Hilarische bevallingsverhalen
Reageren
QuoteLexy 10-07 om 22:00
Haha, meerdere...
Maar toen de gynaecoloog voor de zoveelste keer wilde gaan bekijken hoeveel ontsluiting had vond ik het welletjes... Op een ietwat onvriendelijke wijze gezegd dat 'ie weg moest gaan met zijn handen omdat ik het wel geloofde! Hij zei dat ik echt naar hem moest luisteren waarop ik zei dat ik het gewoon niet meer deed.. Ik zou wel stoppen met bevallen.. Gelukkig was daar een lieve Zuster wie me geruststelde.... 15 minuten later is onze dochter geboren...
Heb nog wel mijn excuses aangeboden...
Olivia-Anna 10-07 om 23:35
Ja over een vriendin!!
(@ Lexy Ik weet het: heb dit eerder verteld op "poepen tijdens de bevalling" het is dat het er hier echt over gaat)
Ze was aan het bevallen in het ziekenhuis toen haar vriend (totaal onverwacht)
de 1 na de andere oude bekende binnenliet ; zelfs mensen die zij niet kende!!
Ze kwamen net van de snackbar en zij lag benen wijd te persen toen ze plots voelde dat er ook iets anders naar buiten moest behalve de baby.
Toen ze net keek zag ze iemand een friekandel speciaal naar binnen weken,die plots met open mond bleef staren.
Alsof het nog niet erg genoeg was (en zij nog niet beschaamd genoeg) riep haar vriend:
"Waw!! Ik heb nog nooit uit zo'n klein meisje, zo'n grote worst zien komen!!"
Toen ze dat vertelde en ook nog eens voordeed heb ik letterlijk tranen gelachen!!
Olivia-Anna 10-07 om 23:43
Mijn broer maakte (bij zijn eerste kind)
van pure nerveusiteit de hele ziekenhuiskamer schoon! Hilarisch! Hij ging zelfs (terwijl vrouwlief het hele ziekenhuis bijeenschreeuwde) naar de winkel schoonmaakspullen halen.
Stoffen, vegen, de ramen wassen en dwijlen en als het aan hem lag moesten de artsen ook even opzij om hem door te laten met zijn zwabber met het zweet op z'n voorhoofd!!!!
Uiteindelijk gaf ie op en viel hij flauw!! Woehaha!!
proud-mommy (Gast) 15-07 om 06:06
Hahahahah wat leuk dit! 
Mijn bevalling was super heb een uur weeen gehad en 10 min persen..
Om half 9 werden mijn vliezen gebroken in de avond want had zoiets van zo ga ik dus echt niet slapen toen had ik al wel weeen maar rustig en 2 cm ontsluiting!
Toen ze m doorprikte zag ze meconium poep in zn vruchtwater dus geen thuisbevalling dus snel snel ziekenhuis zonder dat ik mn spullen klaar had staan natuurlijk dus alles nog snel pakken! Eindelijk klaar snel naar de auto toe en toenweeen storm! Mijn vriend in de auto kut schat we moeten even tanken eerst.. de verkoskundige zegt nog bij 36 weken zet voor de zekerheid een tas klaar en zorg dat je tank vol is maar wij gingen al helemaal uit van een thuis bevalling!
Eenmaal bij die pompstation ( niet een kleintje of heel rustig natuurlijk) zit ik achteruit op de stoel iedereen dood te schelden die durft te kijken en david rennen naar binnen geld op de balie gooien en naar buiten rennen met zn witte gespannen hoofd en snel weg rrijden met mensen jn de weg natuurlijk -_-" maar goed eindelijk in het ziekenhuis op de verloskamer wist ik echt niet meer wat ik moest doen staat zitten lopen gewoon niks hielp en puffen rot op ik ga niet als zo n achterlijk wijf lopen puffen hiero schaam me dood! Dus ging ik maar over in het agressieve werk lag op dat bed en inplaats dat de weeen om de 3min kwamen kwamen ze op de 30sec. Dus ik schreeuwen met ELKE wee gelukkig maar 30 min heel extreem) enfin de 30 seconden was ik heel lief hoor maar zodra de wee kwam.. ik heb tijdens de weeen aan de haren van mn vriend getrokken en in zn arm gebeten ik heb "het kind" echt kwijt gescholden en om een keizersnee en ruggenprik geschreeuwd! Kwam er ook elke keer zo een lief vrouwtje vertellen dat de dokter eraan kwam voor de ruggenprik dat het nog 5 min zou duren ongeveer nou die vrouw kon ik helemaal niet uitstaan het liefst krapte ik haar hele hoofd stuk als ze een stukje dichterbij kwam (a) eindelijk ik mag persen zonder ruggenprik Hahahahah die man kwam net aanlopen voor een ruggenprik tien minuten heb ik gezegd ik moet persen maar ze geloofde me niet en ze mocht ook niet meer voelen van me.. Hahahahah en toen ze voelde zei de verloskundige nog oh je mag echt persen hihi dus zij snel david halen die was even de stress eruit roken Hahahahaha en toen heb ik ongeveer nog 10 min geperst en was mijn mooie jeremy geboren op 3 september2010 om 21:37 Hahahahah hij was eruit ik.moest gelijk huilen samen met mn mannetje met mijn jeremy in mi nn hand kon ik de wereld weer aan en wat was hij mooi
Het persen vond ik heerlijk trouwens echt een verlossing .. nou had ik wel vaak voorweeen en de hele nacht zachte naweeën gehad!
Nu ben ik weer zwanger van een zoontje 25 weken en 1 dag Hahahahah en vraag me echt af hoe deze bevalling zou zijn .. stiekem hoop ik hetzelfde want we lachen er nog steeds heel hard om 
hihi leuk om te lezen! gerda 15-07 om 20:25
Erg leuke verhalen!
Ik heb er ook 2. Ik zal beginnen bij mijn dochter.
Toen ik 38wk en 4 dagen zwanger was ben ik opgenomen met een zwangerschapsvergiftiging die ik inmiddels een maand had (verhaal apart!), met de boodschap van de gynaecoloog erbij dat ik de volgende dag zou worden ingeleid.
Op de afdeling wisten ze van niets, ook de volgende ochtend niet. Dus toen ik uit de douche kwam en mijn kamergenote vertelde me dat de gyn langs was geweest om me in te leiden was het een beetje een verrassing.
Ik ben dus ingeleid en na een poosje kreeg ik weeën. Ik werd om het uur ofzo aan het CTG- apparaat gelegd en tegen een uurtje of 12 heb ik een verpleegkundige gevraagd of het nu ook door ging zetten (mijn kamergenote was iets van 5 keer ingeleid met een gel en dat had niets uitgehaald) en de verpleegkundige antwoordde dat ze me niets kon garanderen of het door zou zetten, de weeën zouden zomaar kunnen stoppen.
Ik vond de weeën best wel al hevig, dus haar antwoord had ik niet helemaal verwacht en ik heb uiteindelijk mijn partner (die gewoon aan het werk was. Hij had 's ochtends vroeg nog wel gebeld, maar toen wist ik ook nog van niets!) maar niet gebeld.
Tegen 12.30h belde hij zelf, tijdens zijn middagpauze en ik heb hem verteld dat hij gewoon maar op het werk moest blijven, dat de weeën best nog wel konden stoppen.
Tegen 15.00h vroeg mijn kamergenote heel voorzichtig of ik mijn man niet wilde bellen om te komen. Daar had ik zelf ook al aan zitten denken, maar twijfelde nog steeds, maar naar aanleiding van haar opmerking (zij was uiteindelijk degene die al een paar uur tegen mij aan zat te kijken hoe ik de weeën aan het opvangen was) heb ik hem toch maar gebeld.
Tegen 16.00h was hij er even later mijn moeder (die ook bij de bevalling zou zijn) ook en ben ik uiteindelijk toch maar naar de verloskamer gebracht.
Daar ging het opvangen van de weeën verder, tot ik om 19.00h volledige ontsluiting had, de gyn terug was van het avondeten en ik eindelijk mocht gaan persen.
Dat verliep op zich voorspoedig en de gyn bleef dus die hele tijd toen ook bij ons. Tot op een bepaald moment, en onze dochter stond echt op het punt om te worden geboren, op de tussendeur tussen de beide verloskamers werd gebonst en iemand : "Help! Help!". De gyn sprintte ervandoor (op zijn klompen!) naar de andere verloskamer en kwam kort daarna weer terug en om half 8 werd onze dochter geboren.
Later op de avond hoorde ik wat er precies was gebeurd, want mijn nieuwe kamergenote was de vrouw die in de andere verloskamer aan het bevallen was.
Toen ik naar de verloskamer werd gebracht liep zij toevallig op de gang en was er bij haar nog helemaal niets aan de hand. Daarna had ze echter weeën gekregen en het was razendsnel gegaan. Ze kreeg 1 perswee en daar was haar dochter. Een vriendin die bij haar was raakte in paniek en had om de deur gebonsd en "Help! Help!" geroepen. Toen de gyn bij haar kwam was bij haar alles min of meer al achter de rug en omdat onze dochter ook op het punt stond te worden geboren is hij terug gegaan naar ons. Onze dochter werd dus geboren om 19.30h, haar dochter was er om 19.25h, slechts 5 minuten ertussen.
gerda 15-07 om 20:48
Nu het verhaal van mijn zoon.
Vanwege stuitligging en de te grote risico's bij een stuitbevalling moest het een keizersnede worden. Die was gepland voor 11 augustus. In de nacht van 8 op 9 augustus kreeg ik weeën, die na een uurtje stopten.
's Ochtends met de kraamafdeling gebeld om te overleggen wat te doen. Ze vertelden me als ik opnieuw weeën zou krijgen en die zetten door, dat ik weer moest bellen.
Dat de weeën waren gestopt was enorm balen (het was bloedheet en ik was het zo zat), maar gelukkig begonnen de weeën tegen 15.15h 's middags opnieuw. Tegen 16.45h hebben we het ziekenhuis gebeld en zeiden ze dat we toch maar moesten komen, maar haasten hoefde niet.
Onze dochter naar de buren gebracht, ouders gebeld, schoonouders gebeld die uit Harderwijk moesten komen etc. etc., de tas in de auto gelegd en tegen 17.30h op pad gegaan.
Bij het ziekenhuis vond er iets heel bijzonders plaats, vind ik. Ik was net uit de auto gestapt en leunde tegen de achterkant van de auto om een wee op te vangen en op dat moment reed er een rouwauto langs, die ook bij het ziekenhuis moest zijn. Ik vond het zo symbolisch: ik ging naar het ziekenhuis om een leven op de wereld te zetten, die rouwauto ging naar het ziekenhuis om een gestorven (een leven) te halen.
Op de kraamafdeling werd ik aan het CTG gelegd. Langer dan gebruikelijk, iets van 3 kwartier. Daaruit concludeerden ze dat ik echt serieuze weeën had (ja, duh!!!!!) en belden ze de gyn om telefonisch te overleggen. Ze vertelden dat ik die avond nog de keizersnede kreeg (ja, duh!!!!! (alweer)), maar dat dat niet eerder kon dan tussen half 8 en 8, want er was nog een jongetje die voor die tijd moest worden geopereerd.
Ik schrok ervan, want het was pas half 7 en dan moest ik zeker nog een uur tot anderhalf uur zware weeën opvangen. De verpleegkundigen stelden me gerust: het zou allemaal wel meevallen en de tijd zou omvliegen, want ik moest nog “operatieklaar” worden gemaakt. Voor hunzelf was dat ook wel prettig, want ze hoefden niet te haasten met die warmte. Even later kwam de gynaecoloog ook: hij wilde voor de laatste keer een echo maken om te zien of Julian nog in stuit lag. Dat was, zoals niemand verbaasde, dus nog steeds het geval en hij besloot me voor alle zekerheid te toucheren. Groot was de schrik dat mijn vliezen waren gebroken en ik al 7cm ontsluiting had……….. Het was 10 voor 7 en in 1 keer was er vreselijke haast. De gynaecoloog stond plots te bellen. Ik kreeg een catheter en een infuus die op sneltreinvaart werd gezet. Ik kreeg een operatiehemd aan en werd geschoren. Toen naar beneden, naar de operatiekamers. Daar aangekomen moest het infuus al worden vervangen en ik werd voorgesteld aan het operatieteam terwijl in het tussenportaal lag te wachten dat ik de operatiekamer in kon worden gereden. Eindelijk konden we naar binnen en kon de ruggenprik worden gezet. Dat lukte niet echt. Ik probeerde me tussen de weeën door te ontspannen en mijn schouders te laten hangen tot ik me realiseerde dat ik een perswee had. Dat zei ik dan ook en terwijl de anesthesist een andere naald pakte voor de ruggeprik toucheerde gynaecoloog mij. Volledige ontsluiting, maar de ruggeprik stond ook eindelijk. De gynaecoloog besloot door te gaan met de keizersnede, gelukkig, want een stuitbevalling zag ik helemaal niet zitten, ondanks dat ik er wel heel dicht bij was. De ruggeprik begon te werken en de weeën waren verdwenen. Het wachten was op mijn partner die zich aan het omkleden was. Toen hij er was begon de operatie. Nooit heb ik me gerealiseerd dat een keizersnede zo snel ging. Voor mijn gevoel waren ze alles nog op orde aan het brengen, mijn buik aan het insmeren met jodium en misschien net een snee gezet. Pas toen iemand van het operatieteam op mijn buik moest gaan duwen, realiseerde ik me dat de operatie al veel verder was. Julian is om 19.23 uur geboren. Een half uur nadat de gyn voorhet eerst bij ons was geweest en zelfs nog voor de tijd dat we eigenlijk pas in de operatiekamer terecht hadden gekund.
proud-mommy (Gast) 16-07 om 01:36
Wauw wat bleven jullie rustig echt goed van jullie en wat ging het snel bij die kamergenote jeetje he en ik had allang mn vent laten komen Hahahaha XD
Hahahah mn vent mocht daar alleen maar
Van dromen hihi ach we trouwen toch over 4 weken en verwachten ons tweede zoontje 27 oktober dus dat zegt wel genoeg Hahahah
Hoe heb je de keizersnede ervaren, ik was daar altijd wel bang voor ! Dus vind dat echt dapper voor degene met een keizersnee!!
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten
!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:10
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Dani 18-07 om 02:11
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
* 18-07 om 20:21
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten
! Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Jeetje wat een verhaal.. hoe vaker je het verteld hoe beter Olivia Anna had zeker wel gelijk vaak op de knop gedrukt toch in slaap gevallen ja het zijn ook gekke tijden zo in de nacht dienst.. Je hebt nog 2 nachten te gaan hou je taai meissie
Liefs Ju
"* 18-07 om 20:21
Ik was niet zo erg aardig voor de kraamverzorgster,de stagiaire en mijn man....ik schold ze allemaal weg met het advies me vooral met rust te laten omdat ik kotsmisselijk van ze werd als ik ze alleen al zag!
De kraamverzorgster vroeg ik op een gegeven moment hoeveel kids zij had omdat ze steeds zei "rustig maar,het duurt nog even maar het komt echt goed,straks ben je alles vergeten". Ze vertelde 2 kinderen te hebben en ik heb haar gezegd dat ze hartstikke gek was om na de eerste er nog een keer aan begonnen te zijn. En ik wist zeker dat ik dit noooooit zou vergeten.
Ik kreeg eindelijk mijn dochter in mijn armen en kon het toch niet laten tegen haar te zeggen dat ik nog steeds wist wat een pijn mijn weeën hadden gedaan (maar eerlijk gezegd was ik dat echt op slag vergeten!
Verder lag ik tijdens de weeën heel erg in mijn eigen wereldje en na de bevalling moest ik gehecht worden. Aangezien dit pas na een tijdje gebeurde (veel bloedverlies wat verschoond moest worden) was dit toch wel erg gevoelig. Ik vroeg de verloskundige of ze gek was geworden want je gaat toch niet met prikkeldraad hechten! Nee zei ze, dat is van kattendarmen gemaakt. Meteen maar gevraagd of ze mijn katten niet daarvoor had gebruikt en dat was heel erg gelukkig natuurlijk helemaal niet het geval....
Verloskundige zei wel dat ze het fijn vond dat ik weer reageerde zoals mezelf (o ja?) en niet meer zo afwezig lag te zijn........
Jeetje wat een verhaal.. hoe vaker je het verteld hoe beter Olivia Anna had zeker wel gelijk vaak op de knop gedrukt toch in slaap gevallen ja het zijn ook gekke tijden zo in de nacht dienst.. Je hebt nog 2 nachten te gaan hou je taai meissie
Liefs Ju