postnatale depressie?

Hierbij heb ik de vraag kan je al symptomen hebben van postnatale depressie voor je bevalling? ik ben reeds 34 weken zwanger en zit telkens met de vraag in mijn hoofd of ik wel het gevoel zal hebben of het mijn kindje is...  het zit namelijk zo... mijn schoonmoeder is nogal overbezorgd en spreekt altijd over onze nog ongeboren baby net alsof het de hare is. Zelf heeft ze me ook gezegt dat als het geboren is zij altijd aanwezig zal zijn. en onze kleine constant zal vast nemen en veel liefde zal geven... Bij mijn vriend doet ze ook altijd zo. altijd springen en doen en haar moeien in ons relatie wat ik en hij moeten doen. zelfstandig kunnen we niet leven want elke dag hangt ze aan onze deur of telefoneert ze ons. Mijn vriend vind dit ook niet aangenaam dat ze dit altijd doet maar het is idd nog altijd zijn moeder. maar dat zij beslist over welke dooptaart enzo er moet worden gekozen vind ik er toch wel wat over aan het gaan. heb precies niets te zeggen over onze eigen spruit.... vaak heb ik al zitten denken waarom kan je niet blijven zitten in mijn buik...... vaak komen de tranen er van in mijn ogen. of ween ik er gewoon om om die gedachte.... Het probleem is ook... als onze spruit geboren word en als ik terug moet gaan werken mijn kleine spruit niet naar de kinderopvang gaat maar naar mijn schoonmoeder. Dat beslist ook zei. (ze is invalide en altijd thuis) wat zij ook beslist is dat de kleine al van savonds bij haar moet slapen omdat ze niet om 6 uur wil op staan. en ik werk in ploeg. ene week zal ik dan zelden mijn spruit zien, de andere week dan wat meer.... ben echt bang.....weet niet wat ik hier mee moet doen.. iemand raad?

bespreek dit zo snel mogelijk met je vriend! Vraag wat je vriend ervan vindt en hoe wat voor gevoel het jou geeft. Daarna kun je dit eventueel ook met je schoonmoeder bespreken en UIDELIJK jouw grenzen aangeven! Het gaat niet vanzelf over en hoe moeilijk het ook is..... het moet besproken worden!! Ik heb in zo'n zelfde situatie met mijn eigen moeder gezeten en hoe moeilijk moeilijk moeilijk het ook was; het is besproken en er is een oplossing gevonden! (niet die mijn moeder graag wilde, maar het zij zo... het bracht me achteraf heel veel rust)  JIJ bent de mama van dit kindje en NIEMAND ANDERS!! JIJ bepaalt wat goed is en wat slecht! Doe het snel mogelijk anders wordt het probleem alleen maar groter!

Succes ermee!!

Heb dit al reeds besproken met mijn vriend en hij geeft mij gelijk. en mijn schoonmoeder.... heb ik ook al gesproken maar  zonder succes... Weet toch dat ze alles om mijn rug zal doen. het is een eigenwijs karakter. mijn vriend is haar enig kind. normaal moest de natuur het gewild hebben had hij nog een broertje en een zusje. maar ze is haar volledige baarmoeder kwijt geraakt.... denk dat dat ook beetje het probleem ligt bij haar... heb haar al duidelijk gemaakt dat het ons kind is en dat wij alles beslissen maar ze lacht er om.... zal het haar nog enkele keren duidelijk proberen te maken zodat ze weet dat we het echt wel menen. alvast bedankt voor de reactie.
mvg stefanie

Nice Mamavan2... mooi gezegd!! Die houden we erin "voorbeeld voor je kind"......

Dank je wel Mandy. Wat ik eerder zei. Het helpt mij in veel situatie's

Kies alsjeblieft voor hetgene waar jullie als vader en moeder achter staan! Je schoonmoeder heeft eigenlijk geen bal te zeggen want het is niet haar kind. En om zich zo belangrijk te vinden in jullie nieuwe gezinnetje vind ik ronduit belachelijk!
Het allerbelangrijkste in het ouderschap is dat je achter je keuzes staat die je maakt voor je kindje want jij bent degene die verantwoordelijk is voor jullie kindje. Praat met je vriend en wees eerlijk tegen je schoonmoeder. Het is zo zonde om achteraf spijt te hebben van beslissingen die gemaakt zijn, ze kunnen of gevolgen hebben voor je kindje of je zult altijd het gevoel hebben; had ik maar doorgezet, IK ben zijn/haar moeder.

En nog een vraag; hoe wil in godsnaam een invalidevrouw voor een baby en straks voor een eigenwijze dreumes/peuter gaan zorgen die echt alles uitproberen? Daar alleen zou ik me al niet fijn over voelen.

ik geef je daar volledig gelijk in. Met mijn vriend heb ik het al besproken en met haar ook maar zij pakt het nie zo o- serieus. zal het haar nog enkele keren duidelijk proberen te maken zal niet opgeven... want het ligt me echt wel diep. heb er vanacht zelfs over gedroomd.... ben er echt wel mee bezig..... het wreet wel aan mij. zoals je ziet aan mijn reactie op de vorige personen heb ik het antwoord voor jou. ben alleen nog vergeten nog bij te plaatsen dat zij met 3 onder 1 dak wonen. zij, haar man en de klussjesman die woont daar nu 15 jaar ofzo. de klusjesman is de enige niet invalide onder dat dak en hij zal snachts mogen opstaan en de pampers en al verversen... dat staat al vast.... zij zal het leuke doen met de kleine. naar de zee gaan.... keer gaan winkelen. en overal waar zei gaat gaat de klusjesman ook meestal mee... dus moest het nodig zijn springt hij dan wel in.... Vind dit wel wat egoistisch van haar maarja,... elk zijn karakter zeker

Als het zo niet tot haar doordringt (had al ergens anders zoiets geschreven) schrijf je een brief waarin staat hoe jij het allemaal ziet.

En als ze het nog niet begrijpt zou ik de kleine toch naar een opvang brengen of gastouder. En als de kleine de hele week bij haar zou zijn kan het haar best tegenvallen, want je hebt het best druk met een baby. Verschonen, voeden en als de kleine veel huilt dan is het ook best zwaar. Nu lijkt het allemaal leuk ( ken ook iemand die de hele week op zou passen op haar kleinkind, maar ze kon het niet aan omdat het best veel werk is en dat kindje huilde veel) waarom brengen jullie de kleine niet een paar dagen naar de opvang en 1 of 2 dagen naar je schoonmoeder? Het kost je dan wel iets, maar dan kan het vaak wel uit. Tenminste mijn schoonzus zegt dat.

het enige probleem zij zal hebben is dat hij veel zou huilen. voor de rest heeft ze iemand anders om de zware taken op te vangen. hopelijk is hij ook lastig als ze eens alleen is. grof om te zeggen maar hoop echt dat ze afziet. dat ze weet dat ze niet zo egoistisch moet doen er over

Is idd best egoïstisch als ze alles overlaat aan iemand anders. Echt ik had dan al de keuze gemaakt van paar dagen naar de opvang en 1 of 2 dagen bij haar. Stoot je haar niet echt voor het hoofd en dan kan het vaak wel uit. Maar ziet die klusjesman het wel zitten om voor jullie kleine te zorgen?

hij kan niet anders.... hij heeft even veel te zeggen of ik... als je kijkt naar familie.... dan kan je ze vergelijken met anna... maar jonger en nog erger.

Oja als je nu een depressie zou hebben is dat een prenatale depressie en niet postnatale depressie, prenatale depressie is dat je b.v. je kind niet meer wilt en niet goed voelt enz. Kijk anders ff via google.

Je zit gewoon met dit probleem en is denk ik niet echt een depressie. Ik snap wel dat je er een beetje stressig van word. Denk goed om jezelf en probeer je niet te druk te maken, want is niet goed voor je kindje.

Goed gesproken Sanjo  Sluit mij er helemaal bij aan

Thanks mamavan2. ;-)

Jeetje !! Snap dat dit een hele lastige situatie is !
één ding sowieso..   Jullie beslissen, en niet een ander ! lijkt voor andere misschien makkelijk die niet in deze situatie zitten, maar hoe meer je haar de touwtjes geeft ,hoe meer ze zal nemen/eisen.

Sterkte ermee !
groetjes marie louise

Waarom beslissen jullie niet zelf dat de kleine naar de opvang gaat? en ga je afwachten tot het mis gaat.
Als je nu al zegt dat het niet goed zou gaan dat de kleine dan pas naar een opvang gaat kan je net zo goed gelijk de kleine naar de opvang brengen. En een dag ofzo naar je schoonmoeder. Sorry dat ik het zeg maar zo laat je wel over je heen lopen en laat je je schoonmoeder beslissen. Het is jullie kind. afwachten is ook niet goed. Kom voor jezelf op meid. Dit gaat wel om JOU kind. En straks zit je elke dag in spanning van zou het goed gaan. Das ook niks.

ik alleen beslis dat niet. Mijn vriend wil het ook zo. het is eerder hem die het gewoon over laat waaien. hij denkt niet dat het zo erg ga zijn.... hij zegt zelfs: die 3 daar gaan nog ruzie maken om die kleine. je zal wel zien... ik ben dus de enige met de verwachting dat hij naar de creche gaat. das 1 tegen 4.... zou me wat verwonderen moesten ze mij gelijk geven he

Misschien komt dit heel cru over maar proef een beetje aan je reactie's dat je het op z'n loop laat. Dat je gaat afwachten en hoopt dat het je schoonmoeder teveel word. Maar er kan ook iets mis gaan. Wat ga je zeggen als ze de kleine per ongeluk laat vallen? Of andere dingen? Ga je dan ook zeggen ja het wil toch allemaal niet he. Je bent zelf verantwoordelijk voor je kleine en als ouder zijnde beweeg je hemel en aarde om het beste  te doen voor je kindje wat voor jullie zelf het beste lijkt. 
Je hebt het wel over een levend wezentje wat straks het dierbaarste is in jullie leven. 
Je maakt keuzes voor je kindje en zet jezelf naar de achtergrond. Je leven draait straks om jullie kleine met alles wat jullie doen.
Je zet het verhaal hier neer om reacties te krijgen maar het lijkt net of je je schoonmoeder ook nog verdedigd ook. 

Groetjes Mamavan2

ik verdedig haar niet... maar om eerlijk te zijn..... iedereen is er bang voor en ik ook....

Ik ben het met je eens mamavan2.
Ik krijg het idee dat je niet tegen je schoonmoeder in durft te gaan. Het is jullie kind en niet van haar.

Las ook bij een reactie van dat zij je kind daar wil hebben. Je schoonmoeder heeft NIKS te willen.