Ruzie met partner tijdens zwangerschap
Reageren
QuoteAanstaande vader!!! (Gast) 26-12 om 10:19
Hallo allemaal!
Mijn vriendin heeft het deze eeeste weken al heel zwaar te verduren! Daardoor ben ik vaak de aangewezen persoon waartegen ze tekeer gaat. Mijn ouders zijn in haar ogen nier te vertrouwen. En dat krijg ik dan steeds te horen. Ze vind mij ook steeds minder leuk. Ik doe alles voor haar, het huishouden zoveel mogelijk uit handen nemen, leuke dingen doen. Met dingen voor de babykamer komen. Maar het is allemaal niet goed genoeg! Wat moet ik hiermee???
Chelsea 03-01 om 04:45
Beste aanstaande vader.
Het gebeurt vaak dat vrouwen tijdens hun zwangerschap hun man niet kunnen luchten. Dat zijn de hormonen. Tenminste ik lees en hoor het vaak. Ikzelf vond het wel meevallen, ik was zo gelukkig met mijn zwangerschap, en mijn vriend gaf me met iedere beginnende discussie meteen gelijk hihi dus dat scheelde. Ik was wèl snel geïrriteerd, kort lontje. Maar omdat ik wist dat dat dan aan mij lag hield ik me mond of ging ik even wat anders doen als afleiding.
Veel sterkte! Ik kan niet beloven dat het na de bevalling beter zal gaan want door het slaapgebrek en de intensieve zorg van een pasgeboren baby zijn ook erg uitputtend. Maar tegelijkertijd ook zo mooi 
Ikke (Gast) 22-01 om 07:32
het steunt om te lezen dat meer meiden hiermee kampen. Ik ben nu 3 mnd zwanger en ook mijn vriend en ik hebben extreme ruzies. Hij schreeuwt en schreeuwt nog harder en ik klap dicht en kan niet anders dan huilen , maar door mijn hormonen wordt ik ook ontzettend fel en escaleert de ruzie vreselijk uit de hand. Inderdaad niet bepaald wat je wilt. Levert voornamelijk veel krampen. Op in mijn buik. Tijdens zo'n ruzie is hij vreselijk: zegt weg te gaan en een hekel aan me te hebben. En ja ook ik twijfel om gewoon weg te gaan. We hadden voorheen ook ruzies maar worden nu alleen maar extremer . Gaay nu vooral om het het feit dat mijn vriend wil dat ik alles tot in de details uitplan voor straks en dat doe ik niet. Ik leef in grote lijnen maar details is wat hij wil, een baby wordt toch al zeer bepalend en kunt plannen wat je wilt denk ik, dat plannen vastleggen in zo'n detail geen nut heeft. Het komt zoals het gaat....
T.k (Gast) 01-02 om 15:24
In elke relatie is ruzies gezond tot op bepaalde hoogte wat we wederzijdse respect noemen natuurlijk. Ik denk dat als jullie zoveel ruzies hebben met elkaar wat meer met elkaar moeten praten over de gevoelens die door je ligaam gieren. Mijn vrouw is zwanger ze is een heks en draak in 1 K ben nog nooit zoveel in botsing met haar gekomen dan nu zij was zwanger maar ik voelde mij ook zwanger ik snapte er niks van ik zie kanten van mijn vrouw die ik nog nooit heb gezien en soms wel van schrik ik denk dat dat te maken heeft met de zwangerschap maar we zijn nu een aantal weekjes verder hebben veel met elkaar besproken en het is niet vlekkeloos maar het gaat wel stukken beter. Ik vind dat jullie meer met elkaar moeten praten over van alles dan kunnen wij mannen jullie ook leren begrijpen wij mannen zijn egt niet zo erg als dat we lijken maar wij zijn niet helderziend communicatie is van belang ruzie tijdens je zwangerschap lijkt me ook niet gezond voor het kind en mijn vrouw is van Cuba die was al Gebekt en vurig voor dat ze zwanger was. ik wens iedereen veel suc6 die dit leest en vraag je partner eens wat meer geduld en wat stapjes terug en doe dat zelf ook en communiceer met elkaar
Gegroet T.K
Aafke (Gast) 01-02 om 15:34
Shoegirl,
Ik begrijp je helemaal! En ben bijna opgelucht te lezen dat ik niet de enige ben! En sorry maar de reacties over jou hormonen vind ik nogal kort door de bocht.mijn vroend (als hij dat al nog is?) is ook echt zo onwijs lomp tegen me! En ik vind dat je wel degelijk mag vetwachten dat hij je steunt! We leven niet in de oer tijd hoor! Die gasten moeten zich dood schamen voor hun onbeschofte limoe gedrag! Het zou om jou en jou rust en je baby moeten draaien nu!
Anoniem (Gast) 01-02 om 15:46
Je mag de opmerkingen van hormonen misschien kort door de bocht vinden maar in veel gevallen heeft het er wel mee te maken. Ik kon zelf erg onredelijk zijn toen ik zwanger was, maar ik merkte dat gewoon van mezelf. Ik kon boos worden of janken om niets. Ik voelde gewoon die boosheid terwijl ik in mijn hoofd met mijn gedachte heel goed kon redeneren dat het nergens op sloeg. Ik kon dan ook heel kwaad of jankend tegen mijn man schreeuwen dat hij me even met rust moest laten omdat ik geen controle over mijn emoties had. Als ik dan daarna gekalmeerd was konden we er wel rustig over praten. Maar als hij me geen kans gaf te kalmeren dan kon ik echt ontploffen terwijl ik dat normaal niet heb. Het is dus wel een wisselwerking. In mijn geval had ik even tijd nodig om te kunnen afkoelen zodat ik weer de controle had en mijn man moest mij daar gewoon ruimte voor geven. Als hij dat niet deed omdat hij het direct wilde uitpraten was het gewoon mis (hij kan er niet tegen als ik huil, dan voelt hij zich schuldig en wil het gelijk oplossen). Conclusie blijf communiceren maar geef elkaar wel de ruimte indien nodig.
Aafke (Gast) 01-02 om 17:04
Als je word uitgescholden.er bakjes kapot tegen de raam gesmeten worden.je kast in elkaar getrapt word.je jezelf en je kids ten einde raad in de badkamer op sluit tot de politie er is.En je kids staan te trillen als een rietje van hun uitbarstende vader.En deze onder noemer huiselijk geweld word opgepakt maar je mij niet wijs dat dat aan mijn hormonen zou liggen hoor.......
Aafke (Gast) 02-02 om 10:06
Dankjewel anoniem. Ik vind het ook echt verschrikkelijk heb er eigenlijk geen woorden voor.Heb ook besloten mijn volgende agspraak bij de verloskundige zonder hem te gaan.Alles voelt zo dubbel! Eigenlijk wil ik niks liever dan samen genieten van dit wondertje wat alsnog komt.Terwijl ik hem aan de andere kant niet kan luchten of zien! Ik probeer te genieten maar voelt of er toch een donkere wolk boven hangt nu....
Ik kon niet meer wachten, volgens mij ben ik zwanger ??????
anoniempje (Gast) 14-02 om 04:20
Hoi
Heeft iemand misschien een tip voor mij? Ik las jullie verhalen en ook hier spelen de hormonen hoog op. Mijn vriend is hier echter deze avond boos vertrokken en heeft de sleutel achtergelaten. Ik ben al 25 weken ver van een tweede kind. De ruzie is hier door een vraag van mij uit de hand gelopen.
Heeft iemand een idee wat ik nog kan doen? Ook al zegt hij dat het gedaan is? Zou dat zo zijn of kan een man ook last hebben van zwangerschapshormonen?
Anoniem (Gast) 14-02 om 08:11
Ga met hem praten desnoods met iemand erbij die jullie vertrouwen om als "scheidsrechter" ertussen te zitten en kan zorgen voor een time out als het uit de hand loopt. Probeer oprecht ook naar hem te luisteren dan kun je van hem hetzelfde verwachten. Succes, hoop dat het goed komt als jullie beide de kans gehad hebben om af te koelen en na te denken.
Anoniempje 01-05 om 11:33
Hallo allemaal,
Ik zit ook in een moeilijk proces. Allereerst wat fijn dat ik een forum als deze ben tegengekomen, want ik voelde mij best eenzaam betreft dit onderwerp. Tevens
loop je er ook niet mee te koop. Mijn vriend en ik hebben 1.5 jaar een relatie. En sinds 3 maanden bij hem ingetrokken in het buitenland. Juist in die 3 maanden tijd begon hij zijn agressie te vertonen. Mij te isoleren en te wantrouwen. Verbaal schelden en uiteindelijk ook fysiek haren trekken en slaan. Toen kwamen we erachter dat ik zwanger was. Door zijn wantrouwen las hij een email van een goede kennis van mij waardoor hij helemaal flipte. Uiteindelijk was dit geen ontvangen email maar stuurde hij zelf een lege mail naar mijn kennis. Een klap op me kaak en een klap bij mijn luchtwegen gekregen toen ik net zwanger was. Zonder jas ben ik de kamer uitgevlucht en ben naar de politie gegaan. Ouders bezorgd en hij had zoveel spijt het zou nooit meer gebeuren. Na een tijdje ging ik naar de wc (hotel) op de gang en dacht hij dat hij me hoorde praten met iemand... weer twee klappen op mijn benen en spugen in het gezicht. De derde keer was voor mij de druppel en ben op mijn eigen houtje naar NL teruggegaan. Ik had last van een blaasontsteking en moest in nl mijn bloedcontroles en echo doen. Hij begreep dit echter niet en begon weer te schelden en mij te intimideren. Vervolgens ben ik de gang opgegaan zodat hij weer kon afkoelen. Ipv afkoelen rende hij naar me toe en gaf hij mij zo'n harde klap op het gezicht dat ik bijna knock out ging. Alles zat onder het bloed en daarna kreeg ik nog een klap op mijn achterhoofd. Dit heb ik overigens aan niemand verteld omdat ik me zo schaam dat ik het zover heb laten komen. Ben nu veilig in NL maar zit te overwegen om het kind weg te laten halen. Hij dreigt dat hij me niet met rust zal laten als ik alleen met het kind leef. Ook dat hij mijn leven gaat vernietigen en dat van mijn dierbaren. Maar tegelijkertijd heeft hij ook veel spijt en probeert me terug te krijgen. Zijn woorden zal ik nooit geloven. Ik haat het dat ik me in deze positie bevind. Was altijd zo verantwoordelijk met de pil en had mooie toekomstplannen met deze man maar dit is onacceptabel en nu sta ik voor een moeilijke keuze. Abortie of heel me leven met hem dealen in angst. Hoop op reacties van jullie. Alvast bedankt. Groetjes anoniempje
Kleintje (Gast) 05-05 om 20:32
Hoi,
Hier ook een zwangere vrouw die regelmatig bonje heeft met haar man. Zojuist ook weer, ik voel me zo ellendig. Ik weet dat ik niet de gemakkelijkste ben geweest. *zit in een rustigere periode nu* Maar ik merk dat bij mijn man de emmer even vol is en hij kan niks meer van me hebben. Ik hoef hem maar aan te kijken en hij wordt boos of loopt weg, omdat hij van mening is dat ik iets van hem vindt en dat ga uitspreken.
Al laat ik het tegendeel zien, hij sluit zich af van me. Waarschijnlijk om zichzelf te beschermen. Terwijl ik hem juist nodig heb.
Heb wat gelezen op internet en wij hebben zo'n klassieke relatie. Maar wat ik me dan afvraag. Hoe gaan jullie hiermee om? Ik vind het zo moeilijk! Ik wil dat hij er voor me is, maar ik snap ook dat hij afstand wil
Hoe doen jullie dat? X
Sha (Gast) 12-05 om 21:53
Halo,
Ik ben net 5 weken zwanger en heb vandaag flinke flinke ruzie gehad. Ik gif keihard schreeuwen en dingen stuken gooien in huis. Ik ben inmiddels wat rustiger, maar maak me enorm zorgen of het schadelijk is voor Mn ongeboren de ruzie van net?! Kan iemand mij meer hierover vertellen aub!!
JustMe (Gast) 16-05 om 17:51
Al het bovenstaande is helaas ook erg herkenbaar bij ons...ik ben nog niet zolang zwanger, morgen naar het zkh voor controle...zou ongeveer 7 weken zijn qua telling nu.
Net ruzie gehad over een pak kippendijen meegeven aan een vriendin die daarvan soep wil gaan maken voor ons...ik wilde mijn vriend verrassen want hij had op een feestje gezegd dat hij die soep zo lekker vond.
Blijkt dat hij dat vlees wilde gebruiken om satétjes van te maken voor op de bbq vandaag. Hij heel erg kwaad en gezegd dat ik er gewoon met mijn poten van af had moeten blijven. Dus ik wilde nieuw vlees gaan halen om het toch goed te doen, zegt ie: er was geen geld voor shag voor mij (terwijl dat er wel gewoon was, zoals altijd) en als je nu vlees gaat halen ben ik weg.
Moet ik er wel bij zeggen dat ik tijdens zijn geschreeuw heb gezegd dat dat de laatste keer moest zijn dat hij tegen mij schreeuwde en dat ik anders weg zou zijn...heb dit nog nooit gezegd en had meteen spijt. Ook meteen gezegd dat ik het niet meende.
Nu zit hij boven, de kids heb ik aan hun huiswerk gestuurd en ik weet niet wat ik moet doen nu.
Help help help
