Hilarische bevallingsverhalen

Jemig, wat is er gebeurd.........nee ik heb nachtdienst.
Volgens mij toch in slaap gevallen haha.

Die lui zijn heus wel wat gewend hoor, er zullen vast vrouwen zijn die wel netjes en beleefd blijven maar genoeg die zich anders uiten.

Hier hebben we een super bevalling gehad... Maar kan je wel zeggen dat persen met de slappe lach niet zo makkelijk haha... Mijn vroedvrouw kon zelfs niet meer naar behoren werken hahaha... Telkens ze me zag shoot ze in haar lach waarop ik ook begon te gieberen... En mijn partner stond er voor aap bij want die wist maar noet waarom het ging... En eig best wel funny maar lana (mn vroedvrouw) en ik wisten het ook niet... Ff duidelijkheid ik ken lana persoonlijk dus daarbij waarschijnlijk dat zo ging... Want na de bevallig is een stuk placenta blijven zitte en een oudere vroedvrouw begon hevig op mijn buik te duwen en ik kon haar wel kille heb toen heel het ziekehuis bij een gekrest da ze van me af moest of da ze geen 2blauwe ogen zou hebbe maar 4...en zo nog een dingen hoor...ze heeft jet uiteindelijk over gelaten aan een jongere vroedvrouw van 26jaar en ik voelde me ook mder op mijn gemak bij haar dan bij die oude.. Achteraf bezien was dit dus het pijnlijkste van heel mijn bevalling... En heb mij achteraf verontschuldigt voor mijn woorden en daden want ik haar dus weg.geslagen (haar armen dan toch) liefs

Mijn nicht is afgelopen woensdag bevallen van een gezonde dochter. Omdat haar man in het buitenland was bleef zij alleen met haat moeder. Snachts vertelt ze aan haar moeder dat haar weeen zijn begonnen en ook bloed verlies heeft. Vervolgens pakt haar moeder de vlucht koffer en vertrekt zonder haar naar het ziekenhuis. Gelukkig kon zij nog een vriendin bereiken om naar ziekenhuis te komen.

ooh neen maak dat mee.. haar moeder zal haar toch verschoten hebben ocharm! gelukkig dat ze toch nog in het zh geraakt is!
je moet het maar aan de hand hebben...de moment lach je er niet om maar erna gaan ze hier nog veel om lache en met plezier aan terug denken

Liefs

Na een droomzwangerschap waarop de meeste vrouwen jaloers zouden zijn, was het dan zover. De ergste kwaal tot nu toe: opgezette enkels door het warme weer  Dus eigenlijk gingen we er maar van uit dat ook de bevalling wel mee zou vallen. Helaas: het begon aan het eind van de middag (ik vertelde het mijn man pas 's avonds) en vanaf het moment dat de VK voor het eerst binnenstapte duurde het nog eens ruim 16 uur. Elke keer dat zij voelde, om de twee uur, was er krap 1,5 cm bij. Dus ja, dan word je wel aardig gestoord ja. Het opvangen ging vrij goed, maar de laatste uren moest mijn man perse naast me zitten zodat ik zijn hand kon fijnknijpen. Natuurlijk kreeg hij honger maar er was geen brood in huis. Zei hij doodleuk terwijl ik lag te puffen: ik ga wel even naar de bakker! Mooi niet dus, de verloskundige is maar even gegaan voor ons
Vervolgens ging de verloskundige nog even een ander bezoek doen. Manlief had echt héél veel honger, maar hij mocht van mij alleen weg als ik geen weeën had. Dus hij stoof naar de keuken, smeet twee boterhammen neer, rende terug om bij mij te zijn, stoof weer naar de keuken, smeerde boter op zijn brood, rende terug... Zo heeft hij alle vijf zijn boterhammen moeten klaarmaken, de arme zielenpoot...
Eenmaal aan het persen - eindelijk, na al die tijd! - was het allemaal op het nippertje. Ze vonden eigenlijk dat ik naar het ziekenhuis moest omdat het niet opschoot, maar de laatste 3 cm gingen binnen drie kwartier. Toen dachten ze dat het nodig was een knip te zetten, maar ook dat bleek op het nippertje onnodig (ze hadden de verdoving al gezet!). Uiteindelijk na anderhalf uur persen een schitterende dochter...
Vervolgens was het ook zowat etenstijd, dus toen ze aan het afhechten waren en alles aan het opruimen, zei ik tegen mijn man: ik heb wel honger eigenlijk. Waarop hij vroeg wat ik wilde eten, en ik concludeerde: ik heb wel zin in chinees! Mijn man was stomverbaasd, maar de verloskundige legde het hem uit: vrouwen die aan het bevallen zijn liggen volgens hun zeggen dood te gaan, en zodra het achter de rug is hebben ze weer enorme honger en zin in chinees

Wat een waanzinnig leuk topic!
Dit zou veel actiever moeten zijn

Ik heb niet echt een hilarisch moment gehad ofzo maar ach, achteraf zijn sommige dingen best grappig!

Snachts om 4 uur wakker geworden met weeën, manlief thuis gebleven en samen nog uitgebreid ontbeten met verse spulletjes van de bakker.
Smiddags nog heerlijk staan stoffen, stofzuigen en dweilen tussen de weeën door. Gewoon omdat ik vond dat het schoon moest zijn!

Savonds om half 7 zijn mijn vliezen gebroken en vanaf toen is t echt in een sneltrein vaart gegaan. Toen de verloskundige kwam zei ze dat we echt nu naar het ziekenhuis moesten gaan (wilde graag poliklinisch). Ik ben letterlijk op mijn sloffen in de auto gezet en mijn schoenen zijn op de achterbank geflikkerd. Haast nog de cameratas vergeten ook. Eenmaal in t ziekenhuis in een rolstoel gezet en door de verloskundige naar de lift gereden terwijl man de auto parkeerde. Bezoekuur was net afgelopen dus al die mensen keken me aan terwijl ik daar zat te creperen ik die stoel. Had in de folder gelezen dat ik op 4 moest zijn dus toen die lift deuren open gingen heb ik die knop er zowat uit geramd waarop de VK zei "nou je bent nog helder genoeg".

Had vooraf al wel aangegeven absoluut GEEN ruggenprik te willen maar een pijnpomp vond ik op het moment supreme toch wel heel verleidelijk. Maar dat ging niet meer dus werd het bad gevuld. Zooo.. DAT Was zalig! Ik raad het iedereen aan! Maargoed ik lag net en moest er al weer uit omdat mijn zoontje zijn hoofdje al half geboren was. Omdat het geen bevalbad was mocht ik niet ter plekke bevallen en moest ik eruit.

Dus tussen een wee door hup eruit en snel naar het bed. Wat dus uit 2 delen bestond. Ik voelde een wee opkomen en liet mezelf op het bed vallen wat dus letterlijk instortte! Woeha! Verloskundige snel profisorisch gemaakt en ik erop geklommen. Ik weet nog wel dat ik alleen maar sorry sorry sorry riep.

4 Persweeën later was mij zoontje Owen geboren. Het eerste wat ik deed was checken of het wel echt een jongetje was Afin, ik ben dicht gebrand (was niet gescheurd of geknipt maar er was een bloedvat gesprongen dat niet stopte met bloeden), Owen heeft z'n checks gehad en ik mocht douchen.

Ik was hyper. Toen ik klaar was ben ik de verloskamer gaan opruimen terwijl mijn man daar dus zat met ons kind. Na in totaal 2,5 uur in het ziekenhuis geweest te zijn zijn we om 23.30 naar huis gegaan.

En toen ik thuis kwam? Zei ik "zoek het allemaal maar uit! Nu eerst een peuk!"

Wat een leuk topic!
Ik had vooral een (te) snelle bevalling met alle gevolgen van dien, was erg in mezelf gekeerd  
Het enige wat ik heb geroepen was op het moment dat de gyn zei we moeten de kiwi hebben geef me de kiwi! Waarop ik riep: ik heb helemaal geen zin in een kiwi! 
Wat bleek, een 'kiwi' is een klein soort vacuümpompje dat ze op t hoofdje van mijn dochtertje zette om haar er zsm uit te halen ivm te lage hartslag 
De kiwi grap moest ik nog ff aanhoren daarna 

Hahha dit is een leuk topic!

Mijn bevalling was eigenlijk een hel dat uiteindelijk een spoedkeizersnede is geworden met medische fouten. Maar wat ik nog regelmatig van mijn man krijg te horen is dat ik heb geschreeuwd " ik moet poepen!!!!"

hahahaha wat leuk!

Ik lig vooral in een deuk over die kiwi! Ik zie mezelf dat ook denken namelijk! 

@ Flora haha ja handige naam voor zo n ding he, op zo n moment  Zeker door een man verzonnen 

haha ja! Leuk 

Ik heb mijn bevallingsverhaal opgeschreven in een blog. Misschien leuk om te lezen voor de geïnteresseerden. 

https://mamablogonline.wordpress.com/2017/09/09/mijn-bevallingsverhaal-het-mooiste-moment-uit-mijn-leven/

Ze vroegen aan mij of dit mijn eerste kindje was. Dit omdat na 1 keer persen het hoofdje al stond.
Ook had ik gevraagd om pijnstilling. Nee mevrouw u heeft 9 cm ontsluiting! Ik zo; Neeheee ik moet paracetamol heb koppijn! Heb het geloof het of niet nog gekregen ook haha!