Zwanger, alleen en nu??
Lieve (Gast) 30-06 om 20:22
Hallo,
Ik ben op dit moment 20 weken zwanger. Tussen mijn vriend en mij ging het al een tijdje niet meer en we hebben de knoop doorgehakt om te stoppen met onze relatie. Maar nu sta ik dus 'op straat', ik logeer nu bij m'n ouders maar dat is (hopelijk) voor korte termijn. Omdat ik nog zo emotioneel ben door de hele situatie weet ik gewoon niet meer wat ik nu allemaal moet regelen? Heeft iemand ervaring of tips met zo'n situatie? Ik wil namelijk het beste voor mijn kindje maar weet even niet waar ik moet beginnen. Ik hoop dat jullie me kunnen helpen.
Reageren
Quoteanne (Gast) 30-06 om 21:47
Hey lieve
Ik heb dit ook meegemaakt, was toen ook zo'n 20 weken zwanger als ik alleen kwam te staan. Ben toen ook terug bij mijn ouders ingetrokken. Geloof mij de tijd wijst het uit, alles komt goed.
Je kan dit even goed alleen (met de hulp van je ouders). Je kindje wordt ook groot, en als het nu niet meer klikte met je vriend, doet het nooit meer. Ook niet voor je baby, en als de ouders ruzie maken, is ook niet goed voor je kindje zeh....
linda 01-07 om 12:43
hallo,
Hier een vergelijkbare situatie. Ik ben 21 weken zwanger en toen ik afgelopen vrijdag thuis kwam had meneer zijn spullen al verhuist en kreeg ik de mededeling dat hij bij zijn ouders ging wonen. Zo maar uit het niets... Gelukkig is dit mijn huis dus voor geen onderdak hoef ik niet bang te zijn. Hij zei van allerlei gemeene dingen, dat hij niet meer van me hield en geen gevoelens meer had. En als ik wat van hem nodig had ik hem maar moest bellen. Ik kon het niet begrijpen en was helemaal overstuur, ook omdat dit uit het niets kwam. Maar.. de volgende dag wou hij opeens terug. Hij was in de war zei hij en hij meende het niet. We hebben gepraat maar ik twijfel heel erg, dit is namelijk geen verantwoordelijk gedrag en zeker niet als er een kindje komt. Wat als de baby er is en het gaat even niet zoals hij wil? Moet ik dan op een dag weer constateren dat hij zijn spullen heeft gepakt ? Hij zei ook nog dat het allemaal te stressvol was en daarom weg ging want hij kon het niet aan. Ik ben bang voor de toekomst met hem als ik wel weer in huis neem. En emotioneel ben ik ook door alle hormonen en deze situatie, en ach dan maakt hij me gewoon uit voor psygisch gestoorde. Dus ja ik weet het ff niet allemaal. Maar tussen het huilen door voel ik me heel sterk omdat ik sterk moet zijn voor mijn kindje.
Groetjes Linda
Lexy 01-07 om 20:12
Jeetje, wat heftig!
Een vriendin van mij heeft dit gehad tijdens haar eerste zwangerschap.
Ik zou naar de huisarts/maatschappelijk werker gaan voor een urgentieverklaring voor een huis bij de woningbouwvereniging...
Veder kan de vk je misschien helpen tijdens je zwangerschap om dingen op papier te krijgen.
Had je ex jullie kindje al erkend of hoeft dat niet meer? Misschien dat je huisarts/maatschappelijk werker of vk je war info kan geven over zijn rechten/plichten wanneer je kindje wel/niet is erkend...
Schakel op tijd hulp in! Heel veel sterkte komende tijd!
Liefs
Anoniem (Gast) 01-07 om 20:19
Hoi Lieve,
Als ik dit zo lees denk ik als eerste. Probeer eerst even je rust te vinden voor jezelf en je baby bij je ouders. Praat met je verloskundige en huisarts en kijk wat de mogelijkheden zijn. Je (ex) vriend moet maar even in zijn sopje gaar koken en goed beseffen wat hij doet op dit moment. Het kan zijn (en nee ik verdedig hem niet) maar dat hij angst heeft voor alle veranderingen. Jij moet vooral aan jezelf en je baby denken.
Linda,
Denk aan jezelf. Hij heeft zijn spullen gepakt. Je kan hem een kans geven, maar dan zou ik dat in eerste instantie niet onder een dak doen. Zeg hem dat jij eerst je rust moet vinden en dat hij altijd mag langs komen, maar dat hij goed moet beseffen als hij de stap zet om terug te komen er dan ook echt moet zijn.
meiden ik wens jullie ontzettend veel succes!!
Dani 01-07 om 22:38
Ik ben het volkomen eens met wat hierboven staat geschreven.
Je kunt ze het voordeel van de twijfel geven maar laat niet met je spelen. laat ze maar weten wat ze hebben gedaan, dat geldt zeker voor jou Linda.
Meiden, ik wens jullie veel sterkte en wijsheid toe.
Geniet van je zwangerschap en straks van jullie kindjes!!
muppetje 23-07 om 16:20
hey meiden
ik heb dit bijna 6 jaar geleden ook mee gemaakt. en ben nu weer alleen zwanger van de 2de. alleen heb ik er nu bewust voor gekozen. en 6 jaar geleden niet. die mannen doen maar een dot zonder na te denken. ze zitten tenslotte toch niet met de gevolgen!
het advies om naar de huisarts en dan maatschappelijk werk is een hele goede tip dit heb ik toen ook gedaan. en ze hebben me uitstekend geholpen. ze weten waar je moet zijn en hoe alles voor elkaar te krijgen. zodat jij je rust weer kan vinden!
heel veel succes en wij als vrouwen zijn sterker dan we denken hoor! girl power ;-)
groetjes muppetje
Marcel (Gast) 07-03 om 07:49
Hoi Alex,
Ik zit op dit moment in de zelfde situatie. En word ook gek van wanhoop. Mijn vrouw wil me nergens meer bij hebben,en laat ook niks weten ze is nu al een tijdje bij haar ouders. Dit doet me allemaal zo ontzettend pijn. Ik hoop echt dat het weer goed komt. Hoe is dat bij jou gegaan alex? Alles weer goed gekomen....
Grt Marcel
Olivia-Anna 16-08 om 22:06
Ik zou zeggen het klinkt als hormonen!!
Maar ja dat maakt het er voor jou niks eenvoudiger op natuurlijk.
Wat ik zou doen is: !!Niks meer!!!
Hoe moeilijk het ook is, heb je dat al geprobeerd?
Denk dat ze er nu geen behoefte aan heeft achterna gerend te worden, geef haar de kans om op haar positieven te komen.
Daar is genoeg tijd voor tot 12 september.. gun haar even de rust.
Geef haar de kans om met jou uiteindelijk contact op te nemen!!
Hoe onrechtvaardig het misschien op dit moment voor jou mag lijken.
Althans dat is wat ik zou doen!!!
Sterkte!! Geluk dat je bij je ouders terecht kunt al is het een schrale troost..
Gr Olivia..
aap22 (Gast) 15-08 om 12:30
hier hetzelfde..
eindelijk waren we zwanger en toen vloog het meneer opeens aan, 2 weken geleden had hij zn spullen gepakt en een week geleden wou hij weer terug. Maar het is niet voor het eerst dat ik 'even' aan de kant werd gezet en hij later weer spijt kreeg (3e).. wat moet ik doen? kiezen voor mezelf en mn kindje? of toch hem die kans weer geven.. Het is zo lastig! Ik kan niet terecht bij mn ouders op dit moment doordat de kamer bezet word door een broer. Het is kiezen tussen gevoel en verstand en dat is zo immens moeilijk! :-(
* 17-08 om 06:50
@Aap22,
Ik hoop voor jou dat je tot een oplossing komt..
Het is al de derde keer dat je zwanger bent??
Of de derde keer dat hij je verlaat en weer terug wil komen..
Neem niet hals over kop beslissingen maar kijk wat er mogelijk is
qua eventuele opvang voor jonge zwangere moeders en of instanties die je
verder kunnen helpen.....
Ik hoop dat je eruit komt je kan hier ook altijd je verhaal kwijt..
Groetjes Ju en of wel MavanMi
Anoniem (Gast) 19-08 om 01:59
ik wil ook graag even mijn verhaal kwijt. ik ben nu 33 weken zwanger van ons 3 de kindje. heb al een dochter van 4 en 1 jaar. 3weken geleden heb ik ondekt dat mijn nu ex vriend al van voor mijn zwangerschap een relatie heeft met wat ik dacht een vriendin was. hij wil nu zo vlug mogelijk met haar samen wonen. we moeten dus ons nieuwe huis verkopen. ik snap het echt allemaal niet meer. hoe kunnen ze nu zo grof zijn. ze is van beroep dan nog wel vroedvrouw. het ergste is nog dat hij het kindje niet wilde en me mee genomen heeft naar een abortuskliniek. hij zag de klik van 2 naar 3 kindjes niet. nu komt de waarheid uit en zou ik voor haar mijn kindje moeten laten weg nemen hebben van hem.
* 19-08 om 07:19
@Anoniem,
Ooh meis wat moet jij je vreselijk voel en wat een ####****####trut en een ####***###eikel en nog meer scheld woorden, dit kan je natuurlijk nooit vergeten en vergeven..
Ik vind het echt ordinair wat ze gedaan hebben.. Maar goed nu even over jou hoe voel je, je zal je wel eenzaam voelen, ik vind het heel goed van je dat je voor je ongeboren kind bent opgekomen....en geen abortus hebt gepleegd....
Ik kan me voorstellen dat je het niet meer snapt dit is ook een SHIT situatie...]
Ik kan niet meer zeggen dat je ik je verhaal heb gelezen en dat ik het echt heel vervelend vind voor je ik hoop voor je dat je een fijn knus huisje vind voor jou en je kindjes en dat je steun krijgt van je familie of andere vrienden.....]
Heel veel sterkte en een goede bevalling alvast nog maar 7 weken en dat is zo voorbij...
Liefs Ju of wel MavanMi
D.C.B & G Love♥♥♥♥ 19-08 om 07:57
Pfff....verschrikkelijk lijkt me dat allemaal zeg, ben zelf op dit moment 32 wk zwanger van de 2e....moet er niet aan denken zeg!!
Anoniem (Gast) 19-08 om 10:44
het is een echte hel waar ik in terecht ben gekomen. kan het nog steeds niet goed vatten. hoop enkel dat mijn klein ventje er niks aan over zal houden door de stress en de kilo's die ik al verloren ben. hij maakt het me nu ook niet makkelijker. hij stuurt veel smsen, zoekt me, achtervolgd me allemaal om de 2 meisjes te kunnen zien.
Wat nu (Gast) 11-06 om 22:39
Ik sta voor zoeen groot dilemma.. ik ben net 4 weken zwanger.. niet van mn man of mn vriend maar van een normale vriend.
Dit is de 2e keer dat ik zwanger ben heb bij mn 1 abortus laten doen omdat het allemaal niet goed ging. Aan de pil gegaan en nu Door mn pil heen zwanger geraakt
heb die zogenaamde vriend in gelicht maar die wil er niets van weten en zegt me nog een abortus te doen. Mentaal ga ik dat niet redden maar ben zo bang om dit kindje alleen op te moeten voeden.
Kan wel wat steun van jullie dames gebruiken liefs n
Karen (Gast) 29-06 om 11:24
Hey,
ik ben momenteel 16 weken zwanger.
Ik modder nog aan met mijn vriend (de papa) maar vrees dat dit hopeloos is. Hij is totaal niet geïnteresseerd in mijn zwangerschap en men kindje. De relatie gaat heel slecht.
Ik ben er nog niet uit wat het beste is, het uitmaken of niet.
Ondanks de slechte relatie zie ik hem nog graag en hij mij ook.
Ik begrijp in elk geval hoe het is om je alleen te voelen en wat het is om alles alleen te moeten regelen en opzoeken enzo.
Zijn hier nog lotgenoten? Ik kan een goede babbel wel gebruiken.
Groetjes, Karen