2e kind?
Anoniempje 22-02 om 23:40
Ik probeer een heel lang verhaal in te korten. Toen mijn vriend en ik een relatie kregen had hij al 2 (grote) kinderen met zijn ex. Ik had geen kinderen en wilde die wel. Dit is zeker een dingetje geweest. Mensen zeggen nu dat ik hem gechanteerd heb, nee ik heb alleen gezegd dat als hij geen kinderen meer wilde dat we beter konden stoppen met de relatie omdat we dan allebei andere dingen wilden. Vind ik niet hetzelfde maar goed, maakt niet uit, we hebben een kindje gekregen van alweer bijna 3, en hij is er nu dolgelukkig mee, ze stoeien samen en me zoontje rent eerder naar hem toe als hij gevallen is, of we halen hem samen op bij de dagopvang en me zoontje springt een gat in de lucht, papa is nr1, heel leuk om te zien.
Mijn vriend wordt in mei 50. Nu denken jullie vast jeetje wat oud wat zielig blabla. Maar als ik kijk naar de mannen van vriendinnen van mijn eigen leeftijd, die moeten nog stappen en gamen met de mannen, die voeren niks uit in huis, wisselen nog es van baan of hebben schulden, gaan vreemd, kunnen nog geen lampje vervangen, natuurlijk zal het niet overal zo zijn maar ik hoor dit soort dingen links en rechts. Mijn vriend is heel aktief en behulpzaam, handig, helpt in het huishouden, jong van geest, alles voor elkaar, vastigheid en stabiliteit, ligt zelden op de bank, gewoon absoluut niet een ouwe l**. Ik heb altijd oudere vriendjes gehad, ik val gewoon niet op die broekies. Hij zegt dat hij er nu meer van kan genieten (van ons zoontje) omdat hij meer rust in zijn leven heeft nu. We zijn heel gelukkig met z’n 3tjes en alles heeft gewoon goed uitgepakt.
Maar nu komt het. Vriendinnen van mij raken omstebeurt zwanger van de 2e, en dat doet mij wel iets, dat ik dat niet zal hebben. Tenminste ik ging er vanuit dat mijn vriend dit niet zal willen. Toen ik mijn emoties hierover deelde, bleek dat hij best openstond voor een 2e, wat ik dus niet had verwacht. Ik leef al jaren met de wetenschap dat het bij 1 kindje blijft. Nu zei hij dat hij het heel leuk had met ons zoontje en als ik zo graag een 2e wil dat dat best bespreekbaar is. Nu ben ik eigenlijk een beetje verward. Natuurlijk lijkt het me heerlijk om nog eens zwanger te zijn en nog zo’n draakje om ons heem te hebben, maar ik wil het niet verpesten wat we nu hebben, 2 kinderen is natuurlijk wel een stuk pittiger dan 1, en het is ook wel een risico, qua sperma kwaliteit en risico’s daaraan. Ik zou het wel heel fijn vinden als ons zoontje geen enigskind bleef, ookal zijn hier veel vooroordelen over. Dat mijn man tegen de 70 loopt als onze kindjes 20 zijn daar zitten we nog al aan, en dat mensen mijn vriend voor opa aan zullen zien ipv papa oh oh wat erg wat een ander vindt of denkt, mensen hebben altijd wel wat om kritiek op te hebben.
Reageren
QuoteAnoniempje 23-02 om 17:52
Ik zou als ik jou was een gat in de lucht vliegen haha lees eens terug wat je hebt neergezet! Je bent trots op je man, je houdt van hem en je houd van je kind. Je bent gelukkig en je voelt je niet alleen wat betreft het huishouden etc. Je hebt je al jaren erbij neegelegd om een kindje te hebben. Maar wat een geweldig nieuws is het dan dat je man er mischien wel 2 zou willen!!! En die oude man tja dan zijn er dus twee kinderen ipv 1 met een vader van 70.. ja en? Geniet van je leven en van elkaar en de kinderen! Waarschijnlijk krijg je een hoop negatieve reacties maar dat is altijd wel op leeftijd dingetjes
Anoniempje 91324 23-02 om 18:13
Ik denk er net zo over.
Ik zou een broertje of zusje heel waardevol vinden. Misschien wel juist omdat je man wat ouder is. Dan staan ze er tegen die tijd niet alleen voor.
Zou hij nog 10 jaar ouder zijn dan vind ik het een ander verhaal, maar dat is hij niet ????
Anoniempje 127480 23-02 om 21:45
Waarom kom je het hier vragen als je zelf eigenlijk toch al weet hoe je erin staat? Het eerste antwoord dat hier gegeven wordt, geef je namelijk zelf. Het is wel anoniem hier maar ieder krijgt per topic wel een vaste naam om het gesprek overzichtelijker te houden.
Maar goed om nog even antwoord te geven. Ik zou gewoon gaan voor die 2e. Je hebt het allemaal goed voor elkaar zo te lezen, dus waarom niet?
Anoniempje 144424 24-02 om 22:23
Mijn vader was ook 50 toen hij mij nog kreeg. Heb er nooit echt last van gehad. Hij zag er ook wel veel jonger uit waardoor het leeftijdsverschil met mijn moeder niet opviel en werd nooit als mijn opa aanzien. Helaas ben ik hem ondertussen wel al verloren, waardoor hij zijn kleinkinderen nooit heeft gekend.
Ik zou zeggen doen waar jullie je allebei goed bij voelen.
Anoniempje 27-02 om 16:24
Ik zou zeggen doen waar jullie je allebei goed bij voelen. "
Bedantk voor uw reactie. En heeft u nog (een) broertje(s) en zusje(s)?