vader doet niks
Jeetje wat ouderwets! Gelukkig delen wij alle taken, ik werk tenslotte ook en een moeder heeft toch vaak nog wat meer taken als een vader in de eerste maanden! 
Reageren
Quote
Mariella ik ben ook een ouderwetse moeder
ik werk maar heel af en toe, manlief de hele dag. Merel logisch dat je 't dan verdeeld.
HartjeBerg (Gast) 06-03 om 20:37
Ik heb een zoon van 3,5.. Toen hij geboren werd tot nu toe..Doet hij niks met onze zoon..niet aanklede niet samen douche..niet zn bed uit voor im..En niks leuks doen met im..Ben nou zwanger van de 2de..Maar ik sta klaar dat ik alles zelf moet doen..we kunnen het omdat we veel.liefde terug krijgen van de kinderen. .Ik krijg daarnaast ook geen liefde van me vriend..omhelzen of een knuffel../ kus zit er niet in..Ik zeg als je weg kan bij je partner..Doe het...Je bent beter af zonder zn man als een man die niks doet..Daar erger je eigen alleen maar aan..
anoniem22 07-03 om 11:02
Als je weg kan bij je partner doe het? Want dat is goed voor jou? En je kindje dan.. vind hele rare uitspraak hoor zit nu zelf in en scheiding word je ook niet gelukkig van hoor.. en Myn man was oom liever lui dan moe betreft de kleine maar sorry das toch niet een enige rede om weg te gaan hele apparte reactie
Anoniem01 (Gast) 10-03 om 08:23
Hoi, het forum laat mij alleen met die dikke letters beantwoorden.
Ik ben het ook zat. Mijn man deed letterlijk niks. Alleen voy naar de gym gaan, werken en laat naar huis te komen door werk (laatste begrijp ik wel). Nu werk ik ook, en hij helpt ook niet.
Anoniem01 (Gast) 10-03 om 08:35
In mijn kraamweel hielp hij niet. Hij kreeg opmerkingen van dd kraamverzorgsger, ik moest op de zelfs op de bank slapen. Dit zag s ochtends de kraamverzoorgster, waar ik "nee ik heb op bed geslapen" zo dat hij niet boos werd.
Vorige jaar het enigste wat hij deed was vroeg naar de gym te gaan en laat naar huis komen door zijn werk (die laatsre begrijp ik wel) ik ben 1 jaar thuis geweest dus kon ik een beetje begrijpen dat hij niet "zo veel" deed. Nu werk ik ook, onze kindje is een jaar en hij helpt niet. In huis niet, hij was niet af, ruimt niet op, zorg niet voor onze kindje, woordt boos als ik vraag om 1 dag niet zo vroeg naar de gym te gaan zo dat ik tijd voor mijzelf hebt en zeg gewoon: dan breng je haar naar ds opvang? Hij heeft gezegd dat als ik tijd voor mijzelf wilt moet ik haar of naar d eopvang brengen of naar opa. Ik wil mijn dochter niet bij opa laten, zijn huis is vies, medicijnen liggen overaal, hij verschoont geen luiers, enz. Mijn ouders wonrn in een andere land, dus ik ben er helemaal alleen. Oh ja, en we hebben geen geld om extra opvang te betalen. Hij wou in het begin ook mij bijna geen geld geven om de kosten voor onze dochter te betalen. Het is inmidels veranderd.. Na dat ik al mijn spaargeld heb opgemaakt aan boidschappen, kleertjrs, luiers etc. Er tegenover heeft hij in een jaar tijd dure spullen voor zijn gym hobbie uitgegeven. Nu ben ik boos. Hij zeg dat hij pas minder naar de gym gaat als hij over iets van 5 jaar een andere baan kan vinden. Nou.. Wtf, bent je gek geworden???
Ik wil zo graag weg, maar heb geen plek om te blijven. En sociale uurwoning duurt zo veel.. Ik moet ook zeggen dat voor dat ik ben bevalen hadden we dingen AFGESPROKEN. Die hij in erns zegt dat het niet zo is, dat we niks hebben afgesrpoken. Ik heb nu een heel vermoeiende baan, een ziekte waardoor ik bijna niet kan lopen of dingen met mijn handen pakken, een 24/7 baan als huisvrouw en 2 kinderen.. Omdat mijn partner is niks anders dan een vervelende kind.
Anoniem (Gast) 24-02 om 19:13
Hier hetzelfde, helaas.
Genoeg aandacht voor beide, merkt hij ook niets op aan, maar een fles geven of verschonen is gewoon teveel gevraagd.
Met de tijd (onze zoon is nu 8 maanden) wen je er wel aan, klinkt hard maar zo bedoel ik het niet want zit er zelf natuurlijk ook mee, maar je gaat jezelf sterker voelen.
Een soort power mommy zeg maar omdat je alles kan, begrijpt en een sterke band met je kindje opbouwt.
En ik merk aan mijn man dat hij dat wel lastig begint te vinden en langzaam stapjes gaat zetten om ook die band te krijgen met hem en een goede vader wil zijn.
Alleen al als hij vraagt of hij iets kan doen geeft mij dat wat verlichting aangezien het ook mentaal zwaar is deze situatie.
Marjo (Gast) 22-03 om 08:45
Hoi.
Mijn zoon is inmiddels acht maanden. Mijn man doet ook vrij weinig. Computeren dat kan hij wel heel goed. Hij vind het zelfs te veel gevraagd als hij een dag op hem moet letten want hij heeft dan weekend.
Ik heb alles alleen gedaan vanaf het begin ook de nachten. Ik vraag me wel eens af of er wel mannen zijn die mee helpen?
Anoniem (Gast) 24-03 om 17:03
Het heeft bij mijn man wel even geduurd maar inmiddels helpt hij wel mee met de opvoeding. Maar dat kwam pas toen ik ga mijn verlof weer aan het werk ging. Gezien ik wisselende diensten heb, dus ook in de avond of weekend moet werken had hij weinig keus 
.
Maar hij geeft ook eerlijk toe dat hij nu ze ouder wordt het leuker vind omdat hij voor zijn gevoel nu meer interactie heeft met haar. Ze praat en kan aangeven wat ze wil. Dat maakt het makkelijker voor hem.
Qua huishouden......tsja daar moet ik af en toe voor uit me vel springen en dan doet hij wel wat. Maar goed ik ben dan ook de baas in huis 
Onbekend (Gast) 26-03 om 14:08
Hier het zelfde hoor . 3 maand geleden bevallen . En vader heeft maar 1 x de luier gedaan omdat het niet anders kon . Van ons zoontje zijn stoelgang is hij vies dan wil hij de pamper niet doen .
Maar Ik sta er ook meestal alleen voor ook snachts als ons zoontje zijn flesje wil . Sinds ons zoontje er is .is hij heel kwaad en snauwt hij ook naar mij . Wij wonen nog met schoonouders maar we zijn wel getrouwd . Maar hier loopt het ook niet gesmeerd tussen schoonouders ze moeien hun altijd en ik mag men zoontje niet te veel oppakken en ik mag men zoontje smorgens niet wassen en ik mag men zoontje zijn flesje niet geven als men schoonouders hier zijn want zij willen dit doen het is onze zoon toch ik heb heel veel stress voor de moment heel hard buikpijn constant braken ik heb echt kei veel stress nu ik moet bijna gaan werken . Ik zie me nog niet terug werken gaan . Ook als we weg gaan mag ik ons zoontje niet meenemen erg is het
Liesbeth 26-03 om 14:17
Wat erg voor jullie dames die geen hulp krijgen van hun partner 
Hier net wel... we hebben samen 4 kindjes en hij doet veel voor ons 
de kleinste zijn 6,5 maand, geeft papjes, flesjes, ververst pampers,... ook in het huishouden helpt hij en gaat werken in verschillende posten...
Verschrikkelijk! Hij moet echt verantwoordelijkheid nemen voor zijn kind.Brenda (Gast) 28-07 om 12:28
Hier ook het zelfde probleem. Ik ben thuis en werk momenteel niet. Mijn man wel. Ik ben druk bezig met onze dochter en het huis binnen zowel buiten. Mijn man komt om half 5 thuis. Hij verwacht dat het eten klaar staat op tafel. Als dit niet gebeurt heb ik een een chagrijnige man. Na het eten gaat hij roken en zit hij vrijwel de hele avond op zijn telefoon. Als ik er wat van zeg dan zegt hij dat het met het werk bezig is en dat hij zijn collega’s te vriend moet houden. Als in onze dochter in de avond naar bed breng heeft hij dat soms geen eens door omdat hij buiten in de veranda aan het chillen is. Zo staat de babyfoon altijd op mijn nacht kastje . Als onze dochter in de nacht wakker wordt dan zucht hij en slaat hij met zijn voeten op het matras. Ik haal haar uit haar bedje zodat hij rustig verder kan slapen. Anders wordt hij zo chagrijnig. Ik slaap hierdoor erg slecht omdat onze dochter de hele nacht naar mij toe trekt.... overdag probeer ik het huis schoon te maken. Anders krijg ik hier commentaar op en probeer ik zoveel tijd met onze dochter te brengen. Hulp heb ik soms van mijn moeder. Zij helpt ons veel financieel ik kan niet verwachten dat zij ons en financieel en met oppas helpt. Mijn schoonmoeder biedt zich nooit aan. Die ik druk met oppassen met haar nichtje van 3 jaar. Die komt 1x per week langs omdat ze toevallig in de buurt is voor haar werk. Als ik tegen mijn man zeg dat ik moe ben dan zegt hij dat ik overdag moet gaan liggen alsof ik hier tijd voor hebt. Vaak ga ik koken als onze dochter slaapt zodat ik tijd voor haar heb als ze wakker is. Ook zegt hij dat hij moe is van het werk. En dat ik de hele dag thuis zit. Alsof thuis zijn geen werk is. Ook vindt hij dat het een vrouwentaak is....
Vaak hou ik me maar stil want praten lost niks op. Behalve dat we discussies krijgen... maar inmiddels raak ik echt op.
Oja en maar roepen dat hij een tweede kindje wilt. Ik wil ook graag nog een kindje maar ik ben er harstikke bang vol omdat ik weet dat ik er alleen vóór kom te staan...
Anoniem (Gast) 03-12 om 10:19
Ik vraag me af hoe je wel man genoeg bent je zaad in een vrouw te pompen maar niet man genoeg om de liefde van je leven en het kindje dat ze 9 maanden voor jou gedragen heeft wat liefde en tijd te geven. Hier hetzelfde, en ik voel me al schuldig als ik ook maar vraag of hij 5 tellen op de kleine wilt letten omdat meneer ‘werkt’ en ik niet (ivm herstel en verlof want heb ook gewoon een vast contract).
Lig je dan, uitgescheurd, zonder slaap, zonder hulp en zonder liefde van de enige waarvan het zou moeten vermenigvuldigen door je ukkie.
Maar ik heb me er ook na veel pijn bij neergelegd: de band tussen mama en zoontje is straks supersterk en als ik besluit ooit mijn eigen geluk weer voorop te zetten weet je kleintje waar hij thuis hoort.