaat ze 4dagen in de week naar de opvang. Ik hou haar nu ook wel veel meer thuis dus heb ik meer tijd met haar om door te brengen. Ze gaat soms wel een paar uurtjes zodat ik het huishouden kan doen op mijn gemak. Met de grote dingen kan ze wel helpen de was in het wasmachines steken ik laat ze ook helpen met groentjes wassen enzo maar als ik het vlees ga bakken enzo heb ik ze liever niet in de keuken. Heb eer redelijk kleine keuken en ben op dat gebied gene held dus spettert het bij mij nogal regelmatig en zou niet willen dat ik haar verbrand. 
Maar nu komt ze het hele weekend al heel lief bij me op schoot liggen s'avonds en dan lees ik verhaaltje voor of zing ik zacht een liedje dat ze soms,zelfs ervan inslaap,valt op mijn schoot. Geniet daar ook wel enorm van. Papa is dan wel wat jaloers omdat ze s'avonds meestal lekker tegen hem aan kwam liggen.
Probeer haar ook met een poppetje duidelijk te maken dat er binnenkort een baby'tje gaat zijn wat wat meer op mama haar schoot zal zitten en dan komt ze lief langs me zitte het 'baby'tje' strelen.

Reageren Quote

Wat fijn yelnila om te horen zo is het voor haar ook Prettig.
wat goed je idee Over met die pop te laten Wennen
mij lukten het helemaal niet om mijn oudste dochtertje duidelijk te maken dat er een baby kwam 
ze merkten niet eens dat mijn buik dikker werd
Ik liep altijd rond met haar om haar in slaap te wiegen
toen dat niet meer ging met mijn dikke buik 
legde ik haar in de schommel wieg en schommelde met de wieg haar in slaap echt een fijne uitkomst. 
Toen de baby er was dacht ze meteen dat het een pop was
heeft echt lang geduurd voor ze begreep dat ze voorzichtig moest zijn en dat het een baby was en geen pop.
we moesten echt altijd in de buurt zijn want ze ging zo om met haar zusje alsof ze haar pop was 
Ze besefte ook helemaal niet dat het haar zusje was 
En dat ze voorzichtig met haar moest zijn pfff was vermoeiend . Maar ook ziellig omdat ze natuurlijk zelf ook nog zo klein was dat vergat mijn man weleens. 
Veel geluk nog met de baby straks
Groetjes madelene

Reageren Quote

In de opvang zijn er ook verschillende baby'tjes en daar was ze ook meteen heel lief tegen.
Ze ziet wel dat mijn buik dikker is en zegt ook wel baby tegen mijn buik maar ze snapt nog niet goed dat ze ook wat voorzichtig moet doen met die buik want ze klimt en klautert heel graag zelf op mama haar schoot dus krijg ik regelmatig wel een elleboogstoot in mijn buik. 
Maar ze maakt wel al onderscheid tussen het popje en haar beer. Soms laat ik haar ook kijken van baby'tje in bed leggen enzo en dan wil ze ook aventoe eens baby'tje vast houden tis wat onhandig maar doet het wel goed en gaat ze tot aan de trap en dan moet mama overpakken terwijl ze haar beer gewoon tegen de trap gooit enzo dus weet ze wel dat dat niet mag met het poppetje. Maar toch ben benieuwd hoe ze gaat reageren op het echt babytje

Reageren Quote

Oo dat scheelt dan leert ze op de opvang ook met verschillende kindjes om gaan 
mijn dochtertje was thuis wij hebben oppas die thuis bij ons oppast en ze ging ook regelmatig naar oma
maar ze begreep echt nog niks kon ook nog niet echt dingen uitleggen aan haar
Klimmen deed ze ook erg graag en ze proberden altijd
over het tuin hek te klimmen pfff 
op het pleintje bij ons voor de tuin renden ze altijd weg zo vermoeiend ook vooral toen ik al een dikke buik had.
ik vond de eerste periode best heftig na de geboorte van de 2 de . Ook tijdens de zwangerschap was het zwaar .
maar ik had hulp van onze aupaire en mijn man deed ook veel helpen en mijn moeder hielp veel mee 
ook gewoon omdat ze de kleine mijn oudste dochtertje graag zag en helemaal gek op haar was nog steeds trouwens. 
Maar daardoor heb ik gelukkig door kunnen blijven werken en viel het nog wel mee 
ik kon daardoor de volgende ochtend en middag nog even b ij tanken van de nacht voedingen ik gaf 7 maanden bv dus de nacht voedingen kwamen op mij neer .
de aupaire en mijn moeder hielden de oudste bezig over dags zodat ik kon bijkomen van de nachten en ook nog even kon slapen met mijn jongste. 
met de baby mee slapen over dag .
maar het deed mij pijn dat mijn oudste in het begin er aan moest wennen ze zei telkens mama toe mama 
maar dan lijde de aupaire en mijn moeder haar af met leuk dingen doen.
Ik moet eerlijk bekennen dat als ik die hulp niet had gehad ik denk het leeftijdsverschil veel zwaarder had ervaren en dan hadden mijn man en ik er waarschijnlijk 4 of 3 jaar tussen gehad .
maar goed het is eigenlijk nu pas leuk zo schattig ze zijn altijd samen zoeken elkaar ook in de klas altijd op om samen te spelen volgens de juf.
ze zijn nu echt vriendinnetjes hebben geheimpjes voor papa en mama zo schattig
ik denk dat het wel heel leuk zal worden voor je dochtertje .
groetjes madelene

Reageren Quote

Als je er maar rekening mee houdt dat je niet uit het oog verliest dat de oudste ook nog klein is 
want dat is iets wat snel wordt vergeten met een baby
ik denk alleen weleens als ik later aan een 2 de kindje begonnen was had ik de oudste nog wat langer mijn aandacht kunnen schenken en eerder een sterke band met mij gehad . Maar ja dat is achter af gedacht nu maakt het niets meer uit nu haal ik in wat ik toen met haar gemist heb .

Reageren Quote

Ja kindjes kort achter elkaar heeft zo.zijn voor en nadelen. 
Mijn ouders zijn ook weg van mijn dochtertje maar ze wonen op een dikke 2u rijde van hier dus is het al niet zo makkelijk om even te zeggen we gaan naar daar of zij komen naar hier. Maar moest het met niet gaan of ik,moet echt bijtanken staan ze er wel,natuurlijk.

Reageren Quote

Ja dat is helemaal waar
dat is inderdaad niet zo snel te doen 2 uur afstand
maar wel fijn dat je altijd daar terecht kunt mocht het nodig zijn. 
Wij wonen 2 straten verder dan mijn ouders dus dan is het al makkelijk. 
en de voordelen vind ik van het kleine leeftijdsverschil
dat ze echt meer samen dingen kunnen delen en meer in elkaars beleveniswereld zitten .
Een van de nadelen ze ook weer meer concurrentie strijd en meer ruzie om de aandacht 
wat je minder zou hebben als de oudste wat ouder zou zijn want dan begrijpt het eerder dat mama en papa de aandacht aan de kleine moeten verdelen. 
Maar gelukkig heeft mijn oudste niet veel gemetkt van dat de aandacht naar haar zusje ging want oma en de opppas vingen haar op
alleen wat ik al eerder zei mijn aandacht moest ze wel
even missen. 
Daardoor kreeg ze helaas met de aupaire een sterkere band en ging haar meer als moeder zien.
maar dat is nu gelukkig ook al weer beter
nu ze kleuters zijn is het pas echt genieten van het kleine leeftijdsverschil .
nu vindt ik het pas leuk.
Maar goed dat is mijn ervaring er mee hoe ik het beleefd heb .
hoe oud is je dochtertje als de kleine geboren wordt ?
Groetjes madelene

Reageren Quote

De baby word 13juni verwacht en men dochtertje word 19juni 2jaar. 
Verjaardag kort bij elkaar maar toch 2jaar verschil. 
Vind dat eigenlijk wel ideaal voor hun zal ik zeggen. Ik heb ook een zus en die is 6jaar ouder dan mij en ja vroeger speelde ze wel met mij ik was ook zo een beetje haar pop maar eens ik dan echt kon spelen was zij ouder en vond ze zich te oud om met mij te spelen. Hebben dan vele jaren continu ruzie gehad. En nu wil ze me terug bemoederen. Zij heeft wel nog geen kinderen dus,wilt ze mij zoveel mogelijk zien enzo maar ik kan niet echt zeggen dat ik echt een familie persoon ben alle zolang ze me mijn eigen gang laten gaan geen probleem maar ze willen altijd en overal hun zeg over doen en dat kan ik missen vooral mijn zus. Hebben overlaatst nieuwe auto gekocht eerste wat ze zei 'hebt ge rekening gehouden dat er 2buggy's in moete kunnen' heb dan zo iets van ge hebt zelf geen kinderen moei u dan nie over het aantal buggy's dat in mijn auto moeten... En dan stuurt ze s'avonds laat ' heb je morgen plannen ik ben vrij kan je misschien langs komen met Ilana ' en ze weet dat ik,sowieso altijd alles opvoorhand plan en dan gaan klagen bij mama en papa ' ze wil nooit langs komen ' krijg ik het daar op mene duvel dak nooit langs ga.. 
Hmm sorry ben even helemaal aan het afwijken. Moest er even uit denk ik dan.

Reageren Quote

Geeft niks hoor soms moet je het even kwijt
Ik heb zelf een zusje we schelen 13 jaar met elkaar
Ik heb altijd graag een zusje gewild maar mijn ouders moesten echt bij komen na mij want ik was een huil baby sliep nooit echt door er zat nooit een vast ritme in mijn ouders waren gebroken van de slapeloze nachten daarbij was ik een heel moeilijke peuter die echt heel veel erge buien had en zelfs op mijn 1 jaar
werd ik nog snachts huilend midden in de nacht wel zo 7 keer wakker dus mijn ouders durfden een 2 de kindje niet aan . Maar na 13 jaar kreeg ik er eindelijk een zusje bij . Mijn zusje was trouwens precies het tegenovergestelden van mij heel rustig sliep na 3 maanden meteen door .
en ze was een rustige peuter .

Reageren Quote

Maar ja toen ze in de pubertijd kwam was ze niet om mee om te gaan heel jammer ook dat botsten enorm met mij .
ook heeft ze een heel ander karakter als mij waardoor je elkaar ook niet vaak begrijpt jammer genoeg
ze is en blijft altijd in mijn ogen mijn lieve schattige kleine zusjes maar helaas komt ze weinig bij mij langs eigenlijk nooit en ons leeftijdsverschil is te groot om echt dingen te kunnen delen met haar 
ze heeft ook haar eigen vriendinnen.
als ze geld nodig heeft weet ze mij te vinden 
ik kan haar dan ook nooit weigeren ze blijft mijn kleine zusje tot ergenis van mijn man wan hij zegt dan altijd ze komt nooit en wel als ze iets nodig heeft 
2 jaar is een leuk leeftijdsverschil vind ik 
mijn meisjes schelen bijna 2 jaar . Ze schelen precies 1 jaar en 9 maanden.
ik kan mij helemaal indenken dat het heel vermoeiend en lastig is zoals je het omschrijft met je zus 
dat lijkt mij ook heel vervelend pfff 
vooral als ze dan alles beter weten en daar hun eigen idee maar door drukken .
helaas zeg ik weleens heb je je familie niet voor het uit kiezen 
maakt niks uit hoor gooi het er maar lekker uit dat is fijn aan dit forum ik begrijp je volkomen
groetjes madelene

Reageren Quote

Ja 13jaar is een heel groot verschil. 
Ben ook benieuwd mijn dochtertje was ook een rustige baby alle moest er wel,regelmatig voor opstaan nu nog soms maar kan niet zeggen dat ze op dat vlak een hel is. 
Ik zelf was ook een rustige baby maar mijn vriend nu was blijkbaar ook een echte huil baby dus ben benieuwd op wie het gaat lijken. 

Misschien ook even kort zeggen mijn dochtertje haar papa heeft me laten zitten toen ze 8maanden was met de woorden ' ik kan de verantwoordelijkheid niet aan ' bleef haar nog wel komen bezoeken na veel aandringen van mij en nadien bleek dat hij mij al enige tijd bedroog met iemand van 17jaar hij was er 24.. Maar der ja hij was ook niet de verantwoordelijkste die er is veel ps3 , werk gewoon opgeven, feesten en drinken,.. 
Toen ik dan mijn nieuwe vriend leerde kennen kon mijn ex dat niet verkroppen omdat ja hij kon nog altijd bij mij terecht is eigenlijk sinds mijn 16de zo hebben toen relatie gehad, bedroog me ja ik nam,het er bij tot op een moment was ik het beu gedaan gemaakt maar hij bleef komen zo 1x in de maand ofzo en ik liet hem altijd binnen. Toen dan toch terug relatie ik wou kindjes hij zei dat hij dat ook wou wat volwassener enzo.. Heeft niet lang geduurd.. En toen hij dan wist dat ik nieuwe vriend had (hij woonde ondertussen in bij dat meisje en haar ouders) kwam hij plots met 'ik wil Co-ouderschap' toen ging de bal aan het rollen rechtszaken en noem maar op zijn nu nog steeds bezig zijn aan het wachten op maatschappelijk onderzoek. 
Ik weet wel dat hij nooit Co-ouderschap zal krijgen heb veel te veel bewijzen tegen hem dat hij geen verantwoordelijkheid heeft maar vind het zo vreselijk voor mijn dochtertje moet haar dan om,de 14dagen een weekend afgeven aan hem. Verloopt allemaal wel redelijk ondertussen zijn toch paar voorvalletjes geweest dat we zelfs klacht tegen slagen en verwondingen hebben neergelegd maar toch ze gaat graag mee met hem daar niet van maar mijn hartje breekt dan had gehoopt dat het wel beetje zou wennen tis nu,toch ook al zowat een jaar zo maar toch. Dit weekend komt hij ze weer halen en ben me er nu al voor aan het opjagen.

Reageren Quote

Probeer maar zo te denken hoe moeilijk dat natuurlijk ook is voor jezelf
maar probeer maar zo te denken je doet het voor je dochtertje later zal ze veel respect voor jou hebben omdat je toch de kracht had om het contact te behouden tussen haar en haar vader. 
Het lastige is vaak dat je altijd verbonden blijft met elkaar door je kinderen. 
En elke keuze of beslissing tussen 2 volwassenen altijd invloed heeft op het leven van je kinderen. 
Later zal ze je wel begrijpen en respect voor je hebben
voor hoe je de dingen in haar voordeel hebt aangepakt. 
ik wil wel bewondering voor hoe je het hier zo neerzet 
En hoe je aan je dochtertje denkt ondanks alles en ondanks dat je het hart pijn doet van binnen. 
dat je toch je dochtertjes geluk op de eerste plaats zet 
dat kan ze later alleen maar waarderen .
groetjes madelene

Reageren Quote

Ja dat is ook een heel verhaal. En snap hoe je je voelt over het 'los rukken van een gezin' maar aan de andere kant moet je ook denken als hun relatie goed had gezeten had hij waarschijnlijk geen gevoelens voor jou gekregen.
Maar als ik goed lees was je nog maar 18-19 toen je inverwachting was van hem?

Probeer zoveel mogelijk voor mijn dochtertje te doen. Maar wat ik zo vreselijk vind... Ik hem noch hem noch haar op Facebook als vrienden omdat ik me daar in het begin echt ziek mee maakte door naar die foto's te staren enzo. Heb ook op het puntje van anorexia gehangen toen hij was weggegaan. Heb net optijd mijn nieuwe vriend toegelaten in mijn leven hij heeft me opzoveel gebieden geholpen. Maar mijn ouders hebben mijn ex wel nog op Facebook ze zeggen gewoon om aventoe eens een foto te zien van mijn dochtertje omdat ik zo iets niet op facebook zet. Dus als der dan een foto op komt vertellen ze me dat altijd en ik wil dat gewoon niet weten maar daar luisteren ze niet naar. Maar wat ik erger vind is dat het telkens dat meisje is die de foto's en teksten op Facebook zet met dan van die teksten ' na 14dagen herenigt met mijn vriendinnetje' en noem maar op. Staan dan ook foto's van de papa met ons dochtertje op maar geen enkele wat hij der op heeft gezet. Dat vind ik ook heel fout. En ik wil persoonlijk niet dat mijn dochter zomaar op Facebook gegooid word door haar. Als het van hem kwam kon ik er meer vrede mee nemen maar nu stoort het me matig. Aan de andere kant moet ik me,dan wel gelukkig prijzen ze zijn wel allemaal dan goed voor haar. Had ook anders kunnen zijn natuurlijk. 
Maar dat hele gedoe zal ik zeggen heeft ook neven effecten op mijn zwangerschap nu. In het weekend dat ze weg is staat mijn buik zo hard als een steen van me zo op te jagen. 'Gaat hij optijd zijn, wat gaat er deze keer weer zijn, ...'

Reageren Quote

Jeetje best heftig 
ik kan me voorstellen dat je het niet leuk vindt 
van dat je dochtertje zo makkelijk op Facebook wordt gezet zou mij ook niet fijn lijken. 
Dankjewel voor je begrip trouwens voor hoe het in mijn verleden is gegaan 
het is natuurlijk ook heel dubbel het gevoel dat snap ik
het is inderdaad fijn zeker fijn dat ze zo goed zijn voorje ddochtertje .
maar de rest er om heen valt natuurlijk niet mee.
kan ik me helemaal in denken .
probeer wat te ontspannen voor zo ver mogelijk is
en je te focussen op het kindje in je buik wat komen gaat
probeer maar zo te denken niemand krijgt mij eronder ik sta overal boven. 
Misschien voelt het gevoelsmatig wel niet altijd zo maar hoe vaker je het tegen jezelf zult zeggen hoe meer je het ook zo gaay voelen. 
En je dochtertjes geluk daar doe je het voor. 
Sterkte voor als die moeilijke momenten zich aandienen en hopelijk wordt het steeds makkelijker voor je .
groetjes madelene.

Reageren Quote

Voorlopig word het er niet beter op. Dit weekend was ze bij de papa. Kreeg van mijn ouders telefoon ' bij hem speelt ze met zo een keukentje wij hebben hier ook zo eentje op de zolder moeten we dat af halen? ' had zo,iets moet ge me daar echt voor bellen ik weet dat ze met zo een keukentje kan spelen in de opvang staat zo eentje wij hebben een iets ander dingetje maar op het zelfde principe... En dan begon mama die heel foto's te beschrijven heb gewoon de telefoon dicht gegooid. Weet niet hoe ik hun dat duidelijk gemaakt krijg dat ik dat niet wil horen.. 
En toen ik ze dan bij de papa ging halen zondag avond kreeg ik de vraag ' seg mag ik eens naar de kapper gaan met haar want die pluimen aan haar oren trekken maar op niks' zal nu ook wel mede door de hormonene zijn maar heb direct gezegd ' staat op de planning' omgedraaid en weggelopen en in de auto beginne huilen.. Ze heeft zo ne krul in haar haren aan haar oren ik heb dat ook gehad vroeger maar ik vind da ongelofelijk schattig en zij wille da gewoon weg doen.. Vond het echt een vreselijke vraag. Had er natuurlijk de week ervoor nog over gehad met mijn vriend ' hij zal toch niet gewoon haar haren laten knippen of haar oorbellen laten zetten zonder dat met mij te bespreken' maar heb nu dan toch maar afspraak gemaakt maar kan ik zeggen wat ik wil want wie weet hoe ik ze terug kreeg.. 
En nu begint het te korten en mijn uitgerekende datum is als ze bij de papa is.. Zie dat ook niet echt zitten.. En ga echt niet aan hem vragen om met ons dochtertje naar het ziekenhuis te komen om de baby te zien.. 
En de gynea zal wel nee zeggen moest ik vragen voor inleiding omdat me dat beter uit komt zodat ik alles kan plannen.. 
Begin me een zwangermonster te voelen.. Alles moet verlopen zoals ik het wil maar vrees dat het lees behalve zo gaat gaan lopen..

Reageren Quote