Het gezellige mmm groepje deel 5
Reageren
Quote
nanie 07-11 om 16:37
Hi!
Zeentje, ik heb een test gedaan voordat ik aan de Primolut begon en die was negatief. Gister mijn laatste tablet genomen dus nu wachten tot ik ongesteld word. Wel fijn dat het gestopt is..dat wachten is zo spannend! Wil je zelf nog geen test doen..of is het daar nog te vroeg voor?
Fijn dat het meeviel Annesje, poeh die eendenbek is ook vervelend!
Jolien2809 07-11 om 21:18
Deze morgen een early test vd action gedaan, zeer licht streepje. Nu hopen dat het blijft toenemen !
Proudmommy 08-11 om 02:50
Jolien, spannend ik duim dat de testen mooi zullen oplopen voor jou!
Zeentje hier draaien me duimen voor jou hopelijk breng je goed nieuws
Xxx
Ohh wat spannend Zeentje! Primolut moest ik slikken na mijn kuur chlomid omdat ik geen eisprong had gehad. Nog steeds niks te bekennen bij jou? 
Lucky 08-11 om 09:32
Voor sommige dames is het heel spannend en hoop voor jullie op goed en mooi nieuws.
Ik heb het erg druk dus reageer niet veel Sorry.
Hier weer op naar eisprong.
Nu geen vroege dus hoop op een normale cyclusdag tussen 10e en 14e.
Ga ook niet meer eerder testen dan nod want ben nu al zo vaak voor de gek gehouden dat ik daar geen zin meer in heb.
Vorige ronde duidelijk tegen postieve ovulatietesten voor meer dan een week en geen positieve zwangerschapstest dus ook dat verhaal van positieve ovulatietest en zwangerschap gaat niet altijd op.
Na 37 maanden ga ik nu mij eens niet gek laten maken door mijn lijf.
Wacht het gewoon af.
Maar eerst maar eens mijn piek vinden en dan weer wachtbankje van 13 dagen wat nu normaal is bij mij want op 14 dpo vaak ongesteld.
Succes allemaal.
Marie 08-11 om 13:19
Wat lief Jenny en Nana - het is inderdaad een rollercoaster, maar ik voel me er wel sterker door. Klinkt misschien raar, maar door dit hele proces ben ik echt een vrouw aan het worden - daar waar ik mezelf altijd als meisje bleef beschouwen. Ik had altijd mijn moeder nodig, durfde geen spannende dingen aan te gaan (tandarts,spuitjes,etc.) en nu ben ik eigenlijk best wel trots op mezelf dat ik de HSG heb durven doen, dat ik controle uit handen durf te geven en dat ik echt klaar ben voor het moederschap. Uiteraard hoop ik dat er snel een einde komt aan het lange wachten op een positieve test, maar als ik iets heb geleerd dan is het vooral op mezelf te vertrouwen. Ik zie de toekomst vol vertrouwen tegenmoet, daar waar ik wel altijd een beetje een angsthaas was en altijd op safe probeerde te spelen. Dus ergens ben ik ook weer dankbaar voor alles... zolang er maar wel een keer een kleintje komt 
Zeentje & Jolien, ik duim heel hard voor jullie. De wonderen zijn de wereld nog niet uit en je lichaam kan je goed voor de gek houden 
nanie 08-11 om 14:32
Oh ik zie dat ik net als gast gereageerd heb.
Pff wat spannend Zeentje, ik ga ook altijd op mijn gevoel af. Maar het is waar wat Marie zegt, je gevoel/lichaam kan je soms goed voor de gek houden. Hoewel ik vanaf de start van de Chlomid al tegen mijn arts zei dat ik niet het gevoel had dat dit zou werken voor mijn lichaam. De arts zei toen wel dat een vrouw haar eigen lichaam het best kent...en dat is gebleken haha. Wat goed dat je er zo in staat Marie, ik hoop dat we over een tijdje allemaal met trots terug kunnen kijken op ons proces(het liefst met kleintje in ons armen). Van pessimisme worden we ook niet zwanger...dan maar optimistisch en positief blijven!
Moet wel zeggen dat ik soms echt het gevoel heb alsof ik alleen in dit proces sta. Ookal doet mijn man alles goed, dan nog is het mijn lichaam dat niet functioneert...daar heb ik het wel lastig mee soms. Herkennen jullie dit ook?
Succes morgen Zeentje. Jolien jij ook..laat je niet gek maken.
Natasja 08-11 om 14:56
Ik zag aan tekst dat jij het was Nana.
Ik heb ook regelmatig het gevoel dat ik alleen sta hierin omdat mijn lichaam niet functioneerd. En dan helpt het zeker niet als je schoonmoeder tegen je zegt na een mislukte iui; "wat is er nu weer mis met JOUW lichaam?"
Dan krijg je dat gevoel nog een keer extra onder je neus geduwd...
Daarom ben ik blij dat ik hier mijn verhaal en emoties/frustraties kwijt kan. Bij dames die gelijkaardige dingen meemaken en weten wat het is en wat het allemaal inhoud.
En ik denk inderdaad dat mijn lichaam me voor de gek houdt en dat het morgen negatief zal zijn...
We wachten maar weer af en proberen positief te blijven...
Wanneer verwacht je ongesteld te worden?
Annesje 08-11 om 15:51
Ik herken het gevoel van er alleen voor staan ook goed, hoewel mijn man de grootste steun is. Maar de fout ligt wel bij mij, zo zie ik het toch. Het is doordat er bij mij iets niet functioneert zoals het hoort dat we nog geen kinderen hebben.
Op de ergste momenten is het zelfs hysterie en zeg ik mn man dat hij maar een andere vrouw moet zoeken, eentje waar niks mee scheelt en die hem het kind kan geven waarop hij aan't wachten is.
Belachelijk natuurlijk, ik weet het, maar op zo een momenten is het sterker dan mezelf.
We hebben allemaal niet voor deze situatie gekozen natuurlijk...
Marie 08-11 om 16:32
Dames, in dit verhaal is er geen goed en fout.. ik kan me voorstellen dat heel veel vrouwen kampen met schuldgevoel en zich heel alleen voelen in het proces... maar weet wel dat de bevruchting in ONS lichaam plaatsvindt... dus ook al zou het werken dan nog is het ONS lichaam dat het werk doet. En dat is een hele opgave en verantwoordelijkheid - en ja... daar kan ook veel misgaan, maar het is ook een heel bijzonder proces - en zoals wij maar al te goed weten, ook niet vanzelfsprekend. Wij als vrouw geven heel veel op, maar weet ook dat je er alles aan doet om zwanger te raken en dat je lief voor jezelf moet zijn. Balen van je lichaam helpt helemaal niet - dat is makkelijker gezegd dan gedaan.. maar wees trots op je lichaam!
Ik weet dat ik relatief 'makkelijk' praten heb, omdat bij ons onverklaarbare subfertiliteit is vastgesteld met de HSG (kortom, bij mij en mijn vriend werkt alles zoals het zou moeten werken) maar dat neemt niet weg dat ik me soms ook heel alleen voel in het proces, ook al staat mijn vriend mij bij - hij voelt niet wat ik voel, elk symptoompje, de stress en spanning elke maand weer rond de NOD. Mijn vriend weet na 2,5 jaar nog niet wat een NOD is, of wat gebruikelijke symptomen zijn. Maar heel eerlijk... ik vind het wel lekker dat hij er niet continue op drukt en naar vraagt..
Ja.. hormonen helpen ook niet, naast alle mentale hobbels die het met zich meebrengt, maar verwijt jezelf niet teveel... Nee, we kiezen niet voor deze situatie, maar we moeten ons er wel aan overgeven. Dat betekent niet dat we ons erbij neerleggen dat het niet lukt! We leggen ons er bij neer dat het niet 1+1 = 3 wordt, maar dat we een handje geholpen moeten worden door de medische wetenschap - en die kunnen steeds meer!! Heb vertrouwen dames - en wees lief voor je eigen lichaam!!!
