Dilemma

Wat een onzin   wees eens  duidelijk ipv  omheen draaien   je heb een gezin  die komt op 1
de rest  moet nu in de rij..

Lastige is ook gewoon dat ik weet dat mijn ouders en vrienden niet komen als hij er is en niet normaal tegen hem zouden doen, hij vind dat ik hem moet verdedigen en dat moet eisen van ouders en vrienden omdat die mijn wens zouden moeten respecteren. 

Hij zei ook ; na de eerste dagen zijn ze weer in hun eigen huis, met hun eigen partner in bed en dan ben jij alleen zonder mij en dat wil je diep in je hart ook niet. Het gaat om ons gezin en niet om de rest hoe belangrijk ze ook voor je zijn

Dat kwam wel even binnen

Karlijn ik heb het hele verhaal zitten lezen en eigenlijk lees ik in al je berichten hoe graag je wilt dat hij gewoon bij je is maar volgens mij durf je het niet aan om je familie.
Ik snap dat echt wel hoor want mijn mannetje weet heel goed dat niks boven mijn familie gaat. Maar als er in onze relatie iets gebeurt en ik ben zelf in staat om hem dat te vergeven dan verwacht ik van mijn familie ook dat ze dat doen. Ik vind namelijk gewoon dat ze geen recht hebben om kwaad te zijn over iets waar jij je wel overheen zou kunnen zetten.
Het is een moeilijke tijd om nu over dingen na te gaan denken want als je hem nu aan de kant zet en je bedankt na de kraamtijd dat het misschien toch goed kan komen tussen jullie. Dan heb je als gezin wel een heel belangrijke periode gemist samen!
Ik zou als ik jou was eens een goed gesprek hebben met je familie. Vertellen hoe jij je nu voelt en dat je hem wilt vergeven en vertrouwen in hem terug wilt krijgen. En zeg ze maar dat je wilt dat zij dat ook doen, omdat jij dat ook kan.
Daarbij vind ik dat een bevalling en kraamtijd iets van jou is (en van je vriend). Daar heeft iedereen zich aan aan te passen, of ze dat nou leuk vinden of niet!
Heb je geen account? Ik had je anders even een prive berichtje willen sturen met wat voorbeelden van mijn eigen familie die ik liever niet hier op internet zet.
Heel veel succes en ik hoop voor je kindje dat je voor je gezin gaat en dat je familie dat ook voor jou over heeft.
Liefs

Hallo karlijn,

ik heb je verhaal ook even zitten meelezen... en ben het ook wel eens met de andere meiden... Volgens mij is dit nog lang niet over en houden jullie nog heel veel van elkaar!
Ik weet zelf hoe moeilijk het is al je ouders, Familie die voor jou het alles belangrijkste zijn je vriend niet accepteren! Hebben ze bij mijn relatie ook niet gedaan en heb daar ontzettend mee geworsteld en me verschrikkelijk gevoeld! Je familie kan en mag je niet voor een keuze zetten en hebben al helemaal niks te willen! Jij bepaalt en het is jullie leven! Ik wou mijn relatie ook opzeggen voor mijn familie! en god dank heb ik het niet gedaan! het is niet makkelijk, maar hier is het ook goed gekomen! Zeker nu jullie elkaar toch hard nodig hebben in deze mooie en bijzondere tijd! Het komt op mij over dat je vriend echt voor je wil gaan!
jij hoeft je niet aan te passen aan je familie!! je familie zich aan jullie! Ik zou er duidelijk in zijn en niet met je gevoel laten sollen door je familie en vrienden! Ik heb dat ook te lang gedaan en iedereen praatte op me in! totdat ik er genoeg van had! Vecht voor je gezin en zoek het samen uit! Schijt aan andere!!!!!! Het is jou en je gezin!

succes meid! liefs lynn

@Karlijn,

Ik snap heel goed wat er door je vriend heengaat hij voelt zich alleen tov heel veel familieleden en vrienden die een front vormen tegen hem.
Ja je zult zelf moeten beslissen wil je verder dan ga je verder met hem en zo niet dan helemaal afsluiten en niet aan het lijntje houden meer..

Sterkte met je beslissing

Ik denk echt dat het hormonen zijn en ik verwacht dat alles goed komt.

Net zoals hij zegt, aan het eind van de dag moet je bij degene zijn van wie jij houdt en niet wie jouw vrienden/familie goedkeurd.

Heb hem gezegd dat ik voor mezelf even afstand moet nemen nadat ik hem net helemaal in tranen aan de telefoon had, onrust en stress is niet goed voor het kindje en voor mij. Hij is bang er niet op tijd te kunnen zijn als er wat is. Hij is bang tijd met kindje en mij te missen en hij is heel erg bang dat dit niet echt mijn keus is maar toch hormonen en invloed van de omgeving.

Die brief moet je alleen lezen als je dat wil, maar je hoeft hem niet te lezen. En het moment moet je zelf kiezen, als je het al wilt.

Het enige wat ik wel tegen hem zou willen zeggen als ik hem zou kennen is, dat hij moet ophouden met jou te bestoken met informatie en gevoelens. Want hij wil zo graag dat jij het snapt (ofzo). Ik denk dat jij het allang weet wat hij wil!!

Hij bestookt me niet met zijn gevoelens hoor hij liet gewoon merken wat het met hem doet, vind ik ook niet zo gek want gaat natuurlijk ook om zijn gevoel het is niet zo dat alleen ik tel en alleen ik belangrijk ben in het verhaal. Hij wilt het beste voor het kindje en ons als gezin maar het kindje op 1 en vind dat we daar over moeten praten en dat we grote beslissingen nu moeten uitstellen zoals het al dan niet uit elkaar gaan.

De brief lees ik ook echt wel want wil wel weten hoe hij erin staat en erover denkt het idee van een brief is niet eens zo gek want dan kan je rustig dingen neerzetten en goed verwoorden.