HCG-waarden aan de hoge kant
Colsar 08-03 om 22:19
Hallo;
Op vier weken had ik een HCG van 2714
Een week later op 5 weken is dit gestegen tot in de 43.000.
Ik ben dus goed zwanger!
Gelukkig blijft het tot nu toe bij vlagen van mottig zijn.
Ik vrees wel dat het niet bij mottigheid gaat blijven de komende weken in dat tempo...
Ik ben ook benieuwd wat die echo gaat uitwijzen.
Hoe waren jullie hcg waarden?
Reageren
Quote
Wat een onzin om dit zo vaak te meten. Wat heb je nou aan die informatie? Wacht gewoon op je “hartjes echo” of termijn echo en je weet wat je moet weten. Colsar 09-03 om 20:02
Beste EveS
In 2018 ging alles perfect. De grote nipt-test was in orde. Op alle echo's groeide ze voornamelijk en was ze gezond. Ik moest enkel terugkomen voor de grote suikertest maar hé geen zorgen de kleine suikertest is vaak vals positief. Ik had lekker een dikke buik (Ben jij bijna 6 maand zwanger?) Ja! Lachte ik dan trots met mijn grote buik. Ik moest tevens als verpleegkundige tot 6 maand blijven werken op een geriatrische dienst. Iedereen kan het waarom ik dan niet?
Tot op een vrijdag Ik had net de grote suikertest achter de rug. Het ging me echter totaal niet. Ik moest nog maar 2 weken werken maar ik kreeg het niet getrokken. Ik was doodop. Ik ging die dag nog naar de huisarts. Dezelfde nacht lag ik op spoed op de bevallingstafel. "Mevrouw je weet toch dat je aan het bevallen bent?" vertelde de arts mij kalm. "bevallen?! Het is veel te vroeg! Geef maar weenremmers!" Riep ik terug. Tussen 24 en 25 weken stelt de arts u op de bevallingstafel een vraag EveS. Kan je u inbeelden welke vraag dat geweest was?
Wij hebben besloten dat als ons dochtertje huilde we er alles zouden voor doen. En dat is twee dagen later ook gebeurt. Ja, u leest het goed 2 dagen lang heb ik op die bevallingstafel gelegen met een epidurale die ze pas om 9.00 's morgens wilde steken want hij verwachte dat het 'snel' zou gebeuren. Uiteindelijk werkte de epidurale maar voor de helft want de nest lekte. Ik heb trouwens maar weinig warmte/koude sensatie eraan overgehouden. Iets geraakt wat wel vaker kan voorkomen blijkt.
Toen ze geboren was is het op 25 weken en geinstalleerd was op neonatologie bleek dat er mee aan de hand was met ons dochter. Ze had slokdarmatresie met een vermoeden van een fistel naar te luchtpijp. Die aandoening betekend. dat de slokdarm niet verbonden is met de maag. Ik verondersteld dat ik u dat niet moet uitleggen wat de gevolgen hiervan zijn. Het was gemist op de echo van 20weken. Bij die echo moeten ze namelijk de maag controleren of deze gevuld is. Ik was ook dikker als normaal wat kan bij een zwangerschap van slokdarmatresie want de foetus drinkt in normale omstandigheden het vruchtwater waardoor het overtollig water zo afgedreven wordt. Er was sprake van operatie's in Brussel. Met mijn medische achtergrond wist ik al dat het niet 'efkes' die slokdarm aan de maag naaien was.
De dag erna kwam de neonanteloog nog vertellen dat er belangrijke delen aan het afsterven waren in haar hersenen op de echo. Laura zo ongetwijfeld zwaar fysiek en mentaal gehandicapt worden. Ik vermoed dat ze moeite hadden met intuberen. Dan krijg je die vraag nogmaals EveS. Mijn man en ik hebben beslist om onze dochter te laten gaan. Ze had geen kwalitatief leven. Ik kan u verzekeren EveS het was geen nachtmerrie want alles was wel degelijk rauw en echt. Het was een hel. Het enige positieve aan dit alles is dat mijn 62 jarige schoonvader zijn eerste kleinkind nog heeft kunnen zien alvorens hij onverwacht nog geen twee maand later zelf de pijp uit ging. Wij hebben zwarte sneeuw gezien...
Uit de resultaten van de placenta welke wordt onderzocht bleek dat er sprake was van een infectie. (Ik had tijdens de bevalling ook koorts.) Ik had echter geen urineweginfectie noch veel betrekkingen gehad die tijd. God mag het weten waar dat vandaan kwam. Tevens had ik toch zwangerschapsdiabetes terwijl ik daar het profiel niet voor heb. Laura werd onder een dieptescan gelegd en bloed werd opgestuurd naar Leuven. Ze was genetisch kerngezond. Mijn conclusie is dus dat het omgevingsgebonden was. Ik rook noch drink niet. Ik nam zelfs parabenevrije shampoo's. Geen rauwe eieren, vlees. Ik waste mijn groente controleerde of er in de producten geen rauwe melk was. Er moest geschilderd worden maar ik weigerde dit uiteraard! Deed de deur goed toe en stopte het onder de deur toe zodat ik niet in contact kwam met die producten. Ik dronk cafeïne-vrij enz... enz...
Het enige wat ik niet gedaan had was meteen te stoppen met werken. Op een geriatrische dienst komen we met van alles in contact. Detergenten zoals hac, cleanel wipes, verschillende soorten ontsmettingsmiddelen, geplette medicamenten enz..., We komen ook met verschillende ziektes in contact. De arbeidgeneesheer geeft aan dat je niet in contact mag komen met aerogene pathogenen maar de helft zit te hoesten! MRSA is volgens die kerel geen probleem voor zwangere vrouwen als je u aan de voorschriften houdt. Doch mogen sommige mrsa+ pat. zwerven op de gang door fixatiearm beleid. De geriatrische pat. is ook een agressieve pat.populatie omdat ze vaak een delier krijgen. Ze zijn angstig en in paniek. Ze krijgen een vlucht of vecht reactie. Het komt voor dat we blauwe plekken hebben van het knijpen of een stoot van een vuist, knie of wandelstok moeten ontwijken. En dan zwijg ik nog dat ik moet sleuren en trekken aan mensen die tweemaal zo zwaar zijn als mij. Ik doe mijn job graag maar dit is geen plek voor een zwangere vrouw. Ik heb dan ook gezegd tegen de dienst dat als ik de volgende keer zwanger ben meteen stop met werken.
Een klein jaartje later was het zover en werd ik terug zwanger vlak voor mijn verlof. Ik heb laten weten aan mijn dienst dat ik dus thuis bleef na mijn verlof. Ik kreeg wel redelijk snel last van kleine bloedingen. Een veeg en dan was het gedaan. Uiteraard wist ik dat dit geen goed teken was en belde ik naar het ziekenhuis. Die gaf aan dat het 50/50 kans had dat het een miskraam kon worden maar gaf aan dat ik toch moest wachten tot mijn eerste afspraak met de gynaecoloog. Dat waren heeeel lange dagen. Ik verzeker het u! Het was uiteindelijk een miskraam en ik kreeg een curretage. Mijn verlof was verpest en puntje bij paaltje liet ik mijn team in de steek terwijl ik sneller terug kon gaan werken als ze sneller gekeken hadden want het was zelfs voor mij duidelijk dat het niet goed zat op de echo.
En nu gaan we er komen waarom ik van plan ben wekelijks mijn HCG te meten. Ik ben nu thuis omdat ik terug zwanger ben. Als het niet goed zit dan gaat je dat zien aan je HCG. Dan eis ik dat ze dit nagaan zodat als het niet goed zit ik terug kan gaan werken. Als zaken niet gaan zoals ze moeten gaan of je heb een slechte ervaring achter de rug dan kijk je heel anders tegen een zwangerschap aan. Ik ben zo met momenten bang om te moeten plassen en bloed tussen mijn benen te zien. Irrationeel, ja maar EveS je moet het maar eens meegemaakt hebben en nee ik denk niet dat je veel gezien of meegemaakt heb in het leven als je zo reageert.
kleintje013❤️ 11-03 om 08:15
Jeetje colsar..
Ik zit hier nu net je verhaal te lezen & de tranen springen letterlijk in me ogen!
Wat hebben jullie veel meegemaakt en wat een oneerlijke wereld is het toch ook he!?
Een zwangerschap is niet zo vanzelf sprekend & het wil al helemaal niet zeggen dat alles altijd maar goed gaat wij zijn er bij onze eerste dochtertje 4 jaar geleden bij de 20 weken echo achtergekomen dat ze een hartafwijking had ( ze hadden het over het hypoplastisch linkerhart complex) haar hart zou meerdere operatie’s moeten krijgen om er dus een 1 kamer hart van te gaan maken..
Dus de angst en verdriet en paniek kan ik me heel goed voorstellen meis
Ik wil jullie bij deze laten weten dat ik je verhaal heb gelezen & onwijs veel respect voor je heb hoe jij/jullie je hier doorheen hebben geslagen ookal is elke dag nog een gevecht voor je misschien..
Ik snap hoe je nu denkt over je hcg & snap dat je dit gecontroleerd wil hebben dus gewoon lekker doen meis
Heel veel liefs
Joy 09-03 om 07:24
@eveS mijn HA (belgie) die meet automatisch hcg als je zwanger bent. Samen met nog een heleboel andere waarde. 3x zwanger dus 3x hcg rond 4wk.
In België wrd dat trouwens heel veel gedaan.dat sommige 2 waardes hebben is omdat ze ongerust zijn. Een goede oploop betekend vaak dat het begin al goed zit. Waarom zo veroordeelend spreken?!
Trouwens mijn HA meet vaak een 2x als het de 1x onder de 500 zit. Gewoon voor de gyn te ontlasten. Als er een daling is, weet je dat een mk een feit is. Maar ik ben 'm maar 1x voor een 2de maal gegaan. 
en rond 5w zat mijn hcg toen lichtjes boven de 2000.
4 weken 469Anoniem (Gast) 09-03 om 22:00
Groot gelijk Colsar. Een goede zwangerschap gewenst!
Ik begrijp trouwens je ongerustheid. Ik ben eindelijk zwanger met ivf na 2 jaar proberen. Ik ben ook al drie keer gaan bloed trekken, gewoon om ergens al een heel kleine geruststelling te krijgen. Nu probeer ik af te wachten tot men echo 17/3, maar liefst van al zou ik mn echo laten vervroegen
Colsar 09-03 om 22:49
Omdat ik vind dat mijn job risico's inhoud die ik allemaal in mijn bovenstaande post toegelicht heb blijf ik inderdaad thuis. Het is allemaal beredeneerd. Maar als jij jaloers bent op een moeder die haar kindje verloren is en bijgevolg daarom alles op alles (en ja ik kan en zal ver gaan, moederinstinct?) wil zetten om haar ander kindje deze keer wel alle kansen wil gunnen om gezond op de wereld te zetten...De enige die hier dan zot is, is dan niet de wereld hoor.
Ik grijp deze keer alle succes die ik kan krijgen dus mercie Anoniem (Gast) als je echt zo anoniem bent.
Colsar 10-03 om 08:24
Mijn collega's zijn top! Ze hebben in tegenstelling tot u alle begrip evenals mijn diensthoofd. Mede haar maakt het dat ik gemakkelijk thuis kan blijven. Ze kijken er oprecht naar uit dat alles een goede afloop heeft.
En wat heb jij meegemaakt vertel ons dat eens? Ik zie miserie want ik werk erin. Mensen die echte miserie hebben meegemaakt die reageren niet zoals jij. Dus het zal wel heus meevallen uw miserie.
Joy 10-03 om 06:59
Wat zijn we lief voor elkaar @anoniem!
Ik hoop dat je eens hetzelfde meemaakt. Of je 1 dag eens het gevoel krijgt wat een moeder heeft die opstaat en telkens ze haar ogen opendoet het verdriet voelt van een kind dat nooit terugkomt. Je zal rap een pak meegaander zijn.
Ik heb ook een kind verloren op 34wk en ja iedereen verwerkt dat anders. Als zij thuis wilt blijven, gun ik dat haar van harte. Je beseft niet hier moeilijk het is om zwanger te zijn na een dood kindje.