2de kindje of niet?

Hoi hoi Moppie,
Ik herken je twijfel enorm ,  ik heb letterlijk de afgelopen 1.5 jaar dat mijn partner al her en der voorzichtig luchtig over begon getwijfeld of ik het wel wilde omdat ik een realistische/praktische denker ben  
Ik heb namelijk uit een eerder huwelijk een autistische zoon van bijna 7 , die ook veel zorg en aandacht nodig heeft, maar bij mijn ex ook al een babybroertje heeft waar die echt super mee omgaat!, mijn partner is ook echt een top stiefvader voor hem. En ik zat vooral te denken hoe ga ik dat in mijn appartement doen die qua slaapkamer opzich groot genoeg is maar qua ruimte in de woonkamer weer niet, en dingen zoals hoe ga ik dat combineren met co ouderschap, werk en zijn werk.. maar ook de angst dat de volgende zwangerschap lichamelijk net zo moeilijk zou gaan worden als bij mijn zoon (trombose, zwangerschapsdiabetes, en een moeizame bevalling die in een keizersnee eindigde).. Het zou voor mijn partner dan een eerste eigen kindje worden, waarbij hij voor het eerst zwangerschap, bevalling en de babyfase zou meemaken waardoor ik dacht ga jij het niet onderschatten hoe vermoeiend het kan zijn.
Laatst begon mijn partner er toevallig weer over en we hebben een goed, lang en serieus gesprek gehad, en ik heb eerlijk mijn praktische/ en angstige twijfels/gevoelens op tafel gegooid. Hij heeft gezegd hoe hij zich voelt en wat zijn gedachten zijn, wat praktische oplossingen , hoe gewenst het in zijn hart is en hij gaf me meer vertrouwen waardoor ik de realistische gedachten wat meer kan loslaten.  
Wij hebben in goed overleg besloten om binnenkort de eerste stap te gaan zetten en dat is de huisarts te bellen om mijn Mirena te laten verwijderen, vanuit daar zien hoelang het duurt voor de cyclus weer op de rit is , en verder afgesproken om ongedwongen van elkaar te blijven genieten en het vanzelf wel zien wanneer het "raak" is..    
Echt een beter advies behalve volg je gevoel en blijf goed met je partner communiceren kan ik niet verzinnen.  succes met jullie beslissing.

Groetjes!. 

Hey pinkglitter
Bedankt voor je reactie.
Wat leuk dat jullie er samen zijn uitgekomen! Alvast super veel succes met het zwanger worden
Wij hebben het er ook vaker over maar hier is het wel het verschil dat er vaak ook veel mooie praatjes bij zijn..
Ik trek eigenlijk de kar van een kind hebben voor 85% alleen. En vandaar ook al die twijfels. Ik denk miss wel teveel na maar wil er ook niet onderdoor gaan.
Ik heb er ook nog eens een schoonmoeder bij die mij het leven zooooo zuuur maakt dat je het nooit zou geloven als ik het allemaal zou vertellen! Zij maakt mij innerlijk echt ziek en kapot! Ik heb bijna niets te zeggen over mijn eigen kind. Vind mijn kind ook niet veilig of goed verzorgd daar..
Kga er echt kapot aan.. en ook dat houd me tegen.