Ik wil niet zwanger zijn

22 antwoorden en 42671281x bekeken

Anoniem (Gast) 03-06 om 11:17

Hallo,

ik ben vandaag 8w1d zwanger. De zwangerschap was echter niet gepland, ik ben 1 pil vergeten, die ik daarna blijkbaar te laat heb ingenomen en het was dus meteen raak.

Ondanks dat ik een goede relatie heb en alle middelen om een kind groot te brengen, wil ik dit kind niet. Ik heb nooit een kinderwens gehad, kan zelfs zeggen dat ik het in deze tijden ook niet verantwoord vind om kinderen te maken. Ik ben ook erg op mijn vrijheid gesteld, reis al jaren de hele wereld rond om er te werken aan projecten. Iets dat ik nooit zou kunnen of willen opgeven. 
Mijn vriend wil het wel. Ondanks dat het niet de bedoeling was om zwanger te raken is hij heel erg blij dat hij een kind krijgt met mij. 
We hebben in het begin veel gepraat over het houden of wegdoen. Mijn eerste idee was een abortus maar langs de andere kant vond ik dat moeilijk. Ik had mijn pil niet goed genomen, had geen MAP gehaald dus moet ik niet gaan weglopen van mijn verantwoordelijkheid. Ook leef ik met een enorm 'alles gebeurt met een reden'-idee en zie ik mijn vriend graag. Dus probeerde ik mezelf aan te praten dat houden het juiste is. 
Na een tijdje merkte ik dat dat enkel een illusie was, dat ik het me niet kon blijven wijsmaken.

Ik heb ook een zwaar verleden van seksueel misbruik waardoor onderzoeken niet makkelijk voor me zijn. Maar ook abortus is daarom moeilijk. Ik ben nu te laat voor een abortuspil en een curettage kán gewoon niet bij mij. Het is geen kwestie van me 'er gewoon over te zetten' want zo simpel is het niet.
Hoe ik er dan aan denk om een kind op de wereld te kunnen zetten? Althans niet heel verantwoordelijk en daar schaam ik me voor. Ik ben niet in staat om 1 inwendig onderzoek te kunnen doen en een natuurlijke bevalling zal ook niet lukken. Ik ben in staat om me ergens op te sluiten en het alleen te doen, zo diep zit het.

Gisteren hadden we een afspraak bij de gynaecoloog. Uitwendig kregen we geen duidelijke beelden, inwendig lukte niet. Wel hebben we het hartje gehoord. Ik hoopte dat het wat aan mijn gevoel zou helpen maar dat deed het niet. Mijn vriend was gelukkig, ik voelde niets, geen enkele emotie. 

Behalve mijn vriend weet niemand over mijn zwangerschap. Zolang ik het niet kan accepteren, krijg ik het niet over mijn lippen. Ik schaam me voor mijn zwangerschap en elke proficiat zou me pijn doen. 
Hij zou het graag dit weekend willen vertellen, ik zou willen dat dit alles een nachtmerrie was. Ik weet even niet wat doen. Kan ook met niemand praten over mijn werkelijke gevoelens want die zijn alles behalve gepast. Al weet mijn vriend ze en het doet hem echt veel pijn dat ik deze gevoelens heb.

Een abortus zou echt dé oplossing zijn voor mij maar daar ben ik niet toe in staat. Maar stiekem ook niet in staat voor de onderzoeken die bij een zwangerschap horen. Alles zit zo diep. Zelfs seks ligt enorm moeilijk voor mij, moest iemand het tegenstrijdig vinden.

Kan iemand me helpen? Iemand die niet de grote behoefte heeft om in mijn gezicht te wrijven dat ik een schandalig persoon ben. Voor mij is dit een groot probleem en ik zoek een manier om dit te verwerken en om hiermee om te kunnen gaan. Ik weet ook dat ik fout ben. Ik schaam me om mijn gevoelens.

Groetjes

reageer

karima 04-06 om 07:54

hoi anoniemtje eerst en vooral niemand mag je veroordelen!je moet je zwangerschap niet zien als iets vies lieverd het is een geschenk dat je krijgt ik denk dat je door je sexueel misbruik altijd een beetje op de vlucht bent geweest door onder andere altijd te reizen je bent altijd weggelopen om maar niet te moeten denken aan wat er gebeurt is en nu met een wondertje op komst kan je niet meer weglopen heb je ooit hulp gekregen ivm dat misbruik?als dat niet zo is zou ik dat zeker doen lieverd en door die hulp die je zo nodig hebt ga je merken dat je een prachtige mama gaat worden die al haar liefde aan haar wondertje kan geven maar ik raad u aan om hulp te zoeken voor je eigen hou niet al je pijn binnen lieverd

kruimel 03-06 om 16:22

Hoi

wat een situatie...

Als ik jou was, zou ik eens met je huisarts gaan praten. Misschien het verstandigst om het alleen te doen, zonder je vriend erbij. Dit om niet beinvloed te worden door zijn gevoelens, maar gewoon voor je zelf alles op een rijtje te krijgen.
Gewoon om even alles te bespreken;
Hoe gaat een abortus, wat gebeurt er allemaal maar ook wat gebeurt er allemaal als ik het kindje houd?
Hoevaak zullen inwendige onderzoeken voorkomen / nodig zijn?
want wat je ook kiest, abortus of houden, ooit zul je met 'de billen bloot' moeten, letterlijk.. inwendige onderzoek zijn nou eenmaal bij allebei nodig. Een abortus kan zelfs onder narcose, dus daar hoef je niets van te merken.

Succes met alles!

XKruimel

Anoniem (Gast) 03-06 om 21:29

Tsja je bent er toch echt zelf verantwoordelijk voor! Sorry klinkt hard, maar had je toen moeten bedenken dat dit zou kunnen gebeuren en als je dat echt niet wou vind ik dat jullie er extra op hoorde te letten
succes met alles

chertje85 04-06 om 00:01

Ik heb helaas geen oplossing voor je maar wil je wel ontzettend veel sterkte wensen met de keus die je ook maakt..

Ik heb een vriendin die ook door seksueel misbruik geen inwendige onderzoeken enzo kan laten doen of normaal bevallen.. 
Ze heeft een relatie.. Gelukkig..
Maar sex is echt niet te doen voor haar.. Ze willen beide wel een kindje maar helaas moet ze daar erge pijn voor lijden.

Ik ga je echt niet de grond in trappen met woorden dat je fout bent enzo..
Je slikte de pil dus je wist waar je mee bezig was..
En het gebeurd bij iedere vrouw wel eens dat ze de pil vergeten..
Helaas ben jij 1 van de ongelukkige die extreem vruchtbaar is..

Ik hoop dat je, voor jou doen, de juiste keuze kan maken.
Ontzettend veel succes en sterkte

Muus86 04-06 om 00:36

Jeetje wat een verhaal.. ik heb geen oplossing voor je maar misschien is het verstandig om naast je keuze voor wel of geen kindje professionele hulp te gaan zoeken met je problemen op seksueel gebied of op het gebyvan inwendige onderzoeken.
Iedereen is wel eens een pil vergeten..
Ik wil je heel veel sterkte wensen en ik hoop dat er een oplossing is waar jij je prettig bij voelt!

I.M (Gast) 03-09 om 11:08

Wat een heftig verhaal!
Hoe gaat het nu met je?
Ik zou zeggen: breng  maar hier
Wij zijn ingeschreven als pleegouders. Heb je daar al over nagedacht?
Ik begrijp dat je dan alsnog opziet tegen alle zwangerschapsonderzoeken..
maar misschien kun je het zien als 'leven geven en toch moeder zijn'. Want bij pleegouderschap hebben niet wij maar altijd jullie het woord van je kindje. Het draagt jullie achternaam, zal altijd van jullie zijn. 
Moeilijk hoor! Heel veel succes en sterkte!

Anoniem (Gast) 16-12 om 00:47

Hoe het nu gaat... Goh... Ik ben nu 36w1d en ik ben doodongelukkig. Elke dag is een dag dichter bij de bevalling, waar ik enorm tegenop zie. Ik heb tot nu toe nog geen enkel inwendig onderzoek kunnen laten uitvoeren, zelfs niet als ze voor onze gezondheid waren. Ik voel me daar erg slecht bij maar alles zit zo diep.

Sinds eind augustus/begin september heb ik het kind aanvaard. Tot half november... Sindsdien besef ik dat ik eigenlijk nog steeds geen kind wil. Ik zal er  wel voor zorgen, het graag zien en mijn verantwoordelijkheid nemen maar ik geloof nooit dat ik er 100% gelukkig mee zal zijn. Laatst zat ik in de wachtzaal van het ziekenhuis en passeerden er twee keer een pasbevallen vrouw. Ik moest wenen en alles in mijn lichaam schreeuwde "IK WIL GEEN KIND". Ik kan er met niemand over praten want mijn gevoelens zijn ongepast. 
Ook mijn relatie is over. Hij heeft me drie keer zwaar fysiek mishandelt (waarvan 2x spoed en 1x bijna een week zh) en toen ik 16w zwanger was betrapte ik hem met een ander in mijn eigen huis. Sindsdien ben ik er klaar mee. Ondertussen heeft hij nog een ander, met kind en maakt hij me al maanden het leven zuur. Alles om me te treffen.
Ik hoop wel eens stiekem dat het kind doodgeboren wordt zodat het niet door alle miserie met de vader moet. Want hij gaf al aan om mij te raken, er alles aan te doen om zoveel mogelijk rechten te verwerven. Misschien deels vandaar dat ik het kind niet kan accepteren, omdat ik het wil beschermen.

* 16-12 om 05:25

@anoniem,

Wat een verhaal, ik begrijp dat uw vriend u heeft mishandeld en dat hij vreemd is gegaan wat verschrikkelijk er zijn eigenlijk geen woorden voor....
Diep van binnen hoop ik dat uw kindje u heel veel liefde gaat geven en u andersom ook.
Maar zo te lezen zit dat er niet in.
Heeft u nagedacht over adoptie of misschien kind afstaan aan ouders die ongewild kinderloos zijn..
Eerlijk gezegd hoop ik dat u de kracht gaat vinden om zielsveel van t kindje te gaan houden...
Succes en heel veel liefde en kracht gewenst.

Ps. die vader vind ik dat ie al zijn rechten heeft verspeeld.. Je kunt toch aantonen in de rechtbank dat hij u diverse malen gewelddadig heeft bejegend...

Muus86 17-12 om 09:45

Jeetje zeg wat een heftig verhaal. Heb je andere opties bekeken zoals mavanmi zegt, adoptie of anderszins. Het lijkt me voor zowel jou en je kindje heel rot als je je leven lang voelt dat het er eigenlijk niet had mogen zijn.

Marianne 19-12 om 15:18

Precies wat mavanmi en muus86 zeggen. Wellicht denk je er anders over als het kindje er is, maar wellicht ook niet en dan is adoptie een goede zaak. Lees vooral eens op internet zoals:
https://fiom.nl/ongewenst-zwanger/afstand-ter-adoptie
https://www.kinderbescherming.nl/wat_doet_de_raad/afstand_screening_adoptie_en_afstammingsvagen/Ongewenst_zwanger_en_afstand_ter_adoptie/

karima 22-12 om 12:21

Hey anoniempje vroeg me af hoe het nu met je gaat lieverd Hoe sta je nu tegenover u zwangerschap?ik voel je pijn lieverd en weet hoe moeilijk je het moet hebben en wou dat ik je een dikke knuffel kon geven hopelijk heb je familie om je heen om je te steunen veel liefs

Anoniem (Gast) 26-03 om 16:37

Als ik twijfel naar een soort gevoel ga ik ook forums lezen waarbij vrouwen zich uiten op wat ze voelen om te kijken of ik nog 100% spoor of totaal mis zit met mijn gedachtengang. Tot nu toe is alles normaal wat ik meemaak, het is gewoon in mijn ogen zoveel moeite en ik heb zo hard gewerkt om te zijn waar ik nu ben en nu met nog een kleine erbij vraag ik mezelf af hoe ik dit in hemelsnaam ga overleven.

Ik zit in mijn fase van hard willen werken mijn dromen realiseren eindelijk begrijp ik meer wat ik eerder nooit begreep en ik heb al een prachtige drie jarige poppetje alleen deze nieuwe zwangerschap met mijn huidige vriend mag snel voorbij zijn. Alle kwaaltjes en vermoeidheid en ik moet al mezelf extra bewijzen omdat ik erge asthma heb en met deze zwangerschap voel ik me helemaal drie keer niets.

Terwijl ik alle positieve in dingen probeer te zien en probeer te vinden ben ik uiteindelijk gewoon helemaal op en futloos en deze slapenloze nachten maken mij chaggo en ik wil gewoon even niemand in mijn aura. 

Ach ja ik ben er bijna, hopelijk kan ik mezelf ergens motiveren het zowat nieta op te geven. Het is moeilijk. Heb het hart niet gehad om er even mee te wachten of weg te laten halen ik hield van der vanaf het moment dat ik wist dat ze in mijn baarmoeder zat. Uiteindelijk werkt liefde alleen waar het kan en niet met alles. 

Succes iedereen ik hoop niet de enige zijn zo te denken.

MammieValentijn 27-03 om 10:09

Ik lees hier regelmatig een bericht van een koppel dat geen kinderen kan krijgen en zoeken draagmoeder. Ik weet niet of dit in uw overwegingen valt om uw kindje af te staan? 
Ik meld het alleen maar,ik zal is kijken of ik het berichtje nog vind.

MammieValentijn 27-03 om 10:15

Ik dacht iets te zien staan bij zwangerworden,kinderwens op pagina 2

Ik denk dat je ondertussen al wel bent bevallen?
Hoe gaat het nu met je?
Xx

Rachel (Gast) 30-09 om 19:02

Ik wil heel graag een kindje kan niet krijgen via de.normaale.weg echt superr hoe sterk.je bent ik wou soms hoe.erg ook klind dat er 1 bij mij te vondeling voor.de deur.werd.gelegt dus je gevoel is.niet zo gek gr rachel.iemand ooit hulp nodig of weet iemand adoptie hoop goed nadenkt en denk dan aan vrouwen als.mij vr gr

Chelsea 08-11 om 13:00

Hoi.

Ik weet niet van welke datum dit topic is maar ik had bijna tranen van je verhaal. Wat heftig. Ik weet niet wat ik moet adviseren. Dat adoptie aanbod leek me wel een hele goede oplossing, maar dan zit je alsnog aan alle onderzoeken en uiteindelijk de bevalling natuurlijk, en heb je er uiteindelijk echt niks aan, behalve dan dat je een ander heel gelukkig maakt.

Ik vind het moeilijk te zeggen wat ik vind. Aan de ene kant denk ik ga in therapie voor wat je hebt meegemaakt en je gaat je vanzelf wel hechten aan het baby'tje in je buik. Maar aan de andere kant, wat als dat niet zo is. Voor een kindje zorgen is zwaar, en als je het dan eigenlijk niet wilt.... Wist je vriend niet vooraf dat je geen kinderen wilde? Aangezien hij er nu zo blij mee is.

Mijn zusje heeft ook totaal geen kinderwens. Zij begrijpt niet waar ik me zo over opwind. En dat begrijp ik weer niet.

Nogmails heel veel sterke. Dikke knuffel x

Anoniem (Gast) 12-03 om 14:07

Ik heb een keer onveiligd sex gehad met iemand.zonder condoom maar de pemil eigenlijk niet helemaal in mij vagina. Schaamlippen van mij vagina wel, en ook sperma van hem gewoon op de vloer gespuit.maar ik ben gewoon bang ik wil niet zwanger worden, wat moet ik doen tegen.graag hulp mij.dank

Lotti (Gast) 05-05 om 20:27

Lieve topic starter, hoe is het met je  nu en wat heb je besloten??

Saartje1993 23-06 om 23:49

Als je zelf niet je kind wilt , maar je te ver bent voor een abortus dan is adoptie ook een optie ?

Je kunt reageren op dit onderwerp 'Ik wil niet zwanger zijn' in het Zwangerschapsforum