Moedeloos en geen vertrouwen meer hebben..
Leetje 08-03 om 14:21
Hoi Lieve dames,
Ik merk dat ik de laatste tijd erg moedeloos en geen vetrouwen meer heb in mezelf en in mijn lichaam. Ik heb in sept/ okt een MK gehad na 11 weken zwangerschap helaas. Ik merk heel erg dat ik gewoon mijzelf niet meer ben en dat ik het nu zoo graag wil. Iedereen om mij heen raakt zwanger vele vriendinnen en collega’s. Ik dacht dat ik na mijn MK wel weer zwanger zou worden maar nee helaas nog niet. Ik zit nu in ronde 5 na mijn MK. Moet deze week ongesteld worden, maar denk dat het deze maand weer niet raak is. Ik gebruik ovulatietesten en rond die periode klus ik ook gewoon goed. Ik denk vaak waarom raken mijn zussen wel meteen zwanger als ze dat willen.. en dat ik zoveel moeite er voor moet doen. Ik weet ook niet hoe ik er niet meebezig kan zijn. Ik merk dat ik na mijn MK mijn wens nog groter is geworden.. schrijf dit met pijn in mijn hart. Ik zou deze maand bevallen..
Reageren
QuoteNancy 08-03 om 14:27
Lieve Leetje,
Als eerst: heel veel sterkte gewenst meid.
Het is ook niet zomaar iets. Een enorme kinderwens hebben en een miskraam krijgen. Verdriet,pijn,gemis..
En dan ook nog om je heen alle mensen die 'zomaar' zwanger worden. Voor sommige meiden is het weg gelegd,voor anderen helaas minder snel.
Hou moed meid,ook voor jou komt het goed. Je kan in ieder geval zwanger zijn,dat heeft je lichaam al bewezen.
Dat het nu is mis gegaan,wil niet zeggen dat het de volgende keer ook weer mis gaat. Niemand kan dat zeggen.
Probeer positief te blijven meid,dat houd je sterk.
Wij,de meiden hier,zijn er voor je!
Leetje 08-03 om 14:36
Hoi lieve Nancy,
Heel erg bedankt voor je woorden. Het is inderdaad erg lastig. Ik merk dat ik heel erg moe van wordt omdat ik er steeds aan denk. Probeer het iedere keer los te laten, maar dat gaat erg lastig. Ik hoop het heel erg dat het goed komt en ook snel. Met mijn man kan ik wel praten maar hij heeft het zelf er ook moeilijk mee omdat zijn wens ook erg groot is om een kind te krijgen. Heel vaak denk ik wat kan ik nog meer doen, om zwanger te raken. We doen erg onze best. Maar helaas zonder resultaat.
Nancy 08-03 om 14:51
Helaas hebben we het zelf niet in de hand lieve Leetje.
Ons lichaam beslist of het er klaar voor is om een kindje te laten groeien.
Ik heb altijd in gedachte gehouden (na mijn miskramen),dat mijn lichaam het heeft afgestoten omdat het niet goed is geweest. Het heeft me wel een beetje geholpen,met het terug krijgen van vertrouwen in mijn lichaam.
Misschien helpt het jou ook een beetje?
Goed om te horen dat je er goed over kan praten met je man. Samen sterk blijven is zo belangrijk!
Dit is dan ook een extra lastige maand met veel herinneringen hoe het zou kunnen zijn.. Sterkte meid! Jouw tijd komt vast! Heel goed dat je je verhaal met ons deelt. Mamske 08-03 om 17:45
Hoi Leetje,
ik herken het gevoel jammer genoeg, hier 12december een miskraam gehad met curettage, was toen net geen 9w. Vruchtje was al 3w gestopt met groeien en lichaam gaf geen enkel teken dat een spontane miskraam op gang zou komen.
Voor ons was het ons derde kindje, en dan krijg je van verschillende mensen te horen: "Je hebt toch al 2 gezonde kindjes ....." Maar net die reactie doet zoveel pijn, het is niet omdat wij al 2 kindjes hebben dat dit verlies minder pijn doet. Integendeel, wij weten wat we missen, wisten wat we op de echo hadden moeten zien, wat ik zou moeten voelen ...
Mijn lichaam wil jammer genoeg niet mee, heb nog steeds gene menstruatie gehad, wel al 2x een eisprong. Wordt je zo onzeker van je lichaam.
Ik heb ondertussen een groep opgestart op facebook, vind hier op het forum niet altijd de steun die ik gehoopt had, sommige topics zijn ook veel te groot. Moest je zin hebben voel je welkom in de groep, het zou fijn zijn mochten daar nog wat leden bijkomen, niet omdat het fijn is zoveel verdriet te hebben, maar omdat praten helpt in dit verwerkingsproces. We weten allemaal wat het is een kindje te verliezen, willen allemaal graag een kindje en zoeken allemaal steun om ons verdriet te verwerken. De groep heet "zwanger worden na een miskraam", volgens sommige is hij niet gemakkelijk te vinden, mocht je lid willen worden en de groep niet vinden laat het maar weten, dan kijk ik of ik de link kan doorgeven.
Leetje 08-03 om 20:52
@ Nancy ja gelukkig kan ik wel met hem erover praten maar ik merk wel dat hij er soms ook wel moeite mee heeft om te veel meebezig te zijn. Ja dat is ook wel zo dat het niet goed was en dat me lichaam het vroegtijdig heeft afgebroken. Maar het doet wel pijn en ik heb opzich wel vrede ermee maar wat pijn doet is dat ik nog steeds niet zwanger ben en iedereen vraagt iedere keer en bn je nog niet zwanger. Ik vind dat wel lastig dat mensen steeds vragen stellen.
Leetje 08-03 om 20:54
@ hartje jij ook veel sterkte deze maand gewenst. Jij bent wel toch al zwanger momenteel zo te zien aan jou profielfoto. Het is fijn om even je ei kwijt te raken aan mensen die jou begrijpn. Ik heb het gevoel dat mijn naasten dat niet aanvoelen en weten hoe het is.
Leetje 08-03 om 21:00
Hoi Mamske, Dat is inderdaad wel heftig en ook heel vervelend dat je nog niet ongesteld bent geworden. Ik heb in sept een MK gehad mijn vruchtje groeide niet goed dus spontaan MK gehad. In okt alsnog een curretage gehad omdat restweefsel nog aanwezig was. Dat was wel erg vervelend heb hele lange nasleep gehad. Pas in november was ik schoon om zo maar te zeggen. Het was lastig. Ik vind het ook erg moeilijk als je zulke reacties krijgt of de vraag van ja ben je nog niet zwanger dan denk hallo dan had ik het wel gezegd. Mensen denken en verwachten da je meteen zwanger weer raakt en dat frustreert mij zo erg. Voor mij is het mijn 1ste kindje. En door zulke vragen wordt ik onzeker en wil ik het nog meer. Krijg een soort van druk van mensen. Is echt erg. Ah ik ga even kijken is het een gesloten groep? Wil namelijk niet dat mensen dat ik daarin zit. Heb daar geen zin in.
Mamske 09-03 om 06:55
Hoi Leetje,
het is een besloten groep, er moet dus eerst goedkeuring gevraagd worden aan het beheer voordat je lid kan worden en berichten kan lezen/plaatsen.
Ik begrijp die frustratie van de vraag, hier hebben we de miskraam aan niet heel veel mensen verteld. Mijn mama weet ervan omdat ze de kindjes opgevangen heeft, ook een paar goede vriendinnen en mama's aan de schoolpoort. Mijn schoonfamilie weet er helemaal niets van af, manlief wil het pas vertellen als we terug zwanger (zouden) zijn. We weten dat de schoonfamilie met heel wat nonsens gaat afkomen en hebben daar totaal geen zin in, dus houden we het daar nog even verborgen, zo lang dat het zou lukken. Je weet natuurlijk nooit wanneer onze dochter erover zou beginnen, maar tot nu toe heeft ze in het openbaar nog niets gezegd van onze baby die we verloren zijn. Ze wist eerst ook niet dat ik zwanger was, pas de avond voor de curettage hebben we haar ingelicht omdat we vonden dat we het niet mochten verzwijgen voor haar, ze is tenslotte 5j en besefte heel goed dat er wat mis was.
Het is inderdaad vreselijk om steeds door anderen herinnert te worden aan het verlies, het is al moeilijk genoeg om het op jezelf te verwerken en die domme reacties van anderen heb je hiervoor zeker niet nodig. Ben je in opvolging bij je gyn? Hier hebben ze het goed opgevolgd om te kijken of mijn cyclus weer volledig op gang komt, dit gaf me ook wel steun, mijn gyn is een engel, ik kan haar niet anders omschrijven.
De kans dat je niet zwanger wordt kan deels te maken hebben dat je lichaam er nog niet klaar is, maar ook dat je er te veel mee bezig bent. En ik weet hoe gemakkelijk het gezegd is om er niet mee bezig te zijn, maar het klopt wel als dat gezegd wordt. Ik ben zowel bij mijn zoontje als bij ons * zwanger geworden in de maand dat ik totaal niet verwacht had zwanger te worden, hoe vreemd het ook klinkt.
Neem je tijd om alles te verwerken en een plaatsje te geven meid en weet dat je zeker niet de enige bent en je altijd je verhaal kwijt kan.
Nancy 09-03 om 08:43
@ Leentje,natuurlijk doet het pijn lieve meid. Het is ook zo'n gemis!! Vooral omdat het jullie 1e kindje zou zijn.
En dan die opmerkingen van de mensen om je heen...zo ongelooflijk pijnlijk!! Mensen die het niet mee hebben gemaakt,weten ook niet wat het is.
Die mensen zouden misschien eens na moeten denken hoe het zou zijn als het niet zomaar lukt om zwanger te raken of om een kindje te verliezen.
Voor ons zou het ook ons 1e kindje zijn. Helaas al 2 x mis gegaan.
Wij beginnen nu met IUI. Aankomende dinsdag een echo om te kijken hoe mijn eitjes rijpen en dan op naar de eerste keer IUI.
Leetje 09-03 om 23:48
Hoi Mamske, ah okee dat is wel fijn. Hou er niet van als iedereen weet in wat voor soort groepen je zit en wat je allemaal doet. Ik ga er even over nadenken of ik erbij wil. Oh okee dat is wel goed van je dat je niet tegen te veel mensen gezegd hebt. Ik had het met 8 weken gezegd tegen mijn schoonfamilie en eigen familie. Maar helaas was het daarna misgegaan. Ik heb mijzelf beloofd dat ik de volgende keer tegen niemand zeg pas na 10/12 weken heb namelijk hier gewoon geen zin in. In al dat gevraag en gedoe. Ah echt goed van jullie dat jullie aan je dochtertje verteld hebben. Zij merkt inderdaad ook erg veel. Ik moest alleen 6 weken erna gaan bij de gyn hij ging kijken of ik schoon was en of mijn eitje ging rijpen enz. En dat was gelukkig allemaal. Ik heb meteen mijn normale cyclus gehad, maar daarna hoefde ik niet meer terug te komen, omdat alles goed zat. Maar ga jij nu nog steeds naar gyn ? Ik had trouwens steeds verschillende gyn. Dat was niet leuk denk omdat ik op de spoed poli zat. Ja ik denk dat je daar ook wel gelijk in hebt. Ik ben er zeker te veel meebezig. En dat komt ook wel door mijn omgeving, omdat iedereen ermee bezig is. Ik ga wel gelukkig binnenkort weekje op vakantie dan ga ik zeker even mijn hoofd leegmaken en hoop dat ik daarna een frisse start kan beginnen. Ja klopt dat is wel zo ik weet dat ik niet de enige ben. Er zijn zoveel duizenden vrouwen die het zelfde hebben meegemaakt helaas.. dankjewel dat is erg lief!
Leetje 09-03 om 23:56
Hoi Nancy, ja helaas mensen houden niet rekening met anderen. Denken alleen aan wat zij willen weten. Probeer zulke mensen liever te vermijden. Jaa klopt inderdaad ze moeten gewoon beter nadenken en inleven in een ander. Ah wat erg jij ookal 2 miskramen erg vervelend. Ik hoop echt dat je IUI meteen gaat lukken en dat je zwanger wordt. Wel spannend tijd gaat het voor jou woorden. Krijg je ook hormonen enz ingespoten al meteen of is dat bij IVF? Sorry ben er niet heel erg thuis in. En als ik vragen mag wil niet brutaal zijn. Maar hoelang zijn jullie al bezig?
Good vibes only 10-03 om 09:38
Sterkte Leetje! Het is heel erg verdrietig. Mijn uitgerekende datum was vorige maand en ik ben ook nog niet opnieuw zwanger. In totaal nu 20 maanden de wens voor een 2e, terwijl ik van mijn dochter direct zwanger was. Zo oneerlijk en je wordt er idd moedeloos van. Ik heb zelfs depressieve klachten gehad, had echt helemaal geen vertrouwen in mijn lichaam meer.
Ik voel me inmiddels iets beter, heb het allemaal een beetje uit mn hoofd gezet en probeer met andere dingen bezig te zijn. Dan nu maar geen kindje, kennelijk is de tijd er nu niet rijp voor en komt het op een ander moment. Proberen wel natuurlijk, maar ik wil er niet meer zo geobsedeerd mee bezig zijn.
Ik hoop voor je dat het echt snel raak is!
Mamske 11-03 om 20:55
Hoi Leetje,
hier in België heb je een vaste gyn. Bij mijn dochtertje had ik een mannelijke, dochtertje lag dwars vanaf 24w zwangerschap en nooit gedraaid, hij bleef mij verzekeren dat ze zou draaien en keizersnede niet nodig zou zijn. Op 37w zei hij doodleuk, tot volgende woensdag voor je keizersnede. Wat deed dat pijn om te horen, ik heb doodse schrik van verdovingen. Heb het nadien heel moeilijk gehad om een band op te bouwen met mijn dochtertje, nu begint het stilaan te lukken (ze is van 28 nov 5j geworden). Toen ik zwanger bleek van mijn zoontje heb ik contact genomen met een andere gyn, zij heeft me van toen begeleid, op 12w hadden wij een slechte bloeduitslag en bleek ik verhoogde kans te hebben op een kindje met chromosoom afwijking 13/18 (kindjes overlijden vaak nog voor de geboorte of worden max 5j met bijna continue ziekenhuis opnamen, operaties ...) dus lieten wij een NIPtest uitvoeren. Deze bleek gelukkig positief, maar dan die schrik voor een 2de keizersnede, mijn gyn had een heel plan uitgestippeld om de keizersnede te vermijden. Ik mocht tot 40w+10d gaan, als ik dan 3cm opening had zou ze mijn vliezen breken in de hoop een bevalling op te wekken. Dit bleek gelukkig niet nodig, ik ben met 40w3d bevallen op amper 3u9min tijd. Ben om klokslag middernacht wakker geworden van mijn eerste wee en om 3u09 die nacht bevallen van mijn zoontje. Mijn gyn is een schat, ze heeft mij altijd rustig weten krijgen, altijd geweten welke woorden ze moest gebruiken ...
En dan nu deze tegenslag, ook hier heeft ze mij erdoor gepraat. Ik blijf onder controle omdat ik nog steeds geen menstruatie heb.
22/1 was mijn nacontrole, daarop was een hele mooie follikel van 18mm te zien, wat wijst op een nakende eisprong. Door ovulatie testjes wist ik dat ik 24/25 jan een eisprong gehad heb. Ik moest afwachten tot 12/2, had ik dan geen menstruatie moest ik nieuwe afspraak vastleggen. 1/3 nieuwe afspraak gehad, daarop zag ze een hele mooi verdikt baarmoederslijmvlies en hele mooie follikels in beide eierstokken. Toch moest ik bloed laten prikken om een vervroegde menopauze uit te sluiten. Bloedresultaten bleken heel goed, ik had zelfs al een eisprong gehad, wanneer kon ze me niet zeggen. Nu moet ik dus afwachten tot 16/3, heb ik dan nog geen menstruatie moet ik weer controle vastleggen bij haar. Ik dacht afgelopen vrijdag eindelijk mijn menstruatie te hebben, maar jammer genoeg na exact 1d stopte het bloedverlies gisteren middag weer. Ik vermoed dus weer een controle te moeten vastleggen.
Nancy 12-03 om 07:37
@ Leentje,
Je mag me alles vragen hoor meid.
We zijn al 4 jaar bezig. Helaas 2 miskramen verder nog geen blij nieuws mogen vertellen.
Sinds afgelopen week ben ik begonnen met hormonen spuiten. Ik doe dat gewoon zelf. Die hormonen zorgen ervoor dat er eitjes rijpen. In het ziekenhuis willen ze maximaal 3 eitjes zien rijpen. Als het er meer zijn,wordt alles afgeblazen. Zodra de eitjes rijp zijn,krijg ik nog een andere spuit om de eisprong op te wekken en daarna is de inseminatie.
Erg spannend allemaal! Morgen mogen we voor de eerste echo..om te kijken of en hoeveel eitjes aan het rijpen zijn.
meid22 12-03 om 18:51
Lieve Leentje,
Probeer je inderdaad zoals de andere dames ook zeggen vast te houden aan het feit dat je wel zwanger kunt worden, ik weet uit ervaring hoe lastig het is elke maand die telleurstelling en dan ook nog de mensen in de omgeving die wel zwanger worden (soms zelfs per ongeluk).
Wij zijn al sinds oktober 2016 bezig voor ons eerste kindje, december 2017 was ik het wachten zo beu dat we de stap naar de huisarts hebben gezet ik wilde gewoon weten of alles wel goed was, gebruikte ovulatietesten en temperatuur methode dus het kon echt niet komen door verkeerd klussen.
Uiteindelijk doorgestuurd naar de gynacoloog op de voortplantingsgeneeskunde, hier hebben we het verschrikkelijke nieuws gehad dat er bij mijn verloofde geen spermacellen zijn gevonden, dit nieuws kregen wij 31-1.
De volgende stap was een bezoek aan de uroloog om het probleem te achterhalen en om te kijken of er nog mogelijkheden zijn (door middel van operatie) tot ons grote verdriet en schrik was er een wachtlijst en moesten we wachten tot 29 maart voor een echo en een gesprek, ik kan me er nog steeds verdrietig over maken hoe kunnen ze dit nieuws brengen en vervolgens je 2 maanden aan je lot overlaten onmensenlijk vind ik het.
Nu is het eindelijk bijna de 29e, hoop zo dat de echo duidelijkheid zal geven, en hopelijk goed nieuws zal brengen.
Daarna zullen nog vele onderzoeken volgen, voordat we hopelijk met een behandeling kunnen starten en onze droom werkelijkheid zal gaan worden.
Dit hele medische circus wens ik echt niemand toe hoop dat jullie allen snel zwanger mogen worden 
Leetje 12-04 om 00:40
Hey Nancy en dames, bedankt voor het vragen. Sorry dat ik niet meer gereageerd heb. Ik was op vakantie en ben nu een weekje terug. Helaas ben ik weer ongesteld geworden afgelopen weekend. Ik twijfel heel erg om naar de huisarts te gaan. Ik zou echt niet weten wat ik moet doen. Vind die stap best lastig om te zetten. Hoe gaat het met jou en jou behandelingen? Heb je al inseminatie gehad of nog niet? Heel erg spannend allemaal voor jou. Jij bent zelf ook erg lang bezig. Het is erg moeilijk en vergt veel energie lijkt mij. Ik hoop echt zo erg voor jou en voor iedereen dat het snel raak is en natuurlijk ook blijft plakken.