Grote zwangerschapswens na miskraam

32 antwoorden en 45112557x bekeken

Lon (Gast) 06-03 om 19:59

Hallo allemaal,
Ik zoek 'lotgenoten' die ook bezig zijn om zwanger te raken. Ik ben 26 jr, heb al een zoontje van 2 jr en bleek in september zwanger te zijn van onze tweede. Eerste keer binnen 1 maand zwanger, tweede keer binnen 3 maanden. Helaas liep de tweede uit op een miskraam bij 8 weken, die kwam niet natuurlijk op gang dus heb ik een curettage gehad. Precies 28 dagen na de curretage kreeg ik mijn menstruatie weer. Dat is nu ruim 2 maanden geleden en we zijn dus 2 maanden bezig zwanger te worden. Het vervelende is dat mijn cyclus na de miskraam helemaal overhoop ligt. Nu ben ik bijvoorbeeld 2 dagen over tijd en al een paar dagen misselijk, net getest maar niet zwanger. Flinke teleurstelling!! Nu maar voorgenomen om een volgende keer pas te testen als ik een week of langer over tijd ben, om valse hoop en grote teleurstelling te voorkomen. Frustrerend!! Zou het daarom fijn vinden om die dingen te kunnen delen met anderen die er ook mee bezig zijn.
Groetjes Lon

reageer

mamapapa 07-03 om 17:36

Hoi ik heb ook in november miskraam gehad bij een zwangerschaps duur van 8 weken geen kloppend hartje op 15 januari weer mijn eerste menstruatie gehad en toen 10 februari zit nu 3 dg voor mijn nod ik weet niet of dit ook symptomen zijn ben heel moe jeuk aan mijn borsten en wit vloed  en had vorige week een dag lichte kramp durf eigenlijk niet te hopen wie heeft hier ook ervaring mee???

Lon (Gast) 07-03 om 20:12

@maya: naar hè, een miskraam! Bij mij werd het ook bij de termijnecho ontdekt, met 8,5 wk. Mijn cyclus was voor de miskraam altijd precies 28 dagen maar sindsdien dus niet meer. Ik kreeg wel precies 28 dagen na de curretage m'n eerste menstruatie weer maar daarna duurde het 31 dagen. Nu zit ik ook alweer op dag 31 en nog steeds niet ongesteld. Wat dat betreft heb ik waarschijnlijk te vroeg getest maarja ik wacht toch nog even af om teleurstelling te voorkomen. Ik weet namelijk niet of m'n nieuwe cyclus nu standaard 31 dagen is of dat m'n lichaam het zelf niet meer weet haha...

@mamapapa: ik herken die signalen wel van een zwangerschap maar kan net zo goed betekenen dat je menstruatie eraan komt... Afwachten dus! Ikzelf ben nu al 3 dagen moe en misselijk en heb gevoelige borsten. Maar toch twijfel ik terwijl ik bij m'n eerste zwangerschap zonder een test zeker wist dat ik zwanger was! Afwachten maar weer...

Liefs Lon

Mirjam 08-03 om 09:12

Hai Lon, Maya & mamapapa,

Wat me opvalt is dat jullie na je miskraam direct weer proberen zwanger te worden. Ik heb in september een miskraam gehad en herken het, die drang om gelijk weer zwanger te willen worden. Lees je ook nog eens her en der op forums van vrouwen die direct de maand na hun miskraam weer zwanger zijn alsof er niets gebeurd is en het meer regel dan uitzondering is als dat gebeurt. Niet dus.

Ik weet niet hoe het met jullie is maar bij mij heeft de miskraam er toch flink ingehakt, ook al wilde ik dat niet. Na een paar maanden graag weer zwanger willen worden na de miskraam, zonder resultaat overigens, merkte ik dat ik er wel erg mee bezig was. Toen heb ik eerst eens goed de tijd genomen om mijn miskraam een plek te geven. Sinds een paar weken pas heb ik het gevoel dat ik het nu goed heb afgesloten en er eventueel weer ruimte is voor een nieuwe poging. Ik weet alleen nog niet zo goed hoe ik daar nu tegenover sta.
Hoe zijn jullie omgegaan met de miskraam?

Lon (Gast) 08-03 om 09:56

hoi Buik van vol,

bij mij is het me ook zwaarder gevallen dan ik had verwacht, ondanks dat ik vrij nuchter ben. Ik ben maatschappelijk werker en ken dus ook het nut van praten en verwerken, heb dat ook veel gedaan met vrienden, familie, collega's. Maar ik denk dat het mij het beste helpt om zsm weer opnieuw zwanger te worden, en we willen daar ook niet mee wachten, ervan uitgaande dat het vaak toch wel een tijdje duurt voor het weer raak is... Overigens zei de gyneacoloog in het ziekenhuis dat voor de meeste mensen het beste is om zsm weer zwanger te raken maar dat er ook mensen zijn die baat hebben bij juist een half jaar te stoppen met zwanger raken... Is denk ik heel persoonlijk, maar de kinderwens blijft idd... 
Fijn dat je nu het gevoel hebt er weer klaar voor te zijn en hopelijk heb je nu meer rust zodat het snel raak is! 

Liefs

Mirjam 08-03 om 11:28

Hai,

Ik vond het in het begin lastig om erover te praten hoor! Ik ben zelf therapeute dus ken ook het nut van praten maar het leek wel of ik in het begin eerst zelf enigszins moest verwerken voor ik er überhaupt over kon praten. Als ik het niet zelf zou hebben meegemaakt zou ik denk ik niet hebben beseft wat een impact het kan hebben.

Allebei mensenhelpers dus. Kunnen we ons in elk geval goed inleven in cliënten die hetzelfde hebben meegemaakt.
Ik denk ook dat het heel persoonlijk is wanneer je er weer klaar voor bent. Ieder ervaart het tenslotte op zijn eigen manier en je kunt dat zelf het beste aanvoelen natuurlijk.

Ik hoop voor je dat ondanks dat je zsm weer zwanger wilt raken, er ook rust en ontspanning is en succes uiteraard!

Liefs

JaimyLiebrecht 08-03 om 18:17

Hallo iedereen,

Ik heb slecht nieuws. Ben ons kindje kwijt!
Op 15 februari een test gedaan: + 2-3. Op 18 februari bloed laten trekken en ik was 6 weken zwanger.  Twee weken geleden heb ik ontzettend pijn gekregen in mijn buik. Op zondag 24 februari kon ik het niet houden van de zeer ben naar spoed moeten gaan en daar zeiden ze dat ik een ontsteking op urine had. Maandag 25 februari heb ik dan medicatie genomen voor de ontsteking maar de pijn ging niet over. Mijn dokter is maandag bij mij thuis geweest en die zei als ik nog pijn kreeg of die pijn ging niet weg moest ik echo laten. Ik kon het die avond terug niet houden van de pijn dus ik terug naar de kliniek daar hebben ze een echo gedaan maar de dokter kon niet direct zeggen wat er was, hij kon het moeilijk zien. Moest dinsdag terugkomen voor een vaginale echo. Ik dinsdag naar kliniek voor de vaginale echo wat bleek: een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. We waren er kapot van! We waren zo blij dat we zwanger waren en een kindje hadden in de buik en nu wed dat ons afgepakt! Ik werd die dinsdag nog geopereerd en ben ook 1 eileider kwijt omdat hij zo opgezwollen was!
We vinden het allebei kei erg, maar moeten ons er overzetten en volgende keer nog eens proberen hè. 
Sinds 5 maart zijn mijn draadjes eruit. Ik hoop dat ik rap hersteld ben van operatie want we willen echt dolgraag een kindje. En hopen dat dit ons terug lukt zonder problemen.

Groetjes

J.

JaimyLiebrecht 09-03 om 11:06

Hallo Maya,

Wat lief je berichtje, dat is echt tof te horen dat ik hier altijd terecht kan om mijn hart te luchten. De dokter zei dat het geen verdere gevolgen heeft maart 29 maart moet ik terug op controle bij de gyn en dan zullen we wel zien hé. Kweet nu wel niet wanneer ik mijn menstruatie cyclus terug ga krijgen, dus dat is wel vree ambetant. Hoe is het met jouw, ben je er al wat over? 
Hoop echt dat we terug rap zwanger kunnen worden, we willen echt dolgraag een kindje, een lief schattig boeleke in ons armen! Ik verlang er zoo naar!

Veel sterkte e meid .

Liefs Jaimy

Maya 09-03 om 11:20

Hoi Jaimy graag gedaan hoor meis  
Hoop dat je 29 maart goed nieuws krijgt en dat je herstel maar snel mag volgen. Je menstuatie kan na 4 tot 7 weken weer opgang komen. Is erg verschillend. Bij mij is de menstruatie precies weer na 28 dagen opgang gekomen. ( dat was ook mijn cyclus voordat ik zwanger raakte). Dus het is heel goed mogelijk dat je lichaam dat weer oppikt. Weet niet hoelang jouw cyclus normaal gesproken is?  Fijn om te horen dat je verder geen problemen krijgt daardat je eileider is verwijderd. Dat zou een extra klap zijn op hetgeen wat je nu al moet verwerken.  Met mij gaat het nu vrij goed. Ik ben emotioneel weer stabiel en heb er zin in om straks weer voor een beebje te gaan. Hoop ook voor jou dat je het een plekje kunt geven en straks weer zwanger kunt worden. xx maya

Maya 09-03 om 11:47

@ Jaimy jouw cyclus is inderdaad niet constant.  Je zou voor het gemak uit kunnen gaan van het gemiddeld. Je hebt een curretage gehad en daarbij is je eileider verwijderd omdat deze niet meer in orde was. Ik zou voor je eigen gezondheid even wachten met gemeenschap hebben. Je hebt toch een wond in je buik en om infecties te voorkomen zou ik zeker de eerste twee weken geen sex hebben, daarna als je er weer klaar voor bent zou ik een condoom gebruiken. ( dit is ook wat de gyn mij had aangeraden). Het is niet verplicht om te wachten met zwanger worden tot je eerste menstuatie hebt gehad, maar de dokters adviseren dat wel. Ik heb hun raad maar gevolgd en braaf de menstruatie afgewacht, al had ik daar wel moeite mee en twijfelde of ik dat nou zo moest doen. Mijn mannetje heeft mij toen ook gezegd dat ik geduld moet hebben en niet te snel moet gaan.
Ik moet zeggen dat ik nu wel blij ben dat ik heb gewacht, heb nu ook de tijd gehad om het een plekje te geven en weet nu ook zeker dat het weer kan en van binnen ook weer hersteld is.

Ik was trouwens 9,5 week zwanger toen ik bij de termijnecho te horen kreeg dat het hartje niet klopte en ik dezelfde dag nog meteen naar het ziekehuis werd gestuurd. Daar kreeg ik te horen dat ze denken dat het een mola zwangerschap zou kunnen zijn. ( mola is een zwangerschap waarbij de celdeling niet goed is gegaan. Die cellen groeien maar door terwijl de baby niet meer leeft. Dit kan voor de moeder gevaarlijk zijn, want die cellen kunnen vanuit je baarmoeder je lichaam in duiken en op termijn een tumor veroorzaken. Je begrijpt wel ik was er kapot van en zag mijn kinderwens ook helemaal in duigen vallen, omdat mocht ik mola hebben, ik zeker het eerste jaar niet zwanger mag worden! Gelukkig kreeg ik een week na de curretage het verlossende bericht, het was geen mola. Er viel een zware last van mijn schouders en kon weer ademhalen en de mk verwerken.
Zo is wel een heel verhaal geworden he.
xx Maya

Maya 09-03 om 22:26

Je kunt van 31 dagen vanaf de dag dat je bent geholpen in het ziekenhuis uitgaan. Ik heb ook geteld vanaf de dag dat ik de curretage heb ondergaan en precies 28 dagen later ben ik weer ongesteld geworden. Nu moet ik ook wel zeggen dat mijn cyclus vrij regelmatig is geweest. begon met 27 en dit werd 29 en als laatst 28 dagen en nu weer 28.

Het was dus geen mola. Zonder hun ingrijpen zou het gewoon een miskraam zijn geworden. Als die verdenking er niet was geweest had ik de keuze gehad om te wachten tot het spontaan zou gebeuren en als dat te lang zou duren kon ik alsnog een curretage krijgen. In mijn geval kreeg ik op 7 feb het slechte nieuws en op 8 feb lag ik al op de ok. Dit schijnt zo te moeten gebeuren wanneer het vermoeden van een mola aanwezig is, om geen risico te nemen doen ze dan z.s.m de curretage en mag je dus niet wachten op een spontane mk.

Als de menstruatie achter de rug is willen wij zeker weer proberen zwanger te worden. Ik zou super blij zijn als het zover is.

xx Maya

JaimyLiebrecht 10-03 om 10:33

Dag Maya,

Ik heb gerekend van 26 februari de dag waarop ik geopereerd ben en 31 dagen erbij is 29 maart dat is de dag dat ik op controle moet bij de gyn. Dusja we zien wel zeker.
Dat is al goed he dat het geen mola was amai! 
Ben blij dat alles goed met je gaat, ik hoop ook dat je menstruatie rap komt en dat je er terug voor 100% kunt voorgaan.

Groetjes meid.

xx

JaimyLiebrecht 11-03 om 17:24

Dag Buik van vol
Ja nu gaat het wel al beter. Maar ik ben vandaag voor de eerste keer gaan werken en iedereen pakte me vast en dan had ik het wel moeilijk ze. En dan weer opnieuw het verhaal moeten doen, ja dat was wel een moeilijke dag vandaag, maar komt wel goed. Ja ik ben echt blij dat ik hier mijn hart kan luchten en mijn verhaal heb kunnen doen, en jullie ook kan helpen met te luisteren naar jullie verhaal. 
Ik hoop echt dat mijn menstruatie rap komt, we willen echt verder en we willen dolgraag een lief en schattig boeleke in ons buik en ins onze armen.

Liefs Jaimy

Mirjam 22-03 om 09:41

Hai lotgenoot,

Wat naar dat je dit ook hebt  meegemaakt! Elke keer wanneer ik lees over iemand die hetzelfde heeft meegemaakt dan raakt mij dat ook weer. Alsof ik dan weer met mijn eigen verdriet in aanraking kom. Wat bij jou dus ook gebeurt via mijn woorden. En ja, dat is zwaar.
Voor mijn gevoel heeft de miskraam nu wel een plek gekregen bij mij maar het verdriet wordt met elk verhaal weer geraakt. Het is niet zo dat het weg gaat maar het voelt nu aan alsof het oké is dat het verdriet er is. Een soort acceptatie. Dat is denk ik verwerking, acceptatie dat iets is gebeurt met alle emoties die erbij horen, maar dat is hard werken en pijnlijk!
Ik schrijf vanuit mijn eigen ervaring, misschien steunt het je te lezen hoe ik ermee ben omgegaan. Ik had zelf namelijk de behoefte om over de verhalen van andere vrouwen te lezen die hetzelfde hadden meegemaakt toen het net was gebeurt en om het te kunnen verwerken.

Bij mij bleek ook dat ik al een paar weken met 2 vruchtjes in mijn buik rondliep. Ik vond het zo'n gek idee wetende dat ik met iets in mijn buik rondliep terwijl het niet meer leefde! Tegelijkertijd ook een soort troost, dat ze toch nog een beetje bij me waren en mijn lichaam nog een week de tijd gaf om er zelf afstand van te doen.
Blijkbaar was er meer tijd voor nodig om het los te laten want mijn lichaam ruimde het niet zelf op. Ik kon ook niet meer wachten. Heel gek maar ergens had ik zo'n drang om het zo snel mogelijk mijn lichaam uit te krijgen alsof het dan allemaal achter de rug was en ik door kon. Daar bleek voor mij wat meer tijd voor nodig te zijn.
Ik heb ervoor gekozen om met medicatie de vruchtjes mijn lichaam uit te krijgen. Ik wilde het heel bewust zelf meemaken, niet alleen psychisch maar ook lichamelijk. Ik had het gevoel dat dit mij zou helpen om het echt los te kunnen laten. Het deed wel verrekte pijn!

Daarna heeft het mij geholpen te lezen over andere verhalen, mijn verdriet en alle andere emoties die opkwamen toe te laten en eruit te gooien (op geschikte momenten dan ;-) De vraag over waarom dit is gebeurt heeft me ook heel erg bezig gehouden. Toen ik daar voor mijn idee een soort van antwoord op had kon ik verder.

Bij mij is het nu zo'n 2 weken voor de uitgerekende tijd, vreemd hoor. Hoewel het nu een plek heeft twijfel ik steeds of ik nog een keer dit wil meemaken... De maanden nadat ik een miskraam had gehad had ik ook het idee dat ik zo snel mogelijk weer zwanger wilde raken maar ergens besefte ik ook wel dat ik er niet klaar voor was. Ik denk dat je lichaam dat zelf beslist, wanneer die er klaar voor is dan komt het wel.
Het accepteren is zwaar, en zwangere mensen om je heen helpt inderdaad niet. Behalve erover praten zou je het ook van je af kunnen schrijven, iets creatiefs doen zoals iets maken/tekenen, net wat bij jou past om zo stapje voor stapje deze nare ervaring onder ogen te gaan zien. En de eerste stap heb je natuurlijk al gezet door je verhaal hier neer te zetten.
Een heel lang verhaal geworden maar ik hoop dat het je op de één of andere manier iets verder helpt. Schrijf gerust over wat je dwars zit.

wens1985 23-03 om 12:51

Hee Mirjam,

Voor mij voelt dat ook goed ja, om het van me af te schrijven en te vertellen.
Wij zijn er ook heel open over geweest naar onze vrienden. Ook dat is erg fijn.
Ik vind het ook prettig om andere verhalen te horen. Ik hoor ook veel in mijn omgeving dat mensen een miskraam hebben gehad, en nu wel kindjes hebben. Daardoor wordt het voor mij iets minder zwaar omdat ik weer wat moed krijg.

Tja jongens, we moeten er toch doorheen. X

vicky 10-06 om 11:28

hallo allemaal , 

ik ben vicky heb een dochtertje van 8 jaar en was 11 weken zwanger van een tweede kindje , verschillende bloedingen gehad , maar bleek bij echo's altijd prima in orde te zijn , normaal zou ik nu met mijn partner lekker aan het genieten zijn in egypte maar vorige week kreeg ik terug een beetje bloedverlies gynaecoloog gebeld , deze stelde ons gerust de kans dat het nu nog fout zou lopen zou heel erg klein zijn , we mochten ff langs voor een echo en dan konden we met een gerust en goed gevoel op vakantie vertrekken , maar da bleek even te veranderen in de hel . het hartje klopte niet meer , ben nu al paar dagen aan het wachten maar blijkt vanzelf niet af te komen  , morgen moet ik binnen voor een curettage , ben zoooo bang , eerste moment door hel gegaan veel gehuild en ging veel beter , ma nu dag voor ik binnen moed heb nog ni anders gedaan dan gehuild , was nu direct zwanger na stoppen me de pil , ma ben al 37 veel tijd heb ik ni meer , hoop dat het snel weer lukt

Mirjam 10-06 om 13:54

Hai Vicky,

Wat verschrikkelijk voor jullie! Ik begrijp heel goed je gevoel dat je door een hel heen gaat. Hoezo kies je voor curettage als je daar zo bang voor bent? Je kunt ook pillen nemen die de uitdrijving opwekken. Je krijgt dan wel buikkrampen en je gaat vloeien, zoals een bevalling zeg maar, waar je met een curettage geen last van hebt. Het voordeel van medicatie vind ik is dat je het bewuster meemaakt en mij heeft het geholpen om zowel lichamelijk als psychisch afscheid te nemen. Nou ja, er was daarna nog wel een weg te gaan maar het was een begin.
Laat je niet teveel onder druk zetten door leeftijd, wat nu belangrijk is is denk ik jij zelf en dit te boven komen. Leeftijd is een gemiddelde en zegt uiteindelijk niets over hoe het bij jou werkt. Als het je nu is gelukt (direct nadat je gestopt bent met de pil!!) zou ik me daar niet zo druk over maken.
Ik heb een blog geschreven over hoe ik met mijn miskraam ben omgegaan en hoe het mij is gelukt om het te verwerken. Misschien vind je het interessant om te lezen, nu of later en hopelijk helpt het je. Daar is het tenslotte voor bedoeld: www.therapiehelpt.nl. 
Ik wil jullie heel veel sterkte wensen, ik voel met je mee. Als je wat wil weten dan laat je het maar weten. Ik heb alleen geen ervaring met curettage. Succes vast morgen!!

vicky 10-06 om 15:29

hoi Mirjam ,

bedankt voor je reactie , wacht al ff en komt niet , van pillen voor uitdrijven hebben ze niks verteld , alleen da ik kon kiezen , wachten tot het vanzelf kwam of curettage . eerst was de klap dat het hartje ni meer klopte heel onverwacht , was al vanalles geweest maar was altijd in orde , dat het nu toch nog zo fout zou gaan had niemand meer verwacht , en dan moet je ineens beslissen , ging er vrij makkelijk mee om , ma nu morgen zo dichtbij komt krijg ik ineens het heel erg moeilijk en ben ik beginnen opzoeken , nu pas lees ik da van die pillen , ma duurt al ff is mss te lang , rondlopen me de gedachte wanneer ga het komen is ook ni leuk , loop al 5de dag me hevige buikpijn rond , pijn in onderrug , heb constant bloedverlies al 8 dagen , me af en toe klonters enz die afkomen , mss is het te veel weet het allemaal ni goe meer , kan precies alleen steun vinden om te zien da ik echt ni alleen ben die dit door moet maken , voel me precies hoe goed ook bedoeld ni helemaal begrepen door anderen

Mirjam 10-06 om 15:41

Oh, er gebeurt dus wel van alles in je lichaam. Bij mij kwam het er ook in klonten uit, en heel veel bloed dus je lichaam is wel bezig om het af te stoten.
Rot dat je er al zolang last van hebt en inderdaad is het niet fijn de wetenschap dat het eraan zit te komen maar je niet weet wanneer precies. Je plant dan niet echt meer iets en het lijkt of je leven daarna pas door kan gaan. Het idee dat er een kindje in je buik zit die niet meer leeft is ook echt heel vreemd hé?
Als je twijfelt en even niet meer weet wat je nou het beste kunt doen dan kun je altijd even bellen toch?

wens1985 12-06 om 08:36

En ja hoor, mijn hele verhaal weg.

Hoi Vicky,

Ik lees dat je gister gecurreteerd bent. Shit zeg. Hopelijk kun je nu zeggen dat het je meegevallen is. Ik vond het goed te doen, heb weinig pijn gehad.

Voor mij komt mijn 'uitgerekende datum' ook dichterbij, 19 juni.
Voor mij mag het gewoon twee weken verder zijn, zit er nu best wel tegen aan te hikken. Ik had gehoopt nu weer zwanger te zijn, maar helaas.
Wij zitten inmiddels in ronde 7 sinds de miskraam.

Ondertussen is mijn cyclus nog steeds van de wap. Tussentijdse bloedingen, wiebelende eisprong of geen echte piek op mijn ovulatietesten, schimmelinfectie, buikpijn etc.
Ik ben vorige week naar de huisarts geweest en die zei dat dit ontzwangeren was. Ik wist echt niet dat dat zo lang kon duren als je maar 3 maanden zwanger bent geweest.

Je kunt reageren op dit onderwerp 'Grote zwangerschapswens na miskraam' in het Zwanger worden forum