effe van me afschrijven
Reageren
QuoteMeid23 15-06 om 17:42
@Roos Heel herkenbaar, in mijn directe omgeving werden ook laatste tijd veel mensen zwanger sommige zelfs voor de tweede keer (terwijl toen ze zwanger waren van de eerste wij ook al bezig waren) dat kwam voor me gevoel al helemaal hard aan.
Helaas is het niet eerlijk verdeeld op de wereld en ik begrijp heel goed dat je het vervelend vind (niet dat je het de ander niet gunt maar omdat je zelf ook zo graag wilt).
Gelukkig is de medische wetenschap tegenwoordig wel al heel ver, wij zijn zelf doormiddel van ICSI icm TESE na 2,5 jaar zwanger 
Heb zelf ook getwijfeld of ik het medische circus in wilde maar zeker toen uiteindelijk bleek dat zonder medische hulp we nooit zwanger zouden worden heb ik mijn angsten (naaldenangst) opzij gezet, het was zeker heel zwaar (en vooral het lange wachten in het traject en de vroege miskramen) maar nu het dan eindelijk zo ver is ben ik blij dat we het hebben gedaan.
In ons geval lag het aan het zaad van me man, super fijn dat dit bij jullie dus wel in orde is Maar zo n cycste lijkt me ook heel zwaar en vooral aangezien dit (waarschijnlijk) ten koste zal gaan van je eileider.
Heel veel succes en ik hoop echt dat je snel zwanger mag zijn
stff48 15-06 om 18:11
Hoi meiden , ik wil hier ook wel met jullie meeschrijven .. wij zijn ook ruim 2,5 jaar aan het proberen en zitten vooraan in de mmm ..
Bij mijn man is azoospermie vastgesteld , wat betekend dat er 0 spermacellen zijn ..
2 juli mogen we terug voor al onze uitslagen te bespreken maar hier zal ook een TESE uitgevoerd moeten worden
Evitjee 15-06 om 22:25
Roos wat erg voor je, kan me voorstellen als ze met dat nieuws komen dat dat kij hard aankomt. Toen mijn ginaecoloog me doorverwees naar een fertiliteitskliniek kwam dat bij mij ook heel hart aan. Dat was tot hier toe het zwaarste moment dat we al gehad hebben sinds ons avontuur. Ik was ook zo bang van naalden maar heb ondertussen al zoveel keer mijn bloed moeten laten trekken dat dat echt wel went. En nu moet ik ook spuiten bij me zelf zetten en zelfs dat went. Mijn beste vriendin is twee maand geleden bevallen van haar tweede kindje en in plaats van dat ik blij was deed ik niet anders dan wenen. Ik voelde le zo schuldig. Niet dat ik niet blij was voor haar maar je wilt het zelf ook zo graag dat je dat niet kan tegenhouden. De moed er inhouden ookal is dat soms heel moeilijk.
Meid23 15-06 om 23:35
@Roos Ja klopt, dat bloed afnemen vond ik ook vreselijk maar een hormoon spuiten vond ik nog erger omdat die elke dag moesten, vaak zelfs 2 verschillende spuiten per dag en omdat die zelf gezet moesten worden, dat liet ik vaak mijn man doen maar als hij er eens niet was moest ik het dus zelf doen en dat was wel echt heel lastig met een naalden angst heb er echt die dagen de hele dag over lopen piekeren enzo. Heb 2 maal een vroege miskraam gehad bij ca 5/6 weken dus het was wel nog heel pril maar wat je zegt idd de angst slaat wel toe en de onzekerheid. Met deze zwangerschap 2 grote bloedingen gehad bij ca 6 en 8 weken en ook krampen dacht echt dat het weer een miskraam werd, een van die bloedingen was op de verjaardag van me man ik was appelbollen aan het bakken in de keuken en het bloed liep langs me been naar beneden en de gasten waren al onderweg. Voelde me toen zo machteloos en verdrietig, gelukkig bleek ons meisje een vechtertje maar die ervaring zullen we ook niet meer vergeten. En ja het is ook best wrang als bij je zelf wel “alles goed is” maar je alsnog zo n ICSI behandeling ondergaat al wilde ik niks liever dan een kindje van ons saampjes
zita 20-06 om 21:45
hoi ladies,
geef de moed niet op zou ik zeggen. hier hebben we er 3 jaar over gedaan voor we de stap hebben gezet om verder onderzoek te doen. mijn vriend heeft namelijk een zware depressie achter de rug en ik was bang dat hij mss geen kinderen kon krijgen door de vele medecatie en alcohol gebruik van vroeger. en had dus bang om verder onderzoek te doen en we met de neus op de feiten werden gezet en hij terug in een depressie geraakte. maar met kerstmis heb ik dan voor mezelf toch de moed bijeen geraapt om werk te maken van het al dan niet kinderen kunnen krijgen. na vele onderzoeken is er dan uitgekomen dat we op de natuurlijke wijze toch zwanger kunnen worden maar doordat zijn zaadcellen een antistof op hun hebben, plakken ze aan één en kunnen ze niet zwemmen. dus nu gaan we iui doen zodat zijn zaadcellen eerst kunnen gewassen worden en dan vrij kunnen zwemmen.
dus afwachten nu of dit gaat lukken. maar nu ben ik blij dat ik weet dat we zwanger kunnen worden, maar dan ook weer boos op mezelf dat ik zolang met de schrik heb gezeten om de onderzoeken te doen. was ik eerder over die angst gekomen dan hadden we nu mss hier al een peuter rondlopen. zit je met vragen schrijf ze dan op en neem je briefje mee naar je arts zo vergeet je niets. dit is iets wat ik voor mezelf doe want soms krijg je iets te horen wat je overweldigd op het moment en zeg je achteraf dju ik had dit of dat nog willen vragen.
en als je wat van je af wil schrijven doe het hier denk niet na maar type wat in je opkomt. zo ben ik hier mee begonnen en ben blij dat ik de babbel hier heb met deze toffe dames
Meid23 20-06 om 22:18
@Mila Bij ons zat er tussen eerste onderzoek en de zwangerschap een jaar.
Januari 2018 eerste onderzoeken en meteen resultaat dat me man geen zaadcellen in sperma had.
April 2018 man bloedonderzoek en echo
Juni 2018 man PESA en meteen op zelfde dag TESE
Juli 2018 prikinstructies
Augustus 2018 begonnen met spuiten voor een ICSI
September 2018 punctie, helaas geen terugplaatsing ivm te veel eicellen
November 2018 cyro terugplaatsing, zwanger maar vroege miskraam
December 2018 cyro tp nr 2 positieve test maar die liep helaas ook weer af
Januari 2019 cyro tp nr 3 eindelijk raak
Qua kosten is het (in NL) het eigen risico van jou en je partner en voor bepaalde medicatie ook een eigen bijdrage (dit gaat vaak per tientjes tegelijk dus geen verschrikkelijk hoge bedragen in 1x).
Denk dat wij wel in totaal €2000-€3000 uit zijn gekomen omdat me man in 2018 ook het hoge eigen risico had van 885 mijne was toen wel al 385. In januari dit jaar natuurlijk weer van ons beide de 385 en dan de eigen bijdragen van de medicaties en wij moesten ook voedingssupplementen slikken beide a €40 pp per maand maar uiteindelijk is het natuurlijk allemaal waard
zita 01-07 om 09:22
vandaag eerste echo meting gehad en bloedafname. ze zijn nog niet groot genoeg dus morgen terug voor de volgende meting. is toch wel spannend en toch voelt het heel gewoon. ik had er schrik voor dat het zo klinisch ging zijn en niet meer natuurlijk maar ben wel blij dat de stap is gezet en dat we nu worden opgevolgt en wie weet blijven hopen op een positief resultaat
Evitjee 01-07 om 10:48
Hallo zita welke behandeling heb je juist? Heb vandaag ook een echo en bloedafname gehad. Ben sinds 7 juni bezig met puregon spuiten. Ik heb eerst 25E gekregen maar dat had ni veel effect bij mij. Een dikke week geleden is de dosis verhoogt naar 50E. Ik ga nog wel wat moeten verder spuiten want mijn eitjes zijn nog niet groot genoeg ik heb ééntje van 11mm en eentje van 13mm. Mijn baarmoederslijmvlies is ook nog niet dik genoeg dus we blijven verder doen.
zita 02-07 om 10:22
Wij zijn nu ons eerste inseminatie aan het doen. Vandaag zat er eentje van 17mm(gisteren 13mm) dus heb ik pregnyl spuit meegekregen, moet om half 1 bellen voor de bloeduitslag en dan vertellen ze me wanneer ik de spuit moet zetten. moet vanaf nu 2x/dag progynova innemen omdat door de chlomid mijn baarmoederslijm te dun is geworden, deze zou het terug dikker maken. Waarschijnlijk zal morgen dan onze eerste inseminatie gebeuren maar dat vertellen ze me straks als ik bel. Tis toch allemaal zeer spannend. Kriebels in mijn buik van het enthousiasme, maar toch in mijn achterhoofd het zal wel niet meteen van de eerste keer lukken. Dus toch echt een dubbel gevoel.
Anoniem (Gast) 04-07 om 22:51
Je hoeft niets te doen, je mag alles doen. Ok sauna is misschien niet zo een goed idee. Maar verder...Ik geloof dat een dagje pretpark me de 1e keer goed bij geholpen heeft. Lekker alles naar elkaar gehusseld is:-)
Ik vroeg het nog en zeiden oja ga juist gerust zwemmen of iets anders leuks doen.